Adi uit ‘De Wereld Rond Met 80-jarigen’ wil sterven zoals ze geleefd heeft: “Géén treurnis op mijn uitvaart”

Hoe levenslustig ook, de dood is een thema dat Adi nooit uit de weg gaat. Zo kon u op tv al zien hoe ze, voor ze op wereldreis vertrok met ­Olga Leyers en Sieg De Doncker, de papieren voor haar begrafenis toevertrouwde aan haar familie. “Mijn man en ik regelden onze uitvaart al in 1974", zegt Adi. “Samen met onze aanvraag voor euthanasie trouwens. Voor mijn man is het nooit nodig geweest, want hij is intussen al ­zeven jaar dood.”

(knikt) Hij had eerder al eens twee hartaanvallen gekregen en we wisten dat een derde hem waarschijnlijk fataal zou worden. Zo is ook gebleken. Hij is voor mijn ogen in elkaar gestuikt op 74-jarige leeftijd. Te jong om te gaan, maar er was niks meer aan te doen.

Nee, we hadden wel een kinderwens, maar de natuur heeft daar anders over beslist. Gelukkig hebben wij altijd veel kinderen van familie en vrienden rondom ons gehad. We speelden dus geregeld babysit en namen hen mee naar Frankrijk of Italië om te gaan kamperen.

Absoluut niet, ik ben iemand die zeer makkelijk sociale contacten legt. Ik sluit me ook niet op. Na het overlijden van mijn man ben ik van Antwerpen teruggekeerd naar de kust, naar mijn roots. Als er een feestje of een verjaardag is, komt mijn broer me halen en als het mooi weer is, ga ik wandelen.

Met de meesten beperkt zich dat tot een sporadisch telefoontje, maar dat mondt altijd wel uit in een leuke babbel. Mariette is al een paar keer tot in Oostende gekomen, met haar heb ik nog het meeste contact.

Ik trek nog altijd goed mijn plan, maar als mijn tijd gekomen is, is dat maar zo. Ik weiger af te takelen.

Absoluut. Ik wil niemand tot last worden. Maar als het zover komt zal mijn begrafenis geen triestige bedoening zijn, hoor. Geen treurnis op mijn uitvaart.