Na twintig maanden kan Zdenek Stybar weer winnen: “Steels zei: dit keer is het voor jou”

Twintig maanden. Zo lang moest Zdenek Stybar wachten op de overwinning. Hij werd eind juni 2017 kampioen van Tsjechië. Vorig jaar reed hij naar eigen zeggen zijn beste seizoen ooit. Maar winnen deed hij niet. Zijn ploeg won 73 keer en dat was dus een beetje vervelend voor Stybar.

Misschien maakt hij het dit jaar goed. Stybar won op 24 februari de slotrit in de Ronde van de Algarve en zaterdag was hij de beste in de Omloop. Stybar reed op drie kilometer voor de streep in Ninove weg uit een kopgroep van vijf. Hij gaf drie Belgen — Van Avermaet, Teuns en Wellens — het nakijken en hij liet de Kazach Lutsenko in dat Belgische gezelschap.

Stybar profiteerde van een eerdere aanval van Tim Wellens. Greg Van Avermaet deed al het werk om Wellens terug te halen en zo zag Stybar zijn kans schoon. “Ik had die aanval van Tim verwacht. Ik wachtte tot het zou gebeuren. Ik rekende op Greg en op Lutsenko om de kloof te dichten en dat gebeurde ook. Ik dacht eerst dat ik ervoor zou sprinten, maar deze kans mocht ik niet laten liggen.”

Stybar had een extra”«boost” gekregen, zei hij, toen hij deze week vernam dat zijn baas Patrick Lefevere nu al sinds 2005 niet meer mocht vieren na de Omloop.

“Het verbaasde mij. Ik ben blij dat ik degene ben die nu weer voor de overwinning heeft gezorgd.”

Verbaasd ook dat het zo lang moest duren. “Vorig jaar ben ik bij elke koers in België in de top-tien geëindigd (hij was twintigste in de Omloop, daarna negende in de E3 Prijs, achtste in Gent-Wevelgem, zesde in Dwars door Vlaanderen, tiende in de Ronde en negende in Parijs-Roubaix, red). Het was waarschijnlijk mijn beste seizoen ooit. Nooit kon ik het afmaken.”

En nu wint hij twee koersen in een week. “Ik heb er geen verklaring voor. Ik ben gelukkig nooit het geloof verloren. Sinds mijn grote zeges in de Strade Bianchi en in de Tour in 2015 heeft het erg lang geduurd.”

Hij moest natuurlijk ook zijn ploegmaats helpen. Ploegleider Brian Holm bedacht er de term The Wolfpack voor: help elkaar en je zult worden geholpen, zoiets. Dat bleek. In de Omloop was Stybar namelijk aan de beurt om op de steun van zijn ploeg te kunnen rekenen.

“Eenmaal voorbij de Muur hoorde ik ploegleider Tom Steels in de oortjes. Hij zei: je hebt drie ploegmaats achter je, maar we gaan voor jou. Geloof in je sprint, je kunt het afmaken. Dat heb ik gedaan.”

Of Zdenek Stybar er inmiddels zelf misschien genoeg van heeft om altijd klaar te staan voor zijn ploegmaats? Of hij dit jaar misschien wat meer aan zichzelf gaat denken?

Stybar: “Helemaal niet. Ik blijf met dezelfde instelling koersen. Als één van mijn ploegmaats kan winnen, dan rijd ik voor hem. Vorige week in de Algarve heb ik de hulp gekregen van Enric Mas. In de Omloop waren ze zelfs met drie in steun. Zo gaat het.”

Er is volgens Stybar in de ploeg ook geen strijd losgebroken om het nieuwe kopmanschap bij Deceuninck. Niet na het vertrek van Niki Terpstra, die vorig jaar de E3 Harelbeke en de Ronde van Vlaanderen won.

“Het maakt mij niet uit dat Terpstra weg is. Bob Jungels is erbij gekomen in de klassieke ploeg. Hij is zo goed als Terpstra.”

Wordt 2019 het jaar waarin Stybar eindelijk de Ronde of Roubaix wint? “Dat hoop ik”, zegt Stybar. Hij is einde contract bij Lefevere, dat maakt de druk misschien groter. “Helemaal niet. Het kan mij niet schelen. Het gaat weer gewoon om trainen en alles onder controle hebben. Je weet het niet, wanneer het jouw jaar wordt om koersen te winnen. Het had vorig jaar kunnen zijn. Dat is niet gebeurd. Nu win ik er twee. We zien hoe het verder gaat.”