Het verhaal achter Madonna’s megahit ‘Vogue’
Dé fashionista van de popmuziek scoorde in 1990 een megahit met de single ‘Vogue’. We blikken met Madonna terug op het nummer dat ook bij ons moeiteloos de top van de hitlijsten haalde.
In de jaren 80 sloot Madonna de gay community openlijk in de armen, net op het ogenblik dat de aidsepidemie losbarstte en homofobie hoog oplaaide. La Ciccone vond zo’n innige liaison onder de regenboogvlag zelf nooit zo uitzonderlijk. Haar broer Christopher was homo, en al in haar tienerjaren werd ze door een balletleraar op sleeptouw genomen in de lokale gay scene van Detroit. Een soortgelijke trip in het nachtleven van New York leidde dan weer tot en van de grootste hits uit haar carrière. De inspiratie voor de legendarische clip van ‘Vogue’ vond Madonna in het ballroom-milieu van Harlem, dat vooral door Afro-Amerikaanse en latino holebi’s en transgenders werd gefrequenteerd.
“Mijn jeugdvriendin Debi Mazar (actrice, die ook in de videoclips van ‘Papa Don’t Preach’, ‘True Blue’, ‘Deeper and Deeper’ en ‘Music’ een cameo kreeg, GVA) viel de vogue-rage als eerste op”, bekent Madonna. “Ze raakte gefascineerd door de manier waarop alle mannen poses aannamen op de dansvloer, alsof ze model stonden voor de covershoot van een Vogue uit de eerste helft van de 20ste eeuw.”
De zin ‘Strike a pose’, waarmee de song opent, vond dáár dus zijn oorsprong. Madonna speelde dat idee door aan haar producer Shep Pettibone. Die kluste ook bij als dj bij Sound Factory, de club waar Madonna en Mazar ‘voguen’ ontdekten. De eeuwige danseres in La Ciconne zou die campy moves meteen claimen in de iconische zwart-wit videoclip bij die song.
‘Een discovibe hóórde gewoon bij ‘Vogue’, de song gaat over jezelf uitleven op de dansvloer, wie of wat je ook bent’
In ‘Vogue’ doet Her Madgesty ook royaal aan namedropping. Van Greta Garbo tot Bette Davis: de meest glamoureuze acteurs en actrices uit de Golden Era van Hollywood krijgen een eervolle vermelding. Aan Rolling Stone legde Madonna uit: “Die ode kwam er op vraag van Warren Beatty, mijn tegenspeler in Dick Tracy (neo-noirfilm uit 1990, GVA). Hij vroeg me om een song te schrijven, die mijn personage Breathless Mahoney als het ware zelf had kunnen bedenken. Zij was een verleidelijke danseres, geobsedeerd door filmsterren en speakeasy’s uit de jaren 20. Het idee voor dat couplet kwam dus van Beatty.”
Ondanks die tijdloze referenties sloot de muziek dan weer naadloos aan bij de tijdgeest: upbeat house zou datzelfde jaar furore maken in de mainstream. Maar tegelijk dartelde La Ciccone met de seventies disco waarmee ze opgroeide. “Die muziek was voor mij de ultieme vorm van escapisme. Een discovibe hóórde gewoon bij ‘Vogue’, de song gaat over jezelf uitleven op de dansvloer, wie of wat je ook bent. It makes no difference if you’re black or white / If you’re a boy or a girl / If the music’s pumping it will give you new life.”
Een van de dansers die in de video een glansrol wegkaapte, was de Belg Salim ‘Slam’ Gauwloos. Hij vertelde aan Q magazine: “Ik deed eigenlijk auditie voor haar Blonde Ambition-tour, samen met 2.000 andere hoopvolle mensen. Velen kwamen opdagen met bloemen en cadeaus, wat ik raar vond: ik wilde gewoon dansen.” Uiteindelijk werd hij ook geselecteerd voor de clipopnames: “Regisseur David Fincher (Se7en, Fight Club) droeg me op om op één punt te blijven staan en te poseren. Ik was ambitieus en raakte gefrustreerd omdat ik niet eens mocht dansen. (sarcastisch) Gewéldig, dacht ik. Niemand zal me ooit opmerken.”
De geschiedenis gaf hem ongelijk: de clip bezorgde hem - heel even - wereldroem. En zijn uitbundige, fel gecontesteerde tongkus met een andere danser in Madonna’s documentaire Truth or Dare (1991) zou Gauwloos een jaar later onsterfelijk maken.