Perfecte carrière en perfect gezinnetje: willen we niet te veel?

Rika Ponnet: “Het zijn vooral vrouwen die constant zoeken naar een evenwicht tussen werk en privé. Ze ervaren permanent een gevoel van tekortkomen op beide vlakken. Dat is ook logisch, want uit onderzoek blijkt dat het nog steeds de vrouw is die het grootste deel van het huishouden op zich neemt: van de was en de plas tot het managen van het hele gezin. Ruim de helft werkt intussen deeltijds. Een zeer hoog cijfer, waarvan het grootste deel vrouwen zijn.”

Opgelet: frustratiegevaar

Wie een stap terugzet in de carrière, houdt daar op termijn niet altijd een goed gevoel aan over, zegt Ponnet. “Vaak is het een keuze die we vanuit ons hoofd maken, niet vanuit ons gevoel: omdat je zwanger bent van je tweede, of gewoon omdat jij de vrouw in huis bent. Maar sommigen hebben lang gestudeerd of hadden hoge ambities, en bergen dat dus op. Dat kan ervoor zorgen dat je je ongelukkig en gefrustreerd voelt. Want geef toe, een was insteken of de kinderen naar de hobby’s brengen moet wel gebeuren, maar is niet echt een opkikker voor je zelfontplooiing. Wat dus in het begin een makkelijke oplossing lijkt, blijkt achteraf vaak veel frustratie met zich mee te brengen.”

Lees ook: Helder uitgelegd: het ouderschapsverlof

Perfecte ouders

“Het gevaar zit erin dat we die frustratie gaan compenseren en onszelf hoge eisen gaan opleggen op andere vlakken, zoals in de opvoeding. We streven ernaar onze kinderen elke dag vers eten voor te schotelen, we willen zelf de taart of pannenkoeken bakken voor een feestje, we willen kleertjes naaien, de kinderen zo vroeg mogelijk van de school afhalen, enzovoort. Wat ‘de vrouw aan de haard’ vroeger deed dus. Als dat allemaal niet zo lukt, voelen we ons schuldig. Maar de enige die dat schuldgevoel aanpraat en de lat zo hoog legt, ben je zelf. Echt niemand ligt ervan wakker als jij een taart afhaalt van de bakker. Dat perfectionisme wordt ook vaak doorgetrokken naar de kinderen: “Ik breng je elke keer naar de voetbaltraining, je moet nu wel goed je best doen hé.””

Durf te kiezen

“Onthoud dat je als ouder ook zelf het voorbeeld geeft als rolmodel van man of vrouw. Ik pleit voor het durven uiten van je eigen keuzes en eigen manier van leven. Walk the talk! Wil jij veel werken, doe dat dan, zonder schuldgevoel. Kies je ervoor om minder te werken, aanvaard dan ook die keuze en de gevolgen ervan. Dat geldt zeker ook voor mannen: durf te kiezen voor je privéleven en zorg te dragen voor je kinderen. We laten de ander nog veel te veel ons eigen gedrag bepalen, uit faalangst of perfectionisme. Ieder zijn manier van handelen, opvoeden, of organiseren is goed. We zouden elkaar hierin beter moeten ondersteunen en meer tegen elkaar moeten zeggen: “Het moet niet allemaal zo perfect zijn.””

Drie tips voor een evenwichtige werk-privébalans:

1. Maak voor jezelf de keuze op werk-privévlak die je het meest energie en voldoening geeft. Dat maakt je de meest evenwichtige ouder met het minst schuldgevoel.

2. Scheid hoofd- en bijzaken. Je hoeft echt niet bij elke kik die je kind geeft, aanwezig te zijn. Betrokkenheid uit zich op vele manieren. Vraag je liever af of je kinderen een bepaald iets nog zullen herinneren binnen 10 jaar. Gaat het over iets fundamenteels of een detail?

3. Als je een stap terugzet in je carrière, sta dan goed stil bij de mogelijke gevolgen voor je latere leven of je pensioen. Heb je het al geprobeerd om fulltime te blijven werken of ga je er al op voorhand van uit dat het niet (meer) zal lukken? Probeer het eventueel eerst samen met je partner te bekijken of je tot een werkbare oplossing kan komen.

Lees ook:

Belgen veranderen niet graag van job, ook niet als die hen ongelukkig maakt

Op zoek naar de ideale m/v-samenstelling op de werkvloer

Vrij als een vogel of vogels voor de kat? Steeds meer freelancers in Vlaanderen

Bron: vacature.com.