ACV-voorzitter gelooft in breed draagvlak voor eisen: “Werkgevers moeten nadenken over hun houding”

Tevreden met de staking is de ACV-voorzitter niet, "want een staking is altijd het gevolg van het falen van overleg", maar hij is wel tevreden met de opkomst. "De mensen zijn vastberaden en overtuigd, dat hebben we vandaag gemerkt aan heel veel piketten", zegt Leemans. Die houding beperkt zich volgens hem niet alleen tot de actievoerders. "Ik heb heel veel mensen zien voorbijrijden die hun duim omhoog staken en zeiden dat we goed bezig zijn. Mensen voelen zich onterecht behandeld door de regering en de werkgevers. (...) Ik denk dat de werkgevers en de regering dit tot nu toe zwaar hebben onderschat", vervolgt de vakbondsman.

Of de nationale staking echt ongeziene proporties heeft gekregen zoals vooraf door de vakbonden voorspeld, kan Leemans momenteel moeilijk inschatten. Hij kreeg naar eigen zeggen wel het signaal dat de actie overal, in alle sectoren, goed is opgevolgd. "De mensen vinden dat zij niet krijgen waar zij recht op hebben, hoewel zij hard werken, niet alleen voor hun eigen boterham maar ook voor de boterham van hun werkgever en de aandeelhouder."

De kritiek van de werkgeversorganisaties als zouden de vakbonden te vroeg zijn opgestapt van de onderhandelingstafel, wijst hij van de hand. "We hebben drie vergaderingen op rij onderhandeld en meer dan vijftien uur aan tafel gezeten. We moesten toen echter vaststellen dat we geen meter waren opgeschoven en dat de werkgevers zich verscholen achter een wet die zij op bestelling hadden laten maken door de regering", fulmineert de ACV-voorzitter. 

(Lees verder onder de foto)

Er werd volgens hem voorgesteld om die marge te optimaliseren met maaltijdcheques of met een onzeker bonusplan buiten de loonmarge, "maar dat willen onze mensen niet". "Ze constateren op het einde van de maand dat hun loon te laag is, net als hun pensioen en hun uitkering wanneer ze werkloos of ziek worden. Ze weten dat hun vakantiegeld en hun eindejaarsbonus worden berekend op basis van hun brutoloon en dat ze alles wat ze in nettovoordelen aanvaarden, nadien dubbel en dik terugbetalen via mindere rechten", gaat hij verder.

Dat sommige werkgeversorganisaties de bonden verwijten enkel te focussen op de loononderhandelingen, terwijl de gesprekken over heel wat meer gaan dan dat, vindt Leemans ongehoord. "Je moet het maar durven, om de welvaartsvastheid van de uitkeringen te verbinden aan het al dan niet kunnen afsluiten van het interprofessioneel akkoord (IPA). Het ene heeft niets te maken met het andere", stelt hij. "Het is niet omdat we geen akkoord kunnen maken voor de privésector, dat al die mensen met een uitkering geen aanpassing mogen krijgen van hun uitkering", besluit de ACV'er.

Of de staking op een of andere manier de onderhandelingen zal vooruit helpen, weet Leemans niet, maar hij sluit niet uit dat er nog meer acties volgen. “Werkgevers moeten goed nadenken over hun houding. Als we dan toch tot een IPA komen, dan zal het met een loonmarge moeten zijn die aanvaard kan worden door de werknemers en die hebben mij vandaag nog overal gezegd dat 0,8 procent onaanvaardbaar laag is." Een eventueel karige loonmarge "optrekken met voedselbonnen" is voor Leemans in elk geval geen optie.