Campenaerts vierde Belg met het werelduurrecord op palmares, zij gingen hem voor

Volgens de (foutieve) legende wil het dat Tour-bedenker Henri Desgrange de eerste was die het ooit in zijn hoofd haalde om één uur alles uit zijn lichaam te persen op een fiets. Op een wielerbaan in Parijs legde hij toen voor het eerst officieel 35,325 kilometer af in zestig minuten. Knappe prestatie, te weten dat zijn record in 1893 werd gevestigd. 

Doorheen de jaren gingen ook de groten van de wielersport zich op het nummer toeleggen. Zo waren onder meer Fausto Coppi, Jacques Anquetil, Francesco Moser en Miguel Indurain in het bezit van het record. Die laatste twee gebruikten daarvoor wel een aangepaste fiets. Door de nieuwe regelgeving ligt dat nu iets anders. Een vol wiel mag bijvoorbeeld nog, maar andere zithoudingen en futuristische fietsen zijn uit den boze. De nieuwe regels kwamen er in 2000 waardoor terug werd gegrepen naar het werelduurrecord van Eddy Merckx. ‘De Kannibaal’ was in 1972 de laatste die het record in handen had op een min of meer normale fiets. Merckx was vanuit Belgisch oogpunt ook de laatste houder van het record. Twee anderen gingen hem voor. Campenaerts is dus de vierde Belg met het werelduurrecord achter zijn naam. 

De eerste Belg en volgens de officiële lijsten van de UCI de derde houder van het werelduurrecord was Oscar Van den Eynde. Na de ruim 35 kilometer van Henri Desgrange ging het er aan het einde van de 19de eeuw plots een stuk sneller aan toe. Onze landgenoot reed op de wielerbaan in Vincennes bij Parijs na één uur bijna vier kilometer sneller dan de bedenker van de Tour. Het resultaat liet zich samenvatten in 39,240 kilometer. Tussenin had ene Jules Dubois in 1894 het record scherper gesteld op 38,220 kilometer, maar die afstand vormde voor Van den Eynde geen enkel probleem. Er is overigens discussie of het Oscar of Maurice Van den Eynde was. De man gebruikte beide namen, naar verluidt eentje om zijn familie te beschermen tegen de schaamte. Wielrennen was eind jaren 1800 vooral een sport voor marginalen. Grote wedstrijden of klassiekers die we vandaag nog kennen zou Van den Eynde overigens nooit winnen. Het werelduurrecord was zijn grootste prestatie.

Als je het werelduurrecord kan afsnoepen van een vijfvoudige Tourwinnaar, dan kan je met een fiets rijden. In 1967 reed Ferdinand Bracke op de Velodromo Olympico in Rome op de kop zeshonderd meter verder dan Jacques Anquetil. Het toenmalige record van de Fransman had eigenlijk nooit mogen tellen. Anquetil liet de verplichte dopingcontrole aan zich voorbijgaan, maar de UCI keurde zijn poging toch goed. Veel langer dan één maand kon hij wel niet van zijn prestatie genieten, met dank dus aan Bracke. Onze landgenoot fietste Anquetils afstand van de tabellen en werd de tweede landgenoot die het werelduurrecord in zijn bezit kreeg. Bracke tekende voor 48,093 kilometer in één uur. Hij stond in zijn tijd bekend als een notoir hardrijder op de weg én op de baan. Hij werd twee keer wereldkampioen in de achtervolging en zou in 1971 ook de Ronde van Spanje winnen.

Ook de grootste aller tijden kon niet achterblijven in het werelduurrecord-verhaal. Een vijftal jaar na Ferdinand Bracke waagde niemand minder dan Eddy Merckx zijn poging. In navolging van de Deen Ole Ritter koos ‘de Kannibaal’ voor Mexico-Stad om zijn werelduurrecord neer te zetten. De hogere luchtdruk moest Merckx in Zuid-Amerika een voordeel opleveren. Op 25 oktober 1972 was het zover. Merckx zette met 49,431 kilometer in één uur een nieuwe standaard neer. Zelf zou hij na zijn carrière vertellen dat hij in Mexico het zwaarste uur uit zijn carrière beleefde. 

Last but not least nog een uitsmijter van formaat. In de vorige alinea’s schreven we altijd dat in de geschiedenis van het wielrennen amper drie landgenoten het werelduurrecord in handen hadden, maar niets is minder waar. Met Eddy Planckaert mag daar gerust nog een bij. De voormalige winnaar van Parijs-Roubaix en de groene trui in de Tour zorgde vier jaar geleden voor een markante prestatie. Op zijn 57ste nam hij in Rochefort een houten fiets ter hand om daar een nieuw, zij het apart, werelduurrecord mee te vestigen. Planckaert legde 11 kilometer, 932 meter en 94 centimeter af op zijn houten vehikel.