Anne-Marie uit ‘Hotel Römantiek’ werd schaamteloos bedrogen door haar echtgenoot: “En hij stuurde ook nog aan op een driehoeksverhouding”

Goedlachs, intelligent, integer en een mooie verschijning. Dat is de eerste indruk die je bij Anne-Marie uit ‘Hotel Römantiek’ krijgt. En toch is de vrouw al twintig jaar alleen. “Toen ik zag dat er een derde seizoen kwam, heb ik me meteen ingeschreven. ‘Het is nu of nooit’, dacht ik bij mijzelf. Op 1 oktober ben ik met pensioen gegaan en drie dagen later zijn we dan met de Römantiekers naar Tunesië vertrokken. Een betere start van mijn pensioen kon ik me niet voorstellen.”

(lacht) Ja, waarom ik dat er precies uitfloepte, weet ik ook niet. Want ik zoek geen hippie qua uiterlijk. Maar wel een man die onbevangen in het leven staat. Zo eentje van love, peace en freedom. Een puur iemand, een man die gewoon ­content is met alles wat er rond hem is en leeft.

Dat heeft vooral met mijn ex te maken. Ik ben indertijd zélf bij hem weggegaan. Mijn man had een ander, een meisje van twintig jaar jonger. Een knappe, sexy vrouw. Je kon haar hoegenaamd niet met mij vergelijken, zeker niet met de moederkloek die ik toen was. En alsof dat nog niet erg genoeg was, zag mijn man er het probleem niet van in.

Hij wilde onze relatie niet opblazen. In zijn ideale wereld, zag hij ons in een driehoeksverhouding leven. Maar dat kon ik niet aan. Dat was niet het plaatje dat ik voor ogen had. Dus heb ik hem verlaten. Onze vier kinderen hebben door mijn beslissing veel van hun luxe­leventje moeten opgeven. Ze hebben het daar moeilijk mee gehad, want plots moesten we het met veel minder stellen. Maar in plaats van de luxe, koos ik voor mijn geluk.

Ik heb in al die jaren met drie mannen afgesproken. Maar ik denk dat ik gewoon nog niet klaar was voor de liefde. Het bedrog van mijn ex-man heeft meer met mij gedaan dan ik zelf kon vermoeden, besef ik nu. Zijn bedrog kwam zo onverwachts - ik dacht oprecht dat het goed zat tussen ons - dat ik echt van mijn melk was. En ik moet toegeven dat dat er serieus heeft ingehakt bij mij.

(knikt) Ik voelde mij minderwaardig als vrouw. Door zelf weg te gaan, wilde ik indertijd een statement maken. Ik kon het wel alleen aan, zei ik bij mijzelf. Maar dat ik twintig jaar alleen zou blijven, dat had ik ook niet durven te denken.

Dat zeggen de mannen tijdens ‘Hotel Römantiek’ mij ook. Die geven mij echt opnieuw een goed gevoel. Voor ’t eerst in twintig jaar kan ik nog eens op een andere manier in de spiegel kijken. Mijn zelfvertrouwen heeft daar echt een fameuze boost gekregen.

(knikt) Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik voor die reis niet echt een man miste in mijn ­leven. Nu wel, ik mis die aandacht en tederheid. En ik zou het jammer vinden, mocht ik weer in mijn oude leventje ­wegzinken.