Direct naar artikelinhoud
Ultimas 2019

Lukas Dhont & Tamino: “Of we gelééfd worden? Vrij tot zeer. Maar we genieten er ook wel van”

‘Girl’-regisseur Lukas Dhont en muzikant Tamino.Beeld Stefaan Temmerman

De namen van de twee jongste laureaten reiken al verder dan de lands­grenzen. Regisseur Lukas Dhont (27) maakte met Girl dé Vlaamse film van 2018. Tamino (22) reist Europa rond met zijn debuutplaat Amir. “Al dat succes moet wel plezant blijven.”

“Heb jij dat zakje al helemaal opgeboeft?”, vraagt Lukas Dhont aan Tamino (voluit: Tamino-Amir Moharam Fouad). Voor de vorm: het was niet eenvoudig om deze twee twintigers samen te krijgen. De ene reist de wereld rond om zijn debuutfilm Girl te promoten. De andere toert langs de grootste Europese concertzalen om er zijn eerste plaat Amir voor te stellen. En dan beland je onbedoeld al eens in de koffiezaak van de lokale multiplexbioscoop. Inclusief een zelf samengesteld zakje pralines.

Grappig toeval: deze twee Ultima-winnaars kennen elkaar. Of toch via-via. Ramy, de broer van Tamino, zit in zijn tweede jaar filmschool en hij heeft auditie gedaan voor de hoofdrol in Girl. “Helaas, hij is totaal geen danser”, lacht Tamino. “Al heeft hij misschien iets meer vrouwelijke trekken dan ik.”

‘Ik herinner me zelfs de eerste keer dat ik Tamino live zag. Ik vond dat zó bijzonder. Wat een zotte stem, jong’
Lukas Dhont

Lukas: “Ramy is verfijnd en elegant. We hielden een heel open casting call en hij is net als Tamino, iemand die je meteen gezien hebt. Een magnetisch persoon om wie je niet heen kunt. Als je cast voor een langspeelfilm, ben je op zoek naar iemand naar wie mensen anderhalf uur wíllen kijken. Ramy is zo iemand. Alleen, zijn dansen was wat minder.”

Tamino: “Ik heb er eens hard om gelachen toen hij dat kwam vertellen. Zeker omdat de choreografie van Sidi Larbi Cherkaoui kwam. Zulke dingen kan hij niet. Maar acteren heeft hij altijd graag gedaan. En toen hij Girl zag, begreep hij ook meteen waarom het hem niet was gelukt.”

Zijn jullie vertrouwd met elkaars werk?

Lukas: “Ik herinner me zelfs de eerste keer dat ik Tamino live zag. Het was in de Vooruit, solo in het voorprogramma van Warhaus. Ik vond dat zó bijzonder. Wat een zotte stem, jong.”

Tamino: (verlegen) “En ik was kapot van jouw film. Echt mega-beklijvend, ik ben met een heel warm gevoel naar buiten gegaan. Vooral de cast vond ik zalig. Natuurlijk is er meer aan een film dan de acteurs, maar als gewone kijker is dat het eerste wat opvalt.”

‘Ik was kapot van jouw film, Lukas. Echt mega-beklijvend, ik ben met een heel warm gevoel naar buiten gegaan. Vooral de cast vond ik zalig’
Tamino

Lukas: “Zullen we elkaar gewoon wat blijven op­hemelen?”

Schouderklopjes mogen. Maar misschien zijn er ook dingen die jullie van elkaar willen weten?

Lukas: “Ik heb best veel vragen voor jou, Tamino. Besefte jij als kind al dat je zo’n mooie stem hebt?”

Tamino: “Nooit. Ik heb wel altijd gezongen, maar nooit besloten dat ik zanger wou worden. Dat is gewoon ‘gebeurd’.”

Lukas: “Straf. Ik heb ontzettend veel bewondering voor mensen die kunnen zingen. En dansen!”

Tamino: “Had jij snel door wat jij wou doen?”

Lukas: “Toch wel. Ik snap dus jouw gevoel dat het gewoon ‘gebeurd’ is. Soms heb ik het gevoel dat ik niets anders kan. Dat klinkt wat overdreven, maar ook niet zó overdreven. Op mijn twaalfde heb ik mijn eerste camera gekregen en begon ik mensen te regisseren. Serieus, ik kan écht niks anders.”

Tamino.Beeld Stefaan Temmerman

Je zou een goede interviewer zijn.

Lukas: “Ik heb een natuurlijke interesse voor mensen, meer niet. (tot Tamino) Is het fijn om met je broer samen te werken? Hij maakt je video’s, je artwork.”

Tamino: “Zonder hem zou ik gek worden, want die dingen vind ik het moeilijkste van het hele proces. Ik heb er wel een uitgesproken mening over, maar het ‘kiezen’ is lastig. Weet je, ik heb een jaar gewerkt aan mijn album. Toen het dan af was, moesten er plots in twee maanden tijd een hoes, artwork en video’s zijn. Ik had de tijd niet om daarover na te denken. Dan is het goed dat er iemand meedenkt.”

Is het moeilijk om dat finale werk los te laten?

Lukas: “Ja, want vanaf dat moment heb je het niet meer in de hand. Dan komt er meer bij kijken dan gewoon een film maken. De promotie doen bijvoorbeeld, daar moet je dan plots ook goed in zijn.

Girl is groot geworden. Maar op zich blijft dat wel mijn afgewerkt product. In de muziek is dat toch anders, denk ik. Ik was onlangs in Parijs, en het eerste dat ik in de Fnac zag liggen was jouw plaat. Maar daar blijft het niet bij, jij moet die nummers ook nog overal performen. Je blijft ermee bezig.”

‘Alles wat ik wilde zeggen, heb ik al gezegd in mijn film. Op zich hoef ik dus niks meer te vertellen. Al vleit het ook wanneer mensen zo geïnteresseerd zijn dat ze meer willen weten’
Lukas Dhont

Tamino: “Ik heb vooral moeite met de promotie. Dan kan ik me luidop afvragen of dat wel nodig is, zeven keer per dag hetzelfde verhaaltje vertellen. Natuurlijk wil ik dat mijn werk mensen bereikt. Maar het is ook dubbel dat ik moet uitleggen waar het over gaat. Ik wil hoogstens een richting geven.”

Lukas: “Dat herken ik. Alles wat ik wilde zeggen, heb ik al gezegd in mijn film. Op zich hoef ik dus niks meer te vertellen. Al vleit het ook wanneer mensen zo geïnteresseerd zijn dat ze meer willen weten. Steeds vaker komen kijkers me uitleg vragen over het einde. Ik probeer het te verbergen, maar dat irriteert mij mateloos. Natuurlijk was dat bewust, dat was de manier waarop ik het wou presenteren. Erg contradictorisch allemaal.”

Tamino: “Zou het dan niet fijner zijn om je werk op de wereld los te laten, zodat iedereen er een eigen interpretatie aan kan geven? Daarom hou ik zo van optreden. Dan zie ik de mensen die ik bereikt heb. Dat geeft mij energie.”

Het valt mij op hoe bescheiden jullie in het vak staan. Sterallures zouden niet abnormaal zijn geweest, maar niets daarvan.

Tamino: “Nee, ik zou niet weten waarom. In België is het allemaal snel gegaan. Zalig, maar ik ben nooit gaan zweven. Maar in het buitenland moeten we nog altijd heel hard knokken, alles opbouwen van nul, wat een veel natuurlijkere evolutie is.

‘Als mensen mijn muziek mooi vinden, ben ik dankbaar. Ik ben blij dat ik deze kansen krijg. Maar het draait om de kracht van muziek, niet om mij’
Tamino

“Wat helpt: ik link mijn werk niet aan mijn persoon. Als mensen mijn muziek mooi vinden, ben ik dankbaar. Ik ben blij dat ik deze kansen krijg. Maar het is de kracht van muziek die dit doet, het draait niet om mij. Er is geen ik. Allures krijg je als alles rond de persoon begint te draaien, wanneer de omgeving dat zo creëert. En dat hoop ik nooit mee te maken.”

Lukas: “En toch geloof ik dat jouw muziek alle potentieel heeft om héél ver te geraken.”

Tamino: “Natuurlijk heb ik dromen, heb ik altijd verder gekeken dan België. Maar sterallures, wat zou dat dan inhouden? Arrogant doen wanneer iemand om een selfie komt vragen?”

Je had vandaag bijvoorbeeld kunnen zeggen: ik wil alleen afspreken in de koffiebar bij mij om de hoek. Of kom mij maar ophalen. In plaats daarvan ben je helemaal tot hier gefietst.

Tamino: “Alsof ik iets al dan niet zou willen doen vanuit het idee: weet je wel wie ik ben? Dat lijkt mij niet gezond. Zo’n persoon wil ik niet zijn. Maar ik zie de valkuil.”

Lukas: “Wat ik belangrijk vind, is dat het plezant blijft voor mij en de mensen om me heen. Mocht ik voelen dat iemand niet meer met mij wil werken, weet ik dat er iets mis is. Ik heb mij omringd met mensen die het me zouden zeggen wanneer ik naast mijn schoenen ga lopen.

‘Ik heb niet zoveel talent voor organisatie. Bovendien ben ik niet zo’n goede bad cop. Ik ben erg bazig, maar ik hou er niet van wanneer mensen kwaad zijn’
Lukas Dhont

“Uiteindelijk blijf je natuurlijk wel eens mens, en kan het gebeuren dat je eens wat lastiger bent of doet als het druk wordt.”

Tamino: “Maar in jouw job moet je toch streng kunnen zijn? Er lopen zoveel mensen rond op zo’n set, maar het blijft jouw verhaal.”

Lukas: “Mijn eerste regieassistent is streng in mijn plaats. (lacht) Tijdens mijn opleiding ben ik zelf ook assistent geweest, maar ik heb niet heel veel talent voor organisatie. Bovendien ben ik niet zo’n goede bad cop. Pas op, ik ben erg bazig. Maar ik hou er niet van wanneer mensen kwaad zijn, dan zou ik direct door de mand vallen. Dus vermijd ik de confrontatie. Maar niet toevallig is mijn assistent ook mijn beste vriendin, een verlengde van mezelf.”

Tamino: “Dat is wel super nice. Ik heb dat met mijn geluidsman, ook een van de producers van mijn plaat. Bij hem ben ik een jaar bijna kind aan huis geweest, toen we de plaat opnamen, en ook op tournee zien we elkaar elke dag. We hoeven maar een blik te wisselen om te weten wat er fout liep of beter kan. Heel belangrijk.”

Lukas: “En heel wijs dat je voelt dat dat kan. Dat er iemand met jou werkt en weet waar je naartoe wilt.”

Lukas Dhont.Beeld Stefaan Temmerman

Hoe hard worden jullie vandaag geleefd?

Lukas: (na een stilte) “Vrij tot zeer. Maar ergens geniet ik er ook van. Op zoveel verschillende plekken komen, de eerste reacties van een nieuw publiek zien... Ik was op een awardceremonie waar ook Oprah en Lady Gaga rondliepen. Dankzij die film maak ik de gekste dingen mee. Zalig, maar soms ook verstikkend. In de States snakte ik naar heel gewone dingen, zoals koken, mijn eigen was doen, gewoon naar een aflevering van een reeks kijken. Dat kon toen even niet.”

Tamino: “Voor mij is dat al zo sinds mijn eerste ep is verschenen, twee jaar geleden. Even heb ik dat wat kunnen afblokken om creatief te zijn, maar voor mij duurt het te lang. Ik doe dat niet graag, ik zit veel liever thuis te schrijven. Wanneer ik net een nummer klaar heb, denk ik nooit: kon ik nu maar zeven interviews doen. (lacht) Als dat ooit allemaal opnieuw moet, kan ik maar beter een goede reden hebben. Dus wil ik na de tournee weer mijn tijd nemen om me te concentreren op nieuw werk.”

Zijn jullie bang voor de beruchte ‘tweede’ plaat of film?

Tamino: “Er zijn veel redenen te bedenken waarom de tweede moeilijker is. Voor die eerste plaat heb je als het ware je hele leven. Maar de tweede zou zogezegd al in het jaar erop klaar moeten zijn. Ik wil daar geen stress door krijgen, dus leg ik mezelf geen onnodige deadline op. Wat het label of management ook zegt.”

Lukas: “Weet je waarom ik me daar niet mee bezig wil houden? Ik krijg niet alleen lof. Er zijn ook mensen die mijn films absoluut niets vinden. En misschien vinden zij mijn volgende film wél goed. Want uiteindelijk maak ik geen films voor anderen. Ik heb Girl gemaakt omdat dat absoluut uit mij moest, op een moment in mijn leven dat ik dit wilde maken. Dat het nu een groot publiek bereikt en veel kijkers raakt, is fijn. Maar dat was niet mijn eerste motivatie.

‘Ik wil daar geen stress krijgen, dus leg ik mezelf geen onnodige deadline op voor een tweede plaat. Wat het label of management ook zegt’
Tamino

“Over de volgende film zullen mensen altijd zeggen: het was niet zoals Girl, het was niet als zijn vorige. En wie weet wordt het inderdaad wel een minder goede film. Maar ik wil wél proberen te groeien als regisseur, zonder de druk van de buitenwereld op mijn schouders te voelen. Dat zou een negatieve impact hebben.”

Tamino, jij tekende een contract bij een kleiner maar gerespecteerd label: het Britse Communion Records. Lukas, jij kijkt nog de kat uit de boom voor je met een Amerikaanse agent in zee gaat. En dat terwijl de wereld staat aan te schuiven om jullie te tekenen. Bewaken jullie zo je creativiteit?

Tamino: “In de muziek is er maar één keuze: major of independent. Ik ben liever geen product, waarbij er om de zoveel tijd een single moét zijn. Ja, dan word je snel groot. Maar de val volgt mogelijk even snel. Dus heb ik gekozen voor de aanpak van een lange carrière, bij een onafhankelijk label.

‘Ik wil proberen te groeien als regisseur, zonder de druk van de buitenwereld op mijn schouders te voelen. Dat zou een negatieve impact hebben’
Lukas Dhont

“Het leuke is: Communion valt onder Caroline International, dat dan weer onderdeel is van Universal. Dus ik zit bij een independent label dat wordt ondersteund door een major. En dat heb ik gevoeld. Zo heb ik amper compromissen moeten sluiten voor mijn plaat, dus ook niet in het budget.”

Lukas: “Ik voel veel interesse bij agents, omwille van de Amerikaanse aandacht voor Girl. Die agents zijn blijkbaar continu op zoek naar nieuw talent uit Europa. Momenteel speel ik het strategisch. Teken ik te snel, dan gaan ze me meteen concrete voorstellen doen, terwijl ik me nu liever bezig hou met mijn volgende film. Die wil ik hier maken, met dezelfde mensen. Aan de andere kant opent een link met een agent weer deuren naar talenten met wie ik zou kunnen werken: schrijvers, acteurs enzovoort.

“Voor mij is dit een te belangrijke keuze om licht mee om te gaan. Een agent is iemand met wie je samen je carrière vormgeeft, dus dat moet klikken, die moet voelen wat ik wil doen. Voor mij gaat het er niet om véél projecten binnen te rijven, en ik hoef ook niet per se een Hollywood-film te draaien. Zolang het maar klopt.”

Is dat geen groot verschil met de generaties voor jullie? Die wilden het máken in de Angelsaksische wereld.

Tamino: “Dat is geen doel meer. Ik beschouw het als een grote domino. Als dat steentje valt, valt de rest ook. Maar is dat relevant? Dankzij internet kan iedereen het oppikken. Zo heb ik een groot publiek in Frankrijk en Turkije. En daar heb ik de VS niet voor nodig.”

Lukas: “Vroeger stond iets maken in de States gelijk met iets groots. Vandaag spreekt men meer over eigenheid. En dat kun je net zo goed hier maken. Of beter: ik ben bang dat ik mijn eigenheid daar niet kan bewaren.

‘Dankzij internet kan iedereen mijn muziek oppikken. Zo heb ik een groot publiek in Frankrijk en Turkije. Daar heb ik de VS niet voor nodig’
Tamino

“Maar het kán wel. Ik kan zien dat Beautiful Boy een film van Felix Van Groeningen is. En wanneer ik bijvoorbeeld eens kan werken met een grote acteur of actrice naar wie ik opkijk, dan wil ik best ooit een film maken in de States.”

Zit er eigenlijk een betekenis achter het doodshoofd aan je halsketting, Tamino?

Tamino: “Goh, ergens wel. Lang geleden zetten mensen een doodshoofd op hun bureau, als een permanente confrontatie met hun sterfelijkheid. Dat is een idee waar ik achter sta. Niet alleen het besef dat het leven nu is, maar voor mij is het ook een manier om alle ruis uit te schakelen. Om de onbelangrijke zaken meer weg te cijferen.”

Lukas: “Wanneer ik ruis wil uitschakelen, luister ik naar de regen. Op Spotify bestaan daar heelder lijsten van: rainforest, soft rain, hard rain, rain with thunder. Dan ga ik op bed liggen en luister ik naar het geluid van de regen.”

‘Wanneer ik ruis wil uitschakelen, luister ik naar de regen. Op Spotify bestaan daar heelder lijsten van’
Lukas Dhont

Dan heb je geluk dat je in België woont.

Lukas: “Er gaat niets boven het geluid van de echte regen. Dat zijn hoogdagen. (lacht) Maar toen ik in Los Angeles was om Girl te promoten, en het mij even te veel werd, heb ik me toch even teruggetrokken op mijn hotelkamer om een half uur naar regengeluiden te luisteren. Het duurt soms even eer ik erin kom, maar dat zijn de momenten waarop ik nergens aan denk. Probeer dat maar eens.”