Direct naar artikelinhoud
DM ZAPT

Van bloed, gapende wonden en witte jassen krijg ik nachtmerries. 'Topdokters' benader ik dus met klank zonder beeld

Kinderorthopedist Frank Plasschaert aan het werk in 'Topdokters'.Beeld RV

In DM ZAPT zet de tv-redactie van De Morgen de blik op oneindig. Deze week is Robin Broos aan de beurt. Vandaag: Topdokters op VIER.

Terwijl iedereen kijkt naar Blind getrouwd, kijk ik blind naar Topdokters. De mens achter de arts boeit mij meer dan de mensen voor het altaar. Alleen: van bloed, gapende wonden, naalden en witte jassen krijg ik nachtmerries. En omdat deze fantastische reportagereeks bij momenten extreem expliciet wordt, benader ik het als podcast. Met klank zonder beeld.

Dit zesde seizoen begon met kinderorthopedist Frank Plasschaert. Een tof klinkende peer, al was het maar omdat hij snel veel van zijn persoonlijkheid weggeeft. Zo wil hij ’s ochtends niet worden lastiggevallen met niet-aangekondigde problemen. Deze man wil rustig ontwaken zonder de besognes van de wereld. Die pakt hij in de operatiekamer al genoeg aan. Een man naar mijn hart.

Kinderorthopedist Frank Plasschaert in 'Topdokters'.Beeld RV

Hij legt ook goed uit waarom hij graag met jonge patiënten werkt. “Als je aan een kind eerlijk zegt dat iets pijn gaat doen, dan tolereert het dat”, zegt hij. En precies daarin zoek ik de verklaring waarom dat hele ziekenhuisgegeven voor mij onmogelijk is. Ik ben geen kind meer, dus ik tolereer geen pijn. Eerlijke uitleg of niet.

Snoepveter

Een operatie bij dokter Plasschaert klinkt dan ook niet als een pretje. Er zijn de traditionele tandartsgeluiden van boortjes en kleine stofzuigers. Maar soms schettert er ook ordinair schrijnwerk, waarbij niet altijd duidelijk is of er spetters in het rond vliegen. Mocht ik niet beter weten, dan had dit programma net zo goed Stukken van mensen kunnen heten.

Mocht ik niet beter weten, dan had dit programma net zo goed ‘Stukken van mensen’ kunnen heten

En daar heb ik het volgende op gevonden. Voor alles wat kwalijk klinkt, probeer ik al associërend aan iets anders te denken. De titanium staven die Plasschaert in de rug van een patiënt met scoliose moet monteren, doen me denken aan een pannenset, ooit te koop op Shopping TV. Als een bot wordt doorgezaagd, denk ik aan kip aan het spit. 

Wanneer longarts Eva Van Braeckel een schimmel beschrijft als de ‘handtekening van een Aspergillus fumigatus’, denk ik aan een paffende asperge die zijn paraaf zet. Zelfs het griezeligste fragment, waarbij radioloog Luc Stockx een vrouw met een hersenbloeding redt door een aneurysma op te vullen met platinadraadjes, wordt plots draaglijk. In mijn hoofd zijn het snoepveters, als spreekwoordelijke kronkels in de hersenen.

Als Topdokters: de podcast mij een ding heeft geleerd, is het dat deze artsen behalve razend interessante mensen ook enthousiaste vakmannen zijn die met een simpele pannenset, gebraden kip en snoepveters levens redden. Of zoals kniechirurg Johan Bellemans zei: “Opereren is het plezante stuk van het verhaal.” Jippie! Opereren is tof!

Topdokters, maandag om 20.35 uur op VIER.