Auteur Marnix Peeters zag zijn moeder wegkwijnen door alzheimer: “Ik heb direct mijn eigen euthanasiepapieren getekend”

Elk jaar, als de zomer op zijn einde loopt, brengt Marnix Peeters een taboeloze roman uit waarin hij vrouwen vernedert, buitenlanders beschimpt en de draak steekt met iedereen die ‘politiek correct’ probeert te zijn. Deze week verschijnt er een heel ander boek van zijn hand: ‘Zo donker buiten, afscheid van een moeder met alzheimer’. Het is een eerbetoon aan zijn moeder Bertha, die exact twaalf maanden geleden overleed nadat ze zeven lange jaren steeds verder wegdeemsterde in dementie. “Al die tijd ontkende mama dat er iets met haar scheelde”, zegt Marnix in Dag Allemaal, die net als zijn zus, radiopresentatrice Annemie, een jarenlange carrière in de media uitbouwde. “Terwijl mama volgens mij tot op het einde goed besefte wat er aan de hand was. En hoe de ziekte verder zou verlopen. Nadat ze de diagnose had vernomen, heb ik haar geen enkele keer meer zien lachen.”

Door zijn boeken vol briljant geschreven beledigingen aan het adres van zowat iedereen, zou men kunnen vergeten dat Marnix Peeters ook een liefhebbende echtgenoot is voor zijn vrouw Jana (37). En een bezorgde zoon voor zijn zieke moeder Bertha. “Een jaar geleden zaten Jana en ik aan haar sterfbed toen haar hijgerige ademhaling plots stokte”, vertelt Marnix, terwijl zijn ogen nat worden en zijn woordenstroom even stokt. “Uiteraard heb ik verdriet omdat ze dood is, maar ik ben ook dankbaar dat ik bij haar was en dat ze niet in eenzaamheid gestorven is.”

Ik ben daar zelfs van overtuigd. Je weet niet waar zo’n weggeteerd mensje, dat al zeven jaar steeds dieper wegzakt in dementie, zich nog bewust van is. Maar ik weet zeker dat ze ergens beseft moet hebben dat Jana en ik er waren. En ik denk dat ze daardoor in relatieve rust is heengegaan.