Papa van Julen ontroostbaar: “Ik vervloek mezelf. Nooit nog zal ik een bord paella aanraken”

De ontroostbare vader heeft naar eigen zeggen alle grip op het leven verloren. Hij zit het grootste gedeelte van de dag bij vrienden die hem opvangen en wat afleiding proberen te bezorgen. Goed bedoeld, maar het lukt José niet om zijn zinnen te verzetten. “Ik moet steeds denken aan die put en ik zie het smalle gat voor me zodra ik mijn ogen dichtdoe’’, verklaarde José in een telefonisch interview met nieuwssite Diario Sur.

Een voorlopig laatste interview op eigen initiatief. Om iedereen te bedanken die zijn vrouw Vicky en hem bijstonden tijdens de zoekactie naar hun zoontje. 

Julen viel zondag 13 januari op een onbewaakt moment in de 110 meter diepe en 25 centimeter brede put. Die was geboord om naar water te zoeken onder het terrein van een kennis in Totalán, in de bergen boven Málaga. Het gat was illegaal geboord en niet goed afgedekt.

José zag Julen er met de handjes omhoog in verdwijnen. Zijn echtgenote had hem vlak daarvoor gevraagd even op de peuter te letten omdat ze moest bellen naar haar werk - een McDonald’s-vestiging vlakbij hun woning - om te zeggen dat ze iets later zou komen. Ze zouden met de kennis en zijn gezin eerst nog zelfgemaakte paella eten.

José: “Ik vervloek mezelf en die bewuste zondag. Ik had geen slechter moment kunnen kiezen om onze kennis te bezoeken. Ik zal nooit meer naar zijn terrein, met het te verbouwen weekendhuisje daar, gaan. Ik zal ook nooit meer een bord paella eten.’’

Na de berging van het lichaam van Julen hebben de ouders drie dagen bij een vriend gelogeerd. Nu slapen ze weer thuis in hun woning in El Palo, de volkswijk aan de oostkant van Málaga. Een tante stelde hun het huis ter beschikking na de dood van hun zoontje Óliver. Hij stierf in 2017 op driejarige leeftijd door een hartaanval. 

“We woonden tot dan toe bij familie, maar wilden na het overlijden van Óliver zo snel mogelijk verhuizen vanwege alle herinneringen. Nu is dat opnieuw het geval. Je stapt de woning binnen en ziet knuffels, ballen en ander speelgoed...”

José en zijn vrouw zijn iedereen die hen de afgelopen drie weken hielp ‘eeuwig dankbaar’. De medewerkers van alarmcentrale 112, de Spaanse politie, brandweer, civiele bescherming, mijnwerkers, ingenieurs, psychologen, vrijwilligers, buren in Totalán en El Palo, kolonel Jesús Esteban van de Guardia Civil en Maria Gámez van de regioregering.

Roselló bedankte ook de Spaanse media. “De journalisten luisterden naar ons toen we smeekten om meer middelen voor de zoekactie naar Julen en ze behandelden ons goed, op enkele uitzonderingen na. We hebben ons erg gesteund gevoeld.’’ 

De vader bedankte ook voor de vele lieve berichten die zijn echtgenote en hij uit binnen- en buitenland ontvingen gedurende de dertien dagen van knagende onzekerheid over het lot van hun kind. Op zaterdag 26 januari werd Julen dood gevonden in de put. Hij bleek te zijn overleden aan ernstig hoofdletsel en andere verwondingen als gevolg van zijn val.     

“Hoewel niemand mijn pijn kan wegnemen, zal ik iedereen eeuwig dankbaar zijn. Ik heb een vlag van Asturië ter ere van de mijnwerkers uit deze provincie die Julens lichaam wisten te bergen. Een buurman heeft de vlag voor me opgehangen. Ik had ook een vlag van de Guardia Civil, maar die heeft Julen meegenomen.’’