"Bijna brexit" in Canterbury: "Kennis zal zich over de grenzen heen bewegen"

De gebouwen van de universiteit van Kent liggen verspreid over de heuvels ten noordwesten van Canterbury. Vanuit de imposante "Dining Hall" kan je door het grote raam de prachtige kathedraal zien liggen in de diepte. Sommige studenten tjokken naar de les, anderen liggen in het gras te zonnebaden. 

De nog jonge universiteit - amper een halve eeuw - heet niet voor niets "European University". Ze heeft afdelingen in Brussel, Parijs, Rome en Athene. Een vijfde van het academische personeel en een tiende van de studenten komt uit de Europese Unie.  Ook hier wordt er afgeteld naar 29 maart, maar zoals dat hoort in de universitaire wereld, laten de verantwoordelijken zich niet afleiden door de politieke chaos en onzekerheid van de laatste maanden, weken en dagen. 

Professor Philippe De Wilde is na 30 jaar verblijf in het Verenigd Koninkrijk én een dubbele nationaliteit meer dan vertrouwd met de Britse mentaliteit. Hij had de brexit al lang zien aankomen, het was voor hem een onafwendbare politieke uitkomst. Maar hij ligt er niet wakker van. "Zelfs als er een brexit komt zonder akkoord, dan is dat geen drama.  Het zal wellicht complex worden, met veel meer paperasserij. Maar zoals de Britten zeggen: "We'll get over it"." 

Professor Jeremy Carrette is decaan voor Europa. Hij is voorzitter van de werkgroep die de brexit moet voorbereiden en volgt daarbij de richtlijnen van Universities UK, een stuurgroep voor de Britse academische wereld. Die heeft alle scenario's tegen het licht gehouden.

"Als er geen deal meer komt, dan moeten we nieuwe bilaterale relaties afspreken met Europese universiteiten. Het is ook mogelijk dat de bestaande programma's zoals Erasmus kunnen blijven doorgaan. Maar als dat niet zo is, dan lobbyen we bij de Britse overheid om die programma's te blijven sponsoren met geld dat anders naar de Europese fondsen zou gaan."

"Een vreemde grijze zone, iets waarvoor je nog geen oplossing hebt omdat je het niet kan beïnvloeden." Zo omschrijven enkele studenten de maand die nog komt en de mogelijke uitkomst van de brexit. De Britse Eliza Islam heeft vooral spijt van het feit dat ze nog te jong was om tijdens het brexitreferendum haar eigen toekomst te bepalen. De Franse en Duitse Erasmusstudenten die we spreken, zijn helemaal ondergedompeld in deze multiculturele omgeving. Zij kunnen zich geen Europa mét grenzen meer voorstellen. 

Voor Inga Dreger uit Duitsland (zie foto) gaat het om een generatiekloof.  Haar ouders hebben de Wereldoorlog en de val van de Berlijnse Muur meegemaakt, zij niet.  Maar ze omzeilt de toekomstige nieuwe muren door een virtuele brug te bouwen via de sociale media. Op die manier blijft ze in contact met al haar vrienden van Erasmus. (lees voort onder de foto)

Flavie Naude uit de Franse Champagnestreek zegt dat de brexitperikelen de jongeren zelfs hebben versterkt in hun eensgezindheid. "Er wordt veel over de situatie gesproken en de solidariteit onder alle studenten hier aan de universiteit is groter dan ooit."

Wanneer de avond valt, zakken we nog even af naar de kathedraal van Canterbury voor de Evensong. Het knapenkoor zingt hymnes, de voorganger roept alle mensen op om zich te verenigen en zich te bevrijden van de angst die leidt tot discriminatie. Die woorden galmen nog lang na tussen de indrukwekkende gotische gewelven .  

klik hieronder op een stad om het artikel te lezen

Beluister hier de reportage van Katrien Vanderschoot in "De ochtend":