Digitalisering dwingt BNP Paribas Fortis tot dieet

Al maanden wordt bij BNP Paribas Fortis onderhandeld over een nieuwe tewerkstellingsgarantie, nadat de vorige eind december was afgelopen. Maar de onderhandelingen over die nieuwe cao verlopen moeizaam. De directie eist dat het personeel gemiddeld 35 uur per week werkt. Nu werkt men bij BNP Paribas Fortis gemiddeld 7,12 uur per dag of 36 uur per week. Maar in tegenstelling tot de concurrentie geniet het personeel van extra recupdagen, waardoor in de praktijk gemiddeld slechts 34 uur per week wordt gewerkt.

De directie wil aan die gunstregeling een einde maken en eist dat het personeel twaalf minuten per dag langer werkt. In ruil is de directie bereid in te stemmen met een tewerkstellingsgarantie voor de komende twee jaar. Maar de socialistische bediendevakbond BBTK pikte het niet dat de twee dossiers aan elkaar werden gekoppeld.

Pest en cholera

Dat viel dan weer in slechte aarde bij de directie. Topman Max Jadot zette de vakbonden maandagavond op een nieuwe vergadering met de rug tegen de muur. Ofwel stemden ze in met de goedkeuring van de twee cao’s, ofwel zouden 800 tot 1.000 werknemers boven de natuurlijke afvloeiingen naakt ontslagen worden. Als de cao’s wel goedgekeurd worden, zal voor de werknemers van wie de job bedreigd is een sociaal plan uitgewerkt worden. Zo zou voor 800 werknemers een oplossing gevonden kunnen worden in de vorm van een uitstap­regeling voor oudere werknemers (58 jaar).

Voor de BBTK zat er niets anders op dan in te stemmen met de goedkeuring van de twee dossiers. “Het was kiezen tussen de pest en de cholera. Meer werken of duizend naakte ontslagen”, zucht federaal secretaris Pia Desmet. “Een vrije keuze hadden we niet echt.”

Bij BNP Paribas Fortis is het aantal personeelsleden in tien jaar tijd met een kwart gedaald, van 17.500 eind 2008 naar 13.038 eind juni 2017. Eind 2021 zal dat aantal geslonken zijn tot iets meer dan 10.000. Dat de bank-verzekeraar opnieuw op dieet moet, is te wijten aan twee elementen. Zo blijft de bank kampen met een hoge cost-income-ratio. Volgens de laatste cijfers (eind 2017) moest BNP Paribas Fortis per 100 euro aan inkomsten ruim 66 euro uitgeven aan kosten. Bij KBC, ING en Belfius ligt die ratio lager. Daarnaast is er door de oprukkende digitalisering minder nood aan kantoren (en dus personeel). Een fenomeen dat in de hele sector voelbaar is, zo blijkt uit nieuwe cijfers van de bankenfederatie ­Febelfin.

763 kantoren minder

Vorig jaar zijn er in ons land 763 bankkantoren verdwenen, vooral door de integratie van Record Bank in ING. Desondanks blijft België met 5.133 kantoren (of 555 kantoren per miljoen inwoners) over een erg dicht netwerk beschikken. “In Europa heeft slechts één land meer fysieke contactpunten: Spanje met 591 kantoren per miljoen inwoners”, merkt Febelfin-topman Karel Van Eetvelt op. In Nederland zijn dat er amper 98 per miljoen. Samen met de kantoren neemt ook de werkgelegenheid af. Vorig jaar telden de banken nog 51.237 werknemers, of bijna 1.000 minder dan in 2017. En 11.000 minder dan in 2008.

Die afbouw gaat gepaard met een versnelde digitalisering. Al 7 miljoen Belgen, of 1 miljoen meer dan in 2017, hebben een mobiele bankapp, die ze gemiddeld 22 keer per maand raadplegen. Liefst 40 procent van de overschrijvingen gebeurt ook al mobiel (tablet, smartphone). 

Anderzijds blijft de Belg cash geld koesteren. Het aantal geldafhalingen en het afgehaalde bedrag zitten wel in een dalende lijn, maar toch haalde de Belg vorig jaar nog gemiddeld 23 keer geld af, voor een gemiddeld bedrag van 145,7 euro. Volgens Van Eetvelt blijven Belgen trouw zweren aan cash geld omdat geldafhalingen goedkoop zijn. “Als je in Spanje geld afhaalt, kost dat 2 euro per keer”, geeft hij als voorbeeld. En omdat ons land nog meer automaten (7.827 geldautomaten) telt dan tien jaar geleden.