Experte Sofie gaat recht op haar doel af in ‘Stukken van Mensen’: “Ik hou écht niet van tactische spelletjes”

Sofie heeft een galerie in Antwerpen en is moeder van twee zonen en twee pluskinderen. Ze kreeg kunst met de paplepel mee, en is na een carrière als maatschappelijk assistent en spijbelambtenaar zes jaar geleden in de kunstwereld gestapt. “Maar een tv- carrière is zeker niet mijn ambitie”, zegt ze. “Ik krijg er stress van. Ik heb dus maanden getwijfeld voor ik toehapte.”

Het grote publiek is niet zo vertrouwd met wat een galeriste doet. Vaak hebben de mensen er een verkeerd beeld van. Als ondervoorzitter van de Vereniging van Belgische kunstgalerijen wil ik tonen dat het een wereld van vertrouwen is. We hebben niets te verbergen.

Kunst verkopen is maar een onderdeel. Ik vind het heerlijk om met jonge kunstenaars een lang traject af te leggen. Zo ben ik in musea in New York en Londen geraakt met Ilse D’Hollander (kunstschilder, nvdr). Die is helaas tien jaar geleden overleden, ze werd 27. Maar haar kunst leeft voort. En er zijn nog succesverhalen met andere jonge kunstenaars. Dat maakt me echt gelukkig.

Veel mensen weten niet dat we écht bieden op die objecten, met ons eigen geld. Er hangt dus veel van af. Het is alsof je naar de solden gaat en je budget goed in de gaten moet houden, want je weet niet welke koopjes er nog liggen te wachten.

Ik hou niet van tactische spelletjes, als ik ergens in geloof ga ik er helemaal voor. Dat is tegelijk mijn sterkte, maar ook mijn nadeel. Want mijn enthousiasme werkt soms zo aanstekelijk dat mijn concullega’s prompt hoger beginnen te bieden dan ik. (lacht)