Remco Evenepoel voor eerste ploegentijdrit: “Als ‘Brama’ in je oor zit te roepen, dan wil je het goed doen”

De jeugd klopt op de deur in het profpeloton. Jasper Philipsen (20) won een rit in de Tour Down Under, Tadej Pogacar (20) heerst in de Ronde van Algarve en ook de Colombiaanse supertalenten Sosa (21) en Bernal (22) zijn al aan hun seizoen begonnen. De jongste van allemaal start vandaag op zijn 19de in de Verenigde Arabische Emiraten aan zijn tweede wielerronde, maar dat doet hij niet zonder op de sociale media van Deceuninck-Quick.Step terug te blikken op zijn eerste beproeving als profrenner in de Ronde van San Juan. 

“Ik was nerveus voor mijn eerste wedstrijd bij de profs. Het gaat er sneller aan toe dan bij de jeugdcategorieën en zeker op cruciale stukken. Op het vlakke loopt de snelheid in de finale op tot 60 kilometer per uur”, doet Evenepoel zijn verhaal. De dubbele wereldkampioen bij de junioren maakte in San Juan indruk met goed afstopwerk in de tweede rit en een podiumplaats in de tijdrit. “Ik wou tonen dat ik ook op profniveau goed kon tijdrijden. Het was voor mij de eerste keer met een grote versnelling. Ik was een 52x14 gewoon, terwijl dat in Argentinië voor het eerst 56x11 was. Dat zorgde toch wel voor een groot verschil.” 

Nog iets anders was de aansporing vanuit de ploegwagen. “Als ‘Brama’ (ploegleider Davide Bramati, red) in je oor zit te schreeuwen bij een tijdrit, dan wil je het gewoon goed doen. Het was wel ‘nice’ om in Argentinië zo voor het eerst op het podium te staan. Ik was achteraf wel blij dat Julian won, anders was ik tweede geëindigd met een klein verschil op de winnende tijd. Dan zou ik wel boos geweest zijn op mezelf. Het is de mentaliteit van de ploeg om alles te proberen om te winnen. Lukt dat niet, dan is het niet zo erg, maar doen we er wel alles aan om sterker te worden.”

Met zijn eerste wedstrijd op WorldTour-niveau staat Evenepoel vandaag opnieuw voor een mijlpaal(tje) in zijn nog heel prille carrière. In het Midden-Oosten luistert de concurrentie niet meer naar de namen van Dario Diaz, Edison Bravo of Emilio Perez, maar wel naar Tom Dumoulin, Alejandro Valverde en Vincenzo Nibali. “Ieder moment is voor mij een herinnering waard. Ik heb in mijn eerste profkoers al van winst én verlies kunnen proeven. Zo weet ik toch een beetje wat ik kan verwachten de komende maanden en jaren. Het is op dit moment gewoon leuk om de verschillende emoties die met wielrennen gepaard gaan te leren kennen.”