Tommy Wieringa schreef emotioneel boek over zijn "rare" moeder
Tommy Wieringa (°1967) heeft met "Dit is mijn moeder" een onthutsend portret geschetst van een uitzonderlijke en onvergetelijke vrouw. Zijn moeder overleed 4 jaar geleden. Op haar sterfbed zei Wieringa haar dat ze een boek zou worden. Ze vond het prima. "Mijn moeder was een geschenk voor een auteur", zei Wieringa in "De Wereld Vandaag" op Radio 1 en "De Afspraak" op Canvas.
De moeder van Wieringa heeft nog een stuk van het ontstaansproces van het boek meegemaakt. Zoon Tommy las haar soms voor. Ze vond het niet meer dan logisch dat hij over haar schreef, en ze genoot ervan. Ze was ook erg trots op haar succesvolle schrijvende zoon.
Een meedogenloze vrouw
Wieringa werd in relatief korte tijd een erg bekende en bekroonde auteur. Hij schreef onder meer "Joe Speedboot", "Ik was nooit in Isfahaan" en "De Heilige Rita". Moeder Wieringa had een winkel van sieraden, geneeskrachtige stenen en alternatieve medicijnen. Ze verkocht het werk van haar zoon, ze signeerde het zelfs.
Ze was een vat vol tegenstrijdigheden maar beschouwde zichzelf als een eenheid
Als tiener ging Tommy bij zijn vader wonen, om onder het juk van zijn moeder vandaan te komen. Haar vrijheid ging ten koste van die van anderen.
Tien jaar lang leed Wieringa's moeder aan kanker. Ze weigerde een traditionele behandeling of chirurgische ingreep, die haar ongetwijfeld zou hebben geholpen, en koos voor een alternatieve therapie, liet zich bedotten door peperdure voodoo-goeroes. Al die tijd hing de doem van de dood in huis. Helemaal op het laatste liet ze zich toch behandelen na de belofte van haar zoon dat hij haar kleinkinderen zou schenken. Ze was een lastige patiënt, die zelf alles beter wist en kon. En ze wilde tijdelijk rusten in een bananenblad om dan uiteindelijk gecremeerd te worden.
Priesteres van de apocalyps
Ze had de Marianne van de Mei 68'ers kunnen zijn
Mevrouw Wieringa, Lia Wiersema heette ze, was dominant, schaamteloos, tragikomisch, excentriek, een libertijnse ultra-hippie. Ze geloofde dat we in een eindtijd leven, en ze was een profeet van de apocalyps. Ze was goed voorbereid op het einde, hamsterde buitensporig veel, had een generator klaar staan. Tommy Wieringa geeft toe dat hij al met al op zijn moeder lijkt, maar dan in bewerkte vorm. Misschien waren ze wel even meedogenloos, ook voor zichzelf. Maar uit haar voorbeeld heeft hij geleerd om niet dezelfde fouten te maken.
"Ze was een gedroomd personage", zegt Wieringa. Op haar uitvaart kreeg de auteur nog een pak brieven in handen, met herinneringen aan Aruba waar ze in de jaren 60 leefde. De brieven maakten echt een mens van haar.
Leve voorspelbare ouders
Intussen houdt Wieringa er terdege rekening mee dat zijn 2 dochters vooral voorspelbaar gedrag willen van de ouders. Nogal conservatief dus. Toch haalt Wieringa soms grapjes uit die van zijn moeder hadden kunnen zijn, zoals tekeningen maken op hun proviandbananen voor op school. Ondanks alles noemt Wieringa zijn moeder, nu ze boek is geworden, een bron van vreugde. En eigenlijk zat er een stukje van zijn moeder in personages in al zijn boeken.
Ik had beslist geen andere moeder gewild
Eigen beheer
Vreemd genoeg stond Wieringa erop om dit boek over zijn moeder in eigen beheer uit te geven, samen met een vriend met wie hij ooit rugby speelde op vrij hoog niveau. Die vriend zit in het boekenvak. Wieringa vindt het een fijn gevoel zelf uitgever te zijn.
Ik begrijp nu wat de term uitgever betekent: je moet eerst veel geld uitgeven voor het boek er komt
Wieringa is erg positief over de gedichtendag. Poëzie is voor hem het vertrekpunt van alles. Poëzie staat ook het dichtst van alle literaire genres bij de muziek. Ook kinderen houden van poëzie, zelfs van quasi onbegrijpelijke moeilijke woorden. Volgende week treedt Tommy Wieringa voor de 2e keer op tijdens "Saint-Amour". Meer daarover hier.
Je krijgt eerder Atilla de Hun van zijn paard dan mijn moeder van haar overtuiging
Bekijk het gesprek met Tommy Wieringa in "De afspraak":
