Advocaat haalt uit op proces: "Voor iedereen is Nemmouche de schutter. En ik de nazi omdat ik hem verdedig"

Tien dagen lang heeft advocaat Sébastien Courtoy, die Mehdi Nemmouche verdedigt, zich niet vertoond op het proces over de aanslag op het Joods Museum, bijna vijf jaar geleden. De pleidooien van de burgerlijke partijen, het requisitoir van het Openbaar Ministerie: alles heeft Courtoy aan zich laten voorbijgaan. Iets waar toch wel wat onvrede over bestaat, horen we in de wandelgangen. Maar vandaag is Courtoy er wel, voor zijn pleidooi. Bij het begin van zijn uiteenzetting komt hij meteen terug op zijn afwezigheid. "Ik heb jullie gemist. Ik was me aan het voorbereiden, omdat ik verantwoordelijk ben voor deze jongen achter mij. Maar ik heb gehoord dat iedereen iets liefs over mij te zeggen had: antisemiet, nazi, dwaas…"

Meteen was de toon gezet voor de rest van de dag: Courtoy haalt uit naar iedereen. Enkele voorbeelden.

• "De procureurs praten tijdens mijn pleidooi. Ik heb geen Muppetshow nodig in mijn oren. Ik had het fatsoen om niet naar hun pleidooi te komen. Als het onhoudbaar is, ga dan terug naar uw bureau. Ik heb er genoeg van. Ze doen het opzettelijk om mij te enerveren. En het erge is dat het werkt."
• "U begrijpt toch waarom hij veroordeeld moet worden? Vier doden, aan de voet van het Justitiepaleis. Dit is een afgang voor justitie."
• "Voor iedereen is Mehdi Nemmouche de schutter. En ik de nazi omdat ik hem verdedig. Maar ik ben trots dat ik hem verdedig."

"Een complot", "leugens" en "manipulatie". Dat is de rode draad doorheen het pleidooi van meester Courtoy. Zijn pleidooi gaat vaak alle kanten uit. Hij springt van het ene naar het andere argument om aan te tonen dat Nemmouche níet de schutter is die op 24 mei 2014 vier slachtoffers in koelen bloede doodschoot. 

Zo argumenteert hij dat de vrouw van de verhuurder Nemmouche tegenkwam na de aanslag en dat hij een slaapzak bij zich droeg. "Hij liep in de tegengestelde richting van het museum en kwam dus van ergens anders.” Bovendien had Nemmouche volgens de verhuurder pas op 24 mei de wificode gevraagd. Terwijl zijn computer de dag voordien al online was. Voor Courtoy hét bewijs dat iemand anders in het appartement was. “En die persoon had toegang tot alles: het fotoapparaat, de computer, de kleren."

Courtoy haalt ook aan dat Nemmouche onderweg op geen enkel ogenblik te zien is op camerabeelden. "De jury weet hoeveel camera's er in Brussel hangen. En die zouden allemaal verkeerd hangen? Nemmouche is op geen enkel beeld te zien omdat hij er niet was."

Van de camerabeelden gaat het naar de getuigenis van de Franse gegijzelde journalisten, die hij onomwonden "leugenaars" noemt. Van de journalisten springt hij naar de schoenen van Nemmouche. Uit de getuigenis van een van de experten kwam naar voren dat de schoenafdruk die de dader achterliet op de deur van het Joods Museum 100 procent overeen komt met de Calvin Kleinschoenen van Nemmouche. "Maar in de schoenen werd nog een ander DNA-spoor aangetroffen, op 24 mei droeg iemand anders de schoenen van Nemmouche. Dat DNA is van de moordenaar." Ook de opeisingsvideo's, de "getrukeerde" foto, het feit dat IS de aanslag nooit heeft opgeëist, … allemaal elementen die er volgens Courtoy op wijzen dat Nemmouche onschuldig is. 

Het "ultieme bewijs" dat Nemmouche onschuldig is, houdt hij helemaal tot op het laatste moment. Er zat volgens hem DNA van Nemmouche op een klink die de schutter niet aangeraakt heeft. Bovendien zou dat DNA pas achteraf op de klink geplaatst zijn.

Volgens Courtoy werd Nemmouche dus in de val gelokt. "Hij werd na zijn vrijlating uit de gevangenis gerekruteerd door de Iraanse en Libanese veiligheidsdiensten, en werd dus in het oog gehouden. Daarom was hij opgelucht toen hij opgepakt werd in Marseille op 30 mei 2014", aldus Courtoy.

Niet alleen de onderzoekers, het parket en de journalisten, maar ook de slachtoffers krijgen opnieuw een veeg uit de pan. "De Riva's werkten voor de Mossad (de Israëlische geheime dienst). Op de site van de Israëlische premier staat een hommage waarin Emmanuel Riva omschreven wordt als een grote patriot. Waarom zou de eerste minister dat doen? Omdat hij zo'n goede boekhouder was? Ze hebben niets bezocht in Brussel, buiten Manneke Pis."

En ook Alexandre Strens wordt aangevallen door Courtoy: "Hij deed zich soms voor als Alexandre Lieder, hij loog over een reis naar Israël. En iedereen zei dat hij zo ordelijk was, maar op de dag van de aanslag lag er een koffer op zijn bed en stond zijn kleerkast open."

Doordat het pleidooi van de hak op de tak springt, lijkt het erop dat de juryleden bij momenten ook niet meer kunnen volgen. 

Opvallend: hoewel Nemmouche drie advocaten heeft, zal Courtoy alleen pleiten. "Fidel Castrogewijs ga ik alleen door tot het einde", zei Courtoy. Virginie Taelman en Henri Laquay kwamen vandaag dus niet aan het woord.