Regie: Ruth Beeckmans, Bruno Vanden Broecke, Matteo Simoni

Cast: Ruth Beeckmans, Bruno Vanden Broecke, Matteo Simoni

Verhaal: Wim worstelt met een depressie. Zijn halfbroer Gert probeert hem op te beuren met een niet alledaags cadeau: een uurtje plezier met escortedame Lise.

Plus: Wat zijn wij opgetogen over ‘Trio’. Op papier lijkt dit niemendalletje nauwelijks bioscoopwaardig, in realiteit is het de grootste verrassing in de Vlaamse cinema sinds jaren. Dat uurtje plezier voor Wim wordt in werkelijkheid 94 minuten kijkplezier voor de bioscoopbezoeker, en dat heeft alles te maken met het uitzonderlijke acteerwerk van het titeltrio. Na vijf minuten ben je al vergeten dat je naar acteurs aan het kijken bent, zó naturel en geloofwaardig wordt er gespeeld, en dat niveau wordt aangehouden tot de aftiteling. De acteurs zijn dan ook doordrongen van hun tekst, wellicht omdat ze het theaterstuk waarop deze film gebaseerd is al tientallen keren hebben gebracht op Vlaamse podia, en dat voel je. Heerlijk, heerlijk, heerlijk. Hoopgevend ook dat een film geen groot budget nodig heeft om te beklijven.

Min: In ‘Trio’ is geen sprake van een memorabele cinematografie of indrukwekkende decors. Maar een drietal op het scherp van de snee acterende acteurs die hun ding doen in één lange, schijnbaar ongemonteerde scène, volstaat blijkbaar.  (jsm)

Ariana Grande houdt een strak werkritme aan. Amper een halfjaar na het succesalbum ‘Sweetener’ heeft ze al een opvolger klaar. Daarop voltooit de 25-jarige wereldster zowat een spoedcursus volwassen worden. Sinds de dodelijke terreuraanslag bij haar concert in Manchester, de fatale overdosis van rapper Mac Miller (haar ex) en de afgebroken verloving met komiek Pete Davidson zit het tieneridool niet bepaald om inspiratie verlegen. ‘thank u, next’ bevat een dozijn songs, waaronder de actuele hit ‘7 Rings’ en het titelnummer waarin ze ex-liefjes ludiek uitzwaait. La Grande heeft het hart op de tong en de loepzuivere productie laat haar stem schitteren, maar muzikaal blijft dit vrij steriele en inwisselbare R&B-pop. (gj) 

Concert 30/08 in Sportpaleis, Antwerpen.

Vietnam: de ultieme oorlog van na 1945! De Britse journalist en auteur Max Hastings was in de jaren 60 actief in de VS - mocht ooit bij president Johnson op bezoek - en in de jaren 70 in Vietnam. Hij ploegde drie jaar lang door documenten en interviews voor dit verpletterende boek. Nadat kolonisator Frankrijk in 1954 in een orgie van arrogantie en bloedvergieten ten onder was gegaan, deden de VS dit nog eens over. Ze schaarden zich achter een “suïcidale groep marionetten” in Zuid-Vietnam, die nauwelijks steun genoten, en hadden enkel oog voor de eigen politieke belangen, nooit voor die van de lokale bevolking. Hastings halt eveneens zwaar uit naar de wreedheid en onderdrukking van de Noord-Vietnamese en de Vietcong tegen diezelfde burgers. Sterk! (kn)

Cast: John C. Reilly, Steve Coogan, e.a.

Verhaal: In 1953 maken komieken Stan Laurel (Coogan) en Oliver Hardy (Reilly) een theatertour door Engeland. Ze zijn op het einde van hun carrière beland maar Stan hoopt nog op een nieuwe film. Hun relatie komt onder druk te staan wanneer hun vrouwen arriveren.

Plus: ‘De Dikke & de Dunne’ imiteren lijkt een onmogelijke zaak. Maar Coogan en Reilly zijn ronduit schitterend en doen je bij momenten de echte Stan & Ollie vergeten. Het verhaal is bovendien een heel mooie love story tussen twee totaal verschillende kerels.

Min: Dit is een heel brave, conventionele film zonder veel actie. Wie ooit fan was van Stan en Oliver zal daar niet over struikelen: dit is een tragikomedie met een kloppend hart. (cc)

Na zijn terecht geprezen ‘Dagboek van een fantast’ uit 2008 werkt Émile Bravo (54) verder aan het verhaal van Robbedoes tijdens WO II. Was zijn vorige nog een prequel op de oorlog, aan de oorlogsjaren zelf zal Bravo vier delen wijden. Hoe werd die piccolo van Brussels hotel Moustic na de oorlog, onder de kundige hand van Franquin, een humanist? Dat verhaal krijgen we in vier delen. Deel 1 gaat over de eerste oorlogsmaanden. Robbedoes raakt zijn werk kwijt en is ongerust over zijn Joods vriendinnetje uit het vorige avontuur. Robbedoes twijfelt en zoekt, kompaan Kwabbernoot is naïef-onbesuisd. Werkt zelfs even voor het door de Duitsers gekaapte Le Soir en zal vrijwillig afreizen naar Duitsland. Bravo vertelt een opmerkelijk genuanceerd en levenswijs verhaal. Alsof uzelf jong en onzeker staat in die bange dagen van 1940. (jbx)

Een passage op de Night of the Proms vormt haar recentste teken van leven. Nu voegt Chaka Khan daar een eerste album in twaalf jaar aan toe. Daarop speelt de inmiddels 65-jarige funkdiva vanzelfsprekend haar grootste troef – die klok van een stem - uit. Alleen volstaat dat niet om van ‘Hello Happiness’ een comeback met hoofdletter te maken. De Britse producer Switch, medeoprichter van Major Lazer, toont hoorbaar respect voor haar staat van dienst en kruidt de eigentijdse R&B royaal met de disco- en funkpopingrediënten die La Khan destijds hits als ‘Ain’t Nobody’ en ‘I Feel For You’ hebben opgeleverd. De nieuwe songs vallen wat mager uit om haar in alle glorie te herstellen. Een zonder meer aangenaam wederhoren is dit wel. (gj)