“IJsvisser boorde gat in meer en liet camera zakken. Het toestel raakte de voet van mijn man Andy op de bodem”

Niemand kon vermoeden dat die dag zijn laatste zou worden. We schrijven 26 november 2016. Het was zeer zacht voor de tijd van het jaar in de Amerikaanse staat Minnesota. De lucht was warm, maar het water was dat niet. Volgens de lokale sheriff gingen er die dag wel meer mensen paddleboarden en kajakken op de verschillende meren in de buurt. Andy vertrok in alle vroegte en nam zijn fototoestel mee. Tegen de middag zou hij weer thuis zijn.

Katie was op dat moment 10 jaar getrouwd met de man van haar leven en zwanger van hun derde kind. Ze zouden later die dag nog samen weggaan met vrienden, maar haar man was in de namiddag nog steeds niet terug van zijn  tochtje. Ze belde hem, hij nam niet op. Een half uur later belde ze opnieuw. Weer het antwoordapparaat. Dat was helemaal niets voor hem. Katie begon ongerust te worden. 

Om 15 uur hield ze het niet meer uit en reed met de wagen naar het meer. Vanop de parking zag ze het ondenkbare: de lege surfplank van haar man dobberde moederziel alleen op het meer. Ze verwittigde de hulpdiensten. Politie en reddingswerkers met speurhonden waren snel ter plaatse. Ze vonden zijn sleutels, zijn camera en gsm op de bodem van het meer. Maar van Andy was er geen spoor. Wekenlang werd er tevergeefs naar hem gezocht.

Drie weken en vier dagen later werd Andy alsnog per toeval gevonden. Op 20 december 2016 ging een man ijsvissen. Hij boorde een gat in het ijs. Toen hij zijn camera liet zakken, belandde het toestel pardoes op de voet van een man. Het was de voet van Andy. Zijn lichaam was eindelijk gevonden. Hier was zijn leven abrupt ten einde gekomen.

“We zullen nooit weten wat er exact is gebeurd. Hij stierf helemaal alleen”, zegt Katie. “Misschien is hij aan onderkoeling gestorven omdat het weer tijdens die winterdag bedrieglijk warm was en het water totaal niet. We weten dat hij verdronken is, maar we zullen nooit weten hoe of waarom. Wat ik wel weet, is dat de pijn en het verdriet om zijn plotse overlijden nooit zullen weggaan. Het gemis zal me niet meer loslaten.”

Op 29 april 2017 kwam hun derde kindje, Sullivan ‘Sully’ Andrew, ter wereld. Hij zal zijn vader nooit ontmoeten. “Maar ik hoop dat hij hem gaat leren kennen via de herinneringen die we met hem zullen ophalen”, zegt Katie.

“Het verdriet zal nooit weggaan, maar ik koester alle mooie momenten die ik samen met Andy beleefde. Hij blijft in ons hart. Ik ben het aan hem en onze kinderen verschuldigd om opnieuw gelukkig te worden.”

Katie Shifter is haar verhaal in een boek aan het verwerken. Tegen de zomer zal het op de Amerikaanse markt verschijnen. De belevenissen van de familie kan je volgen op de website van Katie of op Instagram.