Wie is verantwoordelijk voor verdwenen Libische miljarden? Hoorzitting brengt geen klaarheid

Op 4 oktober 2012 schreef de toenmalige baas van de Schatkist, de nu gepensioneerde Marc Monbaliu, aan een vertegenwoordiger van de financiële dienstverlener Euroclear dat er geen wettelijke basis was om de intresten op de Libische fondsen te bevriezen. Hij baseerde zich daarvoor op het standpunt van Relex.

Op 24 oktober 2011 had Dumont in een informele mail naar twee ambtenaren van de Schatkist geschreven dat de interesten "niet langer bevroren zijn". Dat had hij vernomen van de Europese dienst voor extern optreden (EEAS) van de Europese Unie en de juridische adviseurs van de Europese Raad. 

Diezelfde Dumont moest diep in zijn geheugen graven om op de vragen van de parlementsleden te antwoorden. Hij bewaarde geen verslag van de gebeurtenissen omdat dat de vertegenwoordigers van de lidstaten niet is toegestaan en omdat de processen-verbaal vertrouwelijk zijn. Hij toonde zich perplex over het belang dat aan zijn mail wordt gehecht. "Men geeft de Schatkist informatie. Wat heeft ze met de mail gedaan? Eerlijk gezegd was ik als eerste verbaasd om in de media te zien dat mijn mail op die manier werd aangewend".

Nogal wat Kamerleden bleven op hun honger zitten en hebben de indruk dat de bal steeds in iemands anders kamp wordt gelegd. Monbaliu verklaarde in de commissie dat hij de vrijgave niet had "geautoriseerd", maar een "verduidelijking" had aangebracht. "In dit dossier heeft niemand een beslissing genomen, maar de beslissing is wel degelijk genomen", verbaasde Georges Gilkinet (Ecolo) zich. Volgens Marco Van Hees (PVDA) gaat het om "het dossier van de onbevlekte beslissing".