In ‘The Voice’ moeten juryleden zangers voor zich winnen, in plaats van omgekeerd

The Voice Van Vlaanderen is niet langer een programma waarin zangers en zangeressen juryleden moeten overtuigen. Het is een programma waarin juryleden zangers en zangeressen voor zich moeten winnen.

“Ik hoop echt dat je in mijn team komt”, sprak Alex Callier vorige week na de auditie van Eva. “En ík hoop dat je in míjn team komt”, zei Natalia nog een tikje Kempischer en nadrukkelijker. Waarna Koen Wauters zich herinnerde dat hij ooit een meisjesidool is geweest, zijn ogen in hun zwoelste stand zette en zei: “Mijn armen staan wagenwijd voor jou open, Eva.”

Eveneens vorige week zong Bram ‘Cannonball’ van Damien Rice. Achteraf zei Bart Peeters: “Bram, heeft iemand van ons al gezegd dat je echt gewéldig gezongen hebt?” Waarop Alex Callier opmerkte: “Het is niet omdat jij dat nu als eerste zegt, Bart, dat ik níét vind dat Bram mooi gezongen heeft. Ik vind namelijk dat hij mágisch mooi gezongen heeft.”

Toen Bram na geveinsd wikken en wegen voor troubadour Peeters koos, stoof die uit zijn stoel alsof een onbestaand gewaande Messias voor zijn ogen was neergedaald. “Wow! Gast, gast, gast, supermerci!” Kandidaat Bram liet zich de knuffels van jurylid Peeters welgevallen, maar keek erbij alsof hij dacht: ‘Als ik nog eens in Boechout moet zijn, zet ik toch maar een pet op mijn hoofd en een zonnebril op mijn neus’.

Een voorspelbaar neveneffect van de behaagzucht van de juryleden, is dat de kandidaten steeds vaker uit hun ‘oh, wat ben ik dankbaar dat jij mij wil coachen’-rol vallen. “Genoeg gelachen”, zei Charline streng voor ze bekendmaakte welke coach ze haar felbegeerde talent zou schenken. Het is een kwestie van tijd voor een kandidaat zegt: “Ik zou eigenlijk het liefst van al zónder coach willen doorgaan, maar aangezien het reglement dat nog altijd niet toelaat, kies ik maar voor de minst erge van deze vier kwalen: Natalia.”

Misschien moet de kandidaat-coachverhouding in The Voice weer eens op scherp worden gesteld. Bijvoorbeeld met een knop waarmee de juryleden niet zichzelf, maar wel de kandidaten kunnen omdraaien. Richting de coulissen, bedoel ik dan. Nog tijdens het zingen de kerk uit. Thank you. Next.

Dat zo’n knop herinneringen oproept aan de legendarische Gong Show van Kurt Van Eeghem – waarin kandidaten al tijdens het schrapen van hun keel naar huis werden gestuurd – besef ik. Maar als er zelfs bij Studio Brussel grenzen zijn aan de opgefokte vrolijkheid, waarom dan niet bij VTM?

In afwachting ben ik benieuwd wie de juryleden deze week weer van hun capaciteiten zullen weten te overtuigen. Koen, Alex, Natalia en Bart: veel succes. Probeer jullie zenuwen onder controle te houden, dan komt alles goed.