Jurylid gewraakt op proces tegen Mehdi Nemmouche na bizar gesprek met collega

Het betrokken jurylid liet voor het begin van de zitting weten dat hij vrijdag een gesprek had met een mogelijke getuige. De voorzitter besliste daarop om het jurylid te wraken, en om het jurylid in kwestie door de politie te laten verhoren.

Uit het verhoor werd duidelijk dat de man vrijdag werd aangesproken door een collega, die hem vertelde dat ze Nemmouche had gezien op de dag van de aanslag. “In de mannentoiletten vertelde die vrouw dat zij op 24 mei 2014 Mehdi Nemmouche in een wagen had gezien, vlakbij de grote synagoge, in het gezelschap van twee mannen, een blanke die hem bevelen gaf en een gebruinde man”, aldus de agent die het jurylid verhoorde. 

De vrouw zou kort nadien ook Didier Reynders gezien hebben, wat haar deed besluiten dat de minister “mee in het complot zat”.

Het openbaar ministerie stelde voor om verder onderzoek te voeren naar die verklaring, maar de verdediging was het daar niet mee eens. “We vermoeden dat deze dame de aandacht zoekt, zoals wel meer getuigen gedaan hebben op dit proces”, zei meester Sébastien Courtoy, advocaat van Nemmouche. “Voor ons is het niet nodig haar verder te verhoren, en al zeker niet om haar hier te laten opdraven en haar bloot te stellen aan een mogelijke vernedering of enige vorm van sarcasme.”

Het hof besloot uiteindelijk om het incident te sluiten zonder gevolg. Met een reservejurylid op de plaats van het gewraakte lid, kon het proces na urenlang bizar oponthoud toch doorgaan.

Sinds de start van het proces stapelen de problemen met (reserve-)juryleden zich op. Sommigen werden gewraakt, anderen vervangen wegens bijvoorbeeld ziekte. Van de 24 mensen die uitgeloot waren om te zetelen als effectief of reserve-jurylid, blijven er nu nog maar 17 juryleden over.

Na de onderbreking konden de pleidooien van start gaan. Die zullen twee weken in beslag nemen. Christian Dalne, de advocaat van de familie van overleden museummedewerker Alexandre Strens, bijt de spits af.

Dalne haalde in zijn pleidooi uit naar de verdediging van Nemmouche. “De verdediging is een boot op drift”, klonk het. In de aanhef van zijn pleidooi bracht hij de woorden van de voormalige Franse minister van Justitie Robert Badinter in herinnering. “Hij zei: ‘De doden luisteren naar ons als we over hen spreken’”, klonk het pleidooi. “Knoop dat goed in uw oren, meneer Nemmouche, de doden luisteren naar ons.”

Meester Dalne richtte zijn pijlen vervolgens op de strategie die zijn advocaten tot nu toe hebben gehanteerd. “Dit proces is achterstevoren begonnen. Normaal pleit de verdediging als laatste, op dit proces is ze begonnen met hun akte van verdediging, en hun ontelbare commentaren. [...] De verdediging heeft het proces willen monopoliseren, heeft het proces gemaakt van het onderzoek en de speurders. Alles was gemanipuleerd, de speurders hadden vals gespeeld, de bewijzen zijn vervalst, de experts waren incompetent.”

“Maar wat nog erger is, ze hebben ook het proces willen maken van de slachtoffers, hen verantwoordelijk willen stellen voor hun eigen dood. Dat is schandalig en totaal onaanvaardbaar”, aldus Dalne. “Maar eenmaal de schuld van hun cliënt bewezen is, eenmaal er van hun strategie niets meer overblijft, zullen alleen nog de slachtoffers overblijven.” 

Volgens meester Dalne probeert Nemmouche nog steeds om martelaar te worden. “Om het even wie die onterecht beschuldigd zou worden van een viervoudige moord, van een antisemitische terreuraanslag, zou spreken, zijn onschuld uitschreeuwen”, zei meester Dalne. 

“Nemmouche doet niets anders dan zwijgen, zoals hem ongetwijfeld vanuit Syrië is opgedragen. Hij schermt de hele tijd met ‘DAS’. Voor hem betekent dat ‘droit au silence’, maar volgens mij ook ‘droit au suicide judiciaire’, het recht op een gerechtelijke zelfmoord. Hij wil op die manier een martelaar worden, de stilte bewaren tot op het einde, op die manier de regels destabiliseren en angst zaaien.”

Voor meester Dalne bestaat er geen twijfel over de schuld van Nemmouche. Hij vuurde een salvo van aanwijzingen af die de schuld van Nemmouche moeten aantonen: zijn surfgeschiedenis, getuigen die hem aanwijzen, de camerabeelden, het schoenspoor in het museum, de morfologie- en stemexperts die gelijkenissen zien tussen de schutter en Nemmouche,  en zijn vlucht naar Marseille na de feiten.