‘Urbanus: de Vuilnisheld’: een stinkende boodschap in een mooi jasje

In Urbanus: de Vuilnisheld is de gelijknamige protagonist gretig aan het sparen om een gigantische verlovingsring te kopen voor zijn leerkracht juf Pussy (Frances Lefebure). Maar wanneer een wrede belastingcontroleur het dorp opnieuw leegrooft, lopen de frustraties hoog op en ziet Jef Patat (Ludo Hellinx) een kans om zijn zakken te vullen. De louche bankier overtuigt de dorpelingen om al het afval van het land te laten storten in Tollembeek, tegen betaling. Maar terwijl de volwassen Tollembekenaars enkel geld zien, ruikt de jonge bosbrosgeneratie van Urbanus en zijn klasgenootjes vooral onraad.

Flashende juf

De strips van Urbanus en tekenaar Willy Linthout zijn slim maatschappijkritisch op hun best, maar simpel platvloers op hun slechtst. Het langspeeldebuut voor de strip neigt meer naar dat laatste. Na vijf minuten word je als kijker al om de oren geslagen met Hitler, een juf die flasht naar haar leerlingen en uitwerpselen die letterlijk uit de huizen stromen. Maar het is de milieuvriendelijke boodschap die het hardste stinkt. Dat het klimaat actueler is dan ooit en dat sluikstorten slecht is weten we ondertussen wel, maar de film duwt de boodschap zo vaak en geforceerd door je strot dat zelfs spijbelende Greta’s en Anuna’s uit frustratie een zak sigarettenpeuken op de grond zouden dumpen.

Urbanus: de Vuilnisheld is mooi geanimeerd en schreeuwt Urbanus, maar waar de strips balanceren tussen rake deugnieterij en grappige vetzakkerij, blijft de film hangen bij het ranzige. Terwijl de allerjongsten hier en daar eens giechelen, zullen de ouders zichzelf terecht afvragen of het wel een verantwoorde keuze was om hun kroost mee te nemen. En wie de buik vol heeft met kak(moppen), moet het 72 minuten doen met een handvol verwijzingen naar de gouden jaren van Urbanus en een stevige uithaal naar ons koloniaal verleden. En niet vergeten: sluikstorten is slecht, oké?

Vanaf 27/2 in de bioscoop.