Vandaag behandelde Sofie Lemaire in haar radioprogramma het onderwerp “pretentie” naar aanleiding van het essayboek “Echte pretentie” van Joost De Vries. Op het einde had ze hierover een live-gesprek met beeldend kunstenaar Jan De Cock, die zichzelf de René Magritte en Rogier Van der Weyden van deze tijd noemt, de laatste levende Vlaamse primitief.

“Ik apprecieerde het al heel erg dat Jan De Cock bereid was te praten over hoe hij ermee omgaat dat mensen hem vaak als pretentieus ervaren”, zegt Sofie Lemaire. Zij zat in de studio in Brussel, Jan De Cock in de studio in Gent. Hij had zijn dochtertje Claudia mee.

“Effe wachten Claudia”

Claudia liet zich horen, vlak nadat Sofie Lemaire de kunstenaar vroeg hoever het staat met zijn kunstschool in Turijn? “Dat is ondertussen een lang verhaal, dat niet valt samen te vatten uiteraard… Wacht, mijn dochter zegt net dat ze moet pipi doen. Ze zit hier mee in de studio. Excuses daarvoor.”'

“Geen enkel probleem” antwoordde Sofie Lemaire terwijl de luisteraar hoorde hoe Jan De Cock in de achtergrond tegen zijn dochter zei: “Nee, dat is geen toegang voor onbevoegden. Effe wachten Claudia.”

“U ziet dus, een kunstenaar moet twee dingen doen”, zei hij daarna tegen Sofie Lemaire. “Hij moet kunstenaar zijn en ook vader. Misschien is dit een mooi einde aan dit stuk omdat het heel veel vertelt over de verantwoordelijkheden die iemand in deze maatschappij heeft. En dit is niet pretentieus bedoeld.”

Mooie keuze

Na de uitzending kon Sofie Lemaire ermee lachen. Ze vond het een mooi moment. “Jan De Cock die plots moest kiezen tussen zijn rol als kunstenaar en die als vader en voor het tweede ging. En dat in een interview over pretentie.”