Brieven onthullen dat Charles Dickens zijn vrouw naar het gesticht wilde sturen: “Hij vond haar niet meer aantrekkelijk”

Geschiedkundigen belichtten al eerder het romantische verleden van Charles Dickens, zijn huwelijk met Catherine, en zijn jammerlijke scheiding in 1958. Dat gebeurde echter steevast door de ogen van Dickens zelf. De brieven van buren, vrienden en kennissen brengen daar nu verandering in. Het resultaat is niet fraai.

Mentale stoornissen
Catherine en Charles huwden in 1836 waarna Catherine – ook wel Kate genoemd – maar liefst tien kinderen baarde. De twee waren bij aanvang gelukkig getrouwd. Maar na de dood van hun dochtertje Dora kreeg Kate een zenuwinzinking, tot grote onvrede van haar man. Charles Dickens behandelde zijn vrouw al snel als een minder competente moeder en huisvrouw. En die tien kinderen die ze kregen, waren helemaal niet gewenst aangezien ze Charles Dickens in financiële moeilijkheden brachten.

Door wanhoop gedreven, probeerde Dickens zijn vrouw tot slot nog naar een ‘gekkenhuis’ te sturen. Zo loog hij tegen de dokters en beweerde hij dat ze leed aan mentale stoornissen. Maar de dokters vonden niets dat daarop wees. 

Dat alles blijkt uit 98 brieven die werden opgeborgen in de University of York (VK) en tot voor kort nog niet bestudeerd werden door historici.

Een van de brieven werd geschreven door de buurman van Catherine Dickens die naast haar woonde in het noorden van Londen nadat ze van haar man scheidde. Bovendien was de buurman bevriend met de oudste zoon van het ex-koppel die samen met zijn moeder verhuisde. 

De buurman schreef in zijn brief: “Nadat Catherine tien kinderen baarde, verloor ze haar looks, ze werd ouder en Charles vond haar niet meer leuk. Daarop probeerde hij haar zelfs naar een gesticht te sturen! Arme schat.” 

Dokter Thomas Harrington Tuke was vermoedelijke de arts die verhinderde dat de vrouw onterecht naar een mentaal instituut werd gestuurd. Terwijl de arts eerst een goede vriend was van Dickens, eindigde de vriendschap in mineur nadat Harrington Tuke de schrijver tegenwerkte. En dat staat duidelijk te lezen in de laatste brief die Dickens schreef aan de arts. “Ellendig wezen” en “medische ezel” zijn enkele scheldnamen die Dickens neerschrijft, geen literair hoogstandje dus. 

De historici prijzen de arts die het lef had om tegen Dickens in te gaan en vergelijken het verhaal zelfs met de hedendaagse hashtag MeToo waarmee men doelt op mannen die hun macht misbruiken.