Jelle De Beule: “We hebben een tijdje een au pair gehad, tot we ons afvroegen waar we mee bezig waren”

“Mijn kinderen beschouwen hetgeen ik doe alleszins eerder als werken dan als spelen. Want ik zeg hen dat ook: ‘Papa gaat werken.’ En dan zien ze me schrijven of teksten instuderen. Verder vinden ze dat allemaal normaal. Omdat ze daar gewoon in opgroeien. Papa komt op tv, maar dat is nu eenmaal hetgeen wat papa doet. Het wordt alleen maar bijzonder als iemand anders dat bijzonder vindt.

Ellis is 10, Flynn 7 en Aster is 3. Of er opvolgers tussen zitten? Goh, de middelste is echt een verteller en een performer. Ellis heeft op schoolfeesten ook altijd wel de hoofdrol beet en hij danst graag. Dus het zit er wel in dat de jongens iets in die richting zullen doen. Ons dochtertje is nog maar drie, dat is nog te jong om in te schatten wat ze later zou kunnen worden. Maar ze doen maar. Ik ben geen papa die verlangt dat zijn kinderen later grote acteurs worden. Als ze vinden dat ze daar iets moeten mee doen, als ze dat talent hebben, dan moeten ze dat maar doen. Ik ga ze niet pushen, maar ik ga ze ook niet tegenhouden. Ik kan me wel inbeelden dat het leven van een acteur, als je alleen maar acteert, wel zwaar is. Dat voortdurend op zoek gaan naar werk, dat lijkt me lastig. Ik heb de chance dat dat bij mij niet het geval is. Ik heb dat acteren niet nodig om mijn gezin te onderhouden of mijn huis af te betalen. Ik maak me niet al te veel zorgen om de toekomst van mijn kinderen, ik hoop gewoon dat ze niet te veel moeten doorspartelen in het leven. 

Ja, maar we weten nog niet precies wanneer. Er is heel veel werk aan. We hebben een kraakpand opgekocht. De krakers zijn eruit, maar ze hebben een enorme rommel achtergelaten. We hebben er al containers met allerlei vuiligheid uit gehaald. Eigenlijk hebben we alleen wat muren met een dak gekocht. De rest zijn we aan het uitbreken. Ik zeg we, maar zelf heb ik daar op dit moment niet veel tijd voor.

Zeker! Hoewel wij niet in een vast rollenpatroon geloven, was het toch vaak zij die ervoor moest opdraaien als de kinderen ziek waren of zo. Ik was op dat moment heel druk bezig voor Woestijnvis. Ik maakte achtereenvolgens ‘Is ‘t Nog Ver?’, ‘De Kortste Show’ en ‘De Ideale Wereld’. Lange werkdagen. En de zorg voor de kinderen was helemaal voor rekening van Sylvia, die ook fulltime werkte. We hebben een tijdje een au pair gehad, en dat ging perfect, maar op een gegeven moment hebben we ons toch afgevraagd waar we eigenlijk mee bezig waren. Dus die keuze om zich volledig op het schrijven te gooien, was een zeer goede keuze van Sylvia. Ze hoeft niet meer in de files te gaan staan en ze kan gewoon van thuis uit werken. Waarmee ik niet wil zeggen dat ze ’n huisvrouw is die móét thuisblijven hé. Kijk, ze zit nu toch ook in IJsland. En ik ben degene die het huishouden op dit moment bestiert.”