Blijkbaar volstaat het om de woorden Joods en actueel samen in één zin te gebruiken om een rechtzetting uit te lokken

Uw maandagkrant gaat iets dikker zijn dan anders.

Dat zit zo.

Na enkele recente gevallen van antisemitisch geweld – gele hesjes die een Joodse filosoof belagen in Parijs, gelijkaardige incidenten in Polen en Hongarije – besloten we bij De wereld van Sofie tot een thema-uitzending over antisemitisme. Hoe komt het dat jodenhaat, amper 70 jaar na de grote wereldbrand, weer opgang maakt? Dat was de centrale vraag.

Een Joodse onderzoekster van de ULB mocht komen uitleggen hoe doorgedreven discriminatie en systematische stigmatisering het Joodse volk tot de paria’s van de geschiedenis hebben gemaakt. Ludo Abicht kwam het opnemen voor de verguisde orthodoxe gemeenschap in Antwerpen.

Historicus Jan Van den Berghe mocht de Rothschilds komen ophemelen als ’s werelds grootste filantropen in plaats van de duivelse woekeraars waarvoor ze worden versleten. En als orgelpunt: een hartroerend dubbel­portret van een overlever van de Holocaust en een kind van de collaboratie die nu zij aan zij jodenhaat bestrijden.

Na twee uur zionistische propaganda mocht ik het laatste stereotype slechten: de hardnekkige misvatting dat Joden niet met zichzelf kunnen lachen. Au contraire, zo betoogde ik.

Joden hebben helemaal geen lange tenen, zoals altijd wordt beweerd. Niet élke onschuldige joden­mop komt je op een dagvaarding van Joods Actueel en een reprimande van Michael Freilich te staan.

En als bewijsvoering à décharge bracht ik een reeks fragmenten in stelling van Joodse komieken die zowaar de spot drijven met zichzelf, uitverkoren volk of niet. Een joke van Jerry Seinfeld, een witz van Woody Allen, een dijenkletser van Mel Brooks. Point proven.

Dacht ik.

Daags nadien: klachtenmail. Afzender: Joods Actueel.

Het is pedant om bij het citeren van een mail meer dan één ‘(sic)’ in te voegen, dus doe ik het maar niet. ‘Beste’, zo leest de mail. ‘In De Wereld van Sofie werden manifest foutieve info verspreidt over Joods Actueel en Michael Freilich vandaar dat we een recht van antwoord eisen OP ANTENNE!’

Dus. Even recapituleren. Ik beweer dat Joden zichzelf uitstekend kunnen relativeren, dat niet élke jodenmop door Joods Actueel wordt beantwoord met een klacht, en mijn apologie wordt geriposteerd met… een klacht. Da’s alsof je gaat betogen voor het klimaat en Greenpeace je een proces aan je broek lapt. Alsof je pleit voor meer aandacht voor jongdementerenden in het maatschappelijk debat en vervolgens Mia Doornaert op je dak krijgt.

’t Is niet dat ik Joods Actueel een hysterische haat­gazet heb genoemd en Michael Freilich een lichtgeraakte kwezel met een klein pietje. Nee, blijkbaar volstaat het om de woorden Joods en actueel samen in één zin te gebruiken om een rechtzetting uit te lokken.

Oei, al zes keer Joods Actueel vermeld. Ai, zeven keer. Dat gaat een fameus recht van antwoord worden in uw maandagkrant.