Koen Wauters over zijn ‘vergeten winnaars’ uit ‘The Voice’: “Ach, bakken talent maar niet uit het juiste hout gesneden”

“Wel’, begint Koen in Dag Allemaal, “ik vind het opmerkelijk dat er op de blind auditions geen sleet komt. Dat blijft spannend, al mogen we deze keer vijftien mensen overhouden in ons team, en is er dus wat meer ruimte om eens een gok te wagen. Daartegenover staat wel dat er dit jaar slechts plek is voor vier finalisten in plaats van zes, waardoor de liveshows spannender worden. Die kabbelden vroeger een beetje. Het was te voorspelbaar wie als finalist uit de bus zou komen.”

Alex niet, maar ik wel. (lachje) Vroeger kon je bij bepaalde kandidaten – de muzikantentypes bedoel ik dan - al voorspellen dat ze voor Alex of Bart zouden kiezen. Natalia en ik zijn degenen die het uitsluitend van hun stem moeten hebben, en uitgerekend wij grepen dus naast de mensen die zelf ook gitaar of piano kunnen spelen.

In zekere zin wel. Alsof wij die mensen niets kunnen bijbrengen of niet fijn met hen zouden kunnen samenwerken! Met de blokkeerknop kunnen wij dus iemand scoren die anders niet in ons team zou terechtkomen. Maar je moet wel bij de pinken zijn, dat zullen de kijkers nog merken.

Misschien wel, misschien niet. De kans is groot dat ze uiteindelijk toch door hem werd opgepikt. Kwaliteit drijft altijd boven, ongeacht of je het format wijzigt.

Ik mag het hopen voor Luka. (lacht)

Nee, maar ik heb me wel al de bedenking gemaakt dat ‘The Voice’ Luka’s leven mee aan het bepalen is, en dat is wat wij het liefst willen natuurlijk. Voor Laura Tesoro is dat ook gelukt.

Ik kwam onlangs op de fietsbeurs in Kortrijk Glenn tegen, de winnaar van de eerste editie (de zingende loodgieter, nvdr). Hij zei heel eerlijk: ‘Ik heb het verkloot’. Je mag de tijd nemen om iets te maken, maar Glenn heeft te lang gewacht. En Tom De Man, die won in het jaar dat Laura tweede werd, is een fantastische zanger, maar hij had de ambitie niet en verkoos de zekerheid van een vaste job als leraar.

(pikt in) Ach, bakken talent maar niet uit het juiste hout gesneden. Het ligt dus niet aan welke kansen de kandidaten krijgen, de vraag is of ze die willen grijpen. Ik blijf erbij dat ‘The Voice’ een opstap kan zijn naar meer, ook al is ‘t niet altijd makkelijk. Laura is daar een goed voorbeeld van. Zoals zij ervoor gaat en zelf kansen creëert!

Dat is waar. Die wilde heel graag en is supergetalenteerd, maar hij had volgens mij een verkeerd beeld van hoe zoiets tot stand zou kunnen komen.

Wel, het is een werk van lange adem. Je moet lef hebben en hard genoeg willen knokken. Ik weet niet precies hoe het met Bonni is, maar ik neem aan dat hij een tikkeltje ontgoocheld is omdat hij er meer van had verwacht. En toch: mocht ik als jongere dromen van een leven vol muziek, ik zou zeker deelnemen aan zo’n wedstrijd om een kans te forceren als het op de andere manier niet lukt.