Madrid is weer wit: onze chef voetbal ziet hoe Thibaut Courtois een flesje kraakt: “Het was leuk”

Derby in Madrid om kwart na vier. De socio heeft dan nog inktvisjes spartelen op zijn bord.

Peking: 23.15u – dáár is het ‘m om te doen. Je haalt nog net de Chinese markt. Rio: 13.15u en Buenos Aires 12.15u. Ook Zuid-Amerika kan meekijken.

It’s all about the money.

In Madrid is het bijna lente. Zestien graden en een aangenaam zonnetje.

Ze stond evenwel nog net niet hoog genoeg opdat Thibaut Courtois driekwartier voor de aftrap in het zonlicht kon opwarmen. Dat gebeurde onder een striemend fluitconcert, maar intimiderend was het sfeertje niet.

“Neen, het was alleszins niet vijandig en het gedrag van de fans bleef in een sfeer van wederzijds respect”, vertelde Courtois ons na de wedstrijd. 

Misschien omdat ‘Wanda’ toch niet ‘Calderon’ is. Hier geen spoken, geen spinnenwebben in donkere spelonken. Atlético Madrid is proper geworden. Althans hun stadion. Hun trainer is nog steeds in donker zwart gehuld en hun spelers zijn nog altijd afvalligen van de profeet Romanticus.

Wie de derby won, kon min of meer in het spoor van Barcelona blijven, al is de Spaanse titelstrijd sinds enkele weken een fata morgana. In het overgangsseizoen van Real Madrid – het jaar 1 na Cristiano – is dit meer dan ooit Messi’s La Liga.

Atletico Madrid opende goed, met intensiteit en grinta. Zij wonnen nagenoeg alle duels. Tot ‘De Koninklijke’ op het kwartier een hoekschop mocht hernemen, Ramos het luchtduel won en Casemiro met een omhaal scoorde (0-1).

Stilte in Wanda.

Het moet gezegd: nog meer dan bij ons is de VAR dit seizoen in Spanje een nationaal gespreksonderwerp. Meer dan één onbegrijpelijke beslissing is hier al genomen in de diverse busjes overal te lande. Het was deze middag niet anders. De fout van Correa op Vinicius voorafgaand aan de gelijkmaker van Griezmann (1-1) was toch duidelijk?

Real Madrid is niettemin onder Santiago Solari langzaam maar zeker een betrouwbaar werkstuk geworden. Ramos is opnieuw de beste verdediger ter wereld, Modric vindt zijn vorm terug, en voorin dartelt een 18-jarige ruwe diamant uit Brazilië, Vinicius Junior. A work in progress. Techniek zat, maar vooralsnog teert ‘Vini’ op zijn razende snelheid. Giménez zette zijn tackle op de Braziliaan in búiten de box en tikte hem aan erbínnen. Ramos zette de elfmeter om (1-2).

“Sergio en ik hadden het er gisteren nog over – hoe hij een mogelijke strafschop wilde nemen”, aldus Courtois. “Ik vertelde dat Oblak lang zou wachten. ‘Oké, dan trap ik hem keihard laag in de hoek.’”

Courtois bekeek het allemaal vanop afstand. Hij kwam weinig in beeld. Zijn eerste save viel pas op het uur – hij redde uitstekend het schot van Giménez. Intussen had de alomtegenwoordige VAR de 2-2 van Morata afgekeurd.

Bij ‘Atléti’ stond het schuim inmiddels weeral op ieders mond. De locatie van het stadion wijzigt de typologie van de mensen niet. Atlético Madrid blijft een ‘belevenis’.

De tijd tikte. Voetbal werd steeds meer een oorlog – de thuisploeg telde meer gele kaarten dan achtereenvolgende passes. Een straatgevecht in de hoofdstad. Real had woensdag ook al aangetreden in Camp Nou. Maar net toen de opeenvolging zou kunnen gaan wegen, deden ze de boeken toe.

Maestro Modric serveerde de ingevallen Bale een balletje met de juiste snelheid. Ooit was-ie 100 miljoen waard – dan kun je wel wat. Netjes schoof Bale de 1-3 in de verste hoek.

Bij Atlético werd geel intussen rood en droop Thomas af.

Madrid is terug maagdelijk wit, nadat ‘De Koninklijke’ in augustus de Europese Super Cup verloor van zijn stadsrivaal.

Thibaut Courtois zal vanavond ongetwijfeld een flesje kraken.

Met de uitsmijter: “Het was leuk”, salueerde hij de pers.

Adiós, muchachos.