Direct naar artikelinhoud
Interview

Lars von Trier wordt kunstenaar: “Het is een bijbaantje, zeg maar. Ik doe eigenlijk gewoon waar ik zin in heb”

Lars Von Trier.Beeld Kris Dewitte

Een virtual reality-installatie waarbij je ín een zeldzame tweelingdiamant kunt stappen: dat is het nieuwe project van Lars von Trier dat te bewonderen is in Antwerpen. De omstreden filmmaker zocht inspiratie in zijn apocalyptische film Melancholia, maar is niet van plan om het bij één kunstinstallatie te laten.

Vanwaar komt het idee?

“Het diamant-proces bestaat uit vijf c’s: cut, carat, clarity en colour. De vijfde moet creativity zijn, vind ik. Je moet zo’n steen ten volle gebruiken, op de meest creatieve manier. De diamant-industrie is heel ouderwets, en het werd tijd dat er iets nieuws gebeurde met diamanten. Iets moderns, iets creatiefs.”

Zoals een installatie waarbij bezoekers een virtual reality-bril opzetten en drie minuten lang een uitvergrote diamant van binnenuit kunnen verkennen. Wat is de link met Melancholia?

“Ik zie het als een accessoire bij de film. Waarom ik voor die film heb gekozen? Dat weet ik niet meer. Het is een film waaraan ik aanvankelijk niet te veel waarde hechtte, maar toen ik hem opnieuw bekeek, bleek ik er toch van te houden. Het project past ook goed bij de film.”

Omdat Melancholia gaat over een meteoor die met de aarde botst?

“Het is geen meteoor: het is een andere planeet, uit een ander zonnestelsel, tien keer groter dan de aarde. Daar is een speciale term voor, maar die weet ik niet meer (weesplaneet, EWC). Maar daardoor is de installatie inderdaad geïnspireerd.”

Hoe lang bent u met deze installatie bezig geweest?

“Het idee is zeven jaar geleden ontstaan. Ik dacht dat het op veertien dagen wel geklaard zou zijn. Maar het heeft vijf jaar geduurd om de diamant te snijden.”

‘’Melancholia’ is een film waaraan ik aanvankelijk niet te veel waarde hechtte, maar toen ik hem opnieuw bekeek, bleek ik er toch van te houden’
Lars von Trier

Wilt u bij elke film zo’n ‘accessoire’ maken?

“Als het telkens vijf jaar duurt, zal ik niet lang genoeg leven. Maar de technologie staat aan onze kant. Inmiddels kunnen we diamanten slijpen met lasers, wat veel sneller gaat, en veel meer mogelijkheden biedt. We maken de diamanten eerst in een computer. Op die manier kunnen we ze in drie dimensies printen, en dan doorwerken.”

Wilt u zich in de toekomst vooral hiermee bezighouden? Of staat films maken nog steeds op het programma?

“Het is een bijbaantje, zeg maar. Ik doe eigenlijk gewoon waar ik op dat moment zin in heb. En waar ik op dat moment het meeste inspiratie voor voel. Ik kan dus niet echt zeggen waarmee ik me in de toekomst zoal zal bezighouden. Ik ben bezig met een vervolg op The Kingdom. Dat is geen goed idee, want The Kingdom is destijds goed onthaald, dus dan laat je het beter zo bestaan. Maar ik werk ook aan de volgende diamant. Die zal vertrekken van Breaking the Waves. Ik onderzoek nu een aantal ruwe diamanten daarvoor.”

U bent al lang gefascineerd door diamanten.

“Toen ik nog op de filmschool zat, lang geleden, heb ik al een film gemaakt over diamanten. Ik zou hem niet meteen opnieuw willen bekijken. Het was mijn eerste film, weet je. Ik had nog heel veel te leren. De James Bond-film Diamonds Are Forever zit er ook voor iets tussen. Die heb ik altijd geweldig gevonden. (stilte) Maar diamonds zijn niet forever. Als je ze verhit tot 800 graden Celsius, branden ze op.”

Niets blijft bestaan: is dat uw filosofie?

“Niets blijft bestaan, inderdaad. Maar de diamanten van dit project zullen wel langer blijven bestaan als mijn films, hoop ik.”

Melancholia: The Diamond loopt tot 5 mei in M HKA, Antwerpen.