Griet Op de Beeck: “Het was heftig, maar wat een grote eer”
Het tweede deel van haar trilogie ligt dit najaar in de rekken, maar fans van Griet Op de Beeck kunnen de schrijfster maandag al op NPO 3 terugzien in het derde seizoen van Dream School. In haar eerste les spoort ze een groep voortijdige schoolverlaters aan om zowel de beste als de slechtste dag van hun leven te beschrijven, en dat maakt heel wat emoties los. De jongeren hebben dan ook al een zwaar parcours afgelegd: zo is er een meisje wier moeder zelfmoord gepleegd heeft, een ander meisje komt uit het loverboycircuit.
“Ze hadden mij al eerder gevraagd, maar omdat ik niet de ambitie heb om één van de zovele BV's op de Nederlandse televisie te worden, heb ik toen vriendelijk bedankt. Ik kende het programma ook niet. Ditmaal vroegen ze uitdrukkelijk of ik de vorige seizoenen wilde bekijken, en ik was meteen hooked.
“Het opzet van Dream School is om een groep schoolverlaters via gastdocenten te proberen inspireren om alsnog een richting in het leven te kiezen en zich te ontplooien. Ik vind het heel bijzonder als televisie betekenisvol kan zijn. Niet alleen voor de jongeren die eraan meedoen, maar ook de kijkers zullen zich in bepaalde aspecten herkennen – als ze dat durven, tenminste. Dus heb ik uiteindelijk toch met nederig enthousiasme toegezegd.”
‘Omdat ik niet de ambitie heb om één van de zovele BV's op de Nederlandse televisie te worden, heb ik de eerste keer vriendelijk bedankt’
Triest: sommige jongeren konden niets bedenken toen je hun vroeg naar hun mooiste dag.
“Of ze kwamen met verhalen als: 'De dag dat ik mijn rijbewijs behaald heb.' Dat is helaas hun schrijnende realiteit. Nu, hadden ze mij op die leeftijd naar mijn mooiste dag gevraagd, dan zou ik het ook niet geweten hebben. Je hoeft echt niet uit een achtergesteld milieu te komen om het lastig te hebben in het leven.
“Die jongeren zitten vaak in een context waar ze sterk en stoer moeten zijn. Ik wou dat doorbreken. Ik heb me voor hen opengesteld en over het misbruik uit mijn kindertijd verteld, en ik denk dat ze voelden dat ik geen schrik heb voor emoties. Het was wonderbaarlijk om te zien wat dat bij hen losmaakte. Dat ik ze bijna allemaal zover heb gekregen om zich kwetsbaar te durven opstellen: dat vraagt heldenmoed van ze. En al zeker met een camera op je gericht.”
‘Dat ik ze bijna allemaal zover heb gekregen om zich kwetsbaar te durven opstellen: dat vraagt heldenmoed van ze’
Na je les wordt het Marvin te veel: overmand door emoties verlangt hij naar een joint, maar in Dream School mogen de jongeren drie weken lang geen drugs of alcohol gebruiken.
“We verdoven ons natuurlijk allemaal. Marvin doet dat door een joint op te steken, anderen verliezen zich in hun ambitie of vluchten in de drank. Heel veel mensen kijken weg van hun pijn, maar je kunt pas verder als je de emotie daarrond durft te laten bestaan. Herstel is mogelijk als je de juiste hulp krijgt – ik ben daar zelf het levende bewijs van – maar dan moet je de confrontatie met jezelf echt durven aan te gaan, en makkelijk is dat niet.
“Dream School zal ik niet licht vergeten. Na de opnames ben ik tijdens de lange, eenzame autorit huiswaarts keihard beginnen te huilen. Het was heftig om met zoveel verdriet om te gaan, en het kwam op sommige momenten ook voor mij dichtbij. Dat de makers vertrouwen in mij hadden als gastdocente, vind ik oprecht een grote eer.”
Dream School, NPO 3, maandag 25 februari, 21.25 uur
©Humo