Drie maanden voor de Europese verkiezingen van eind mei schetst Macron in de bijdrage een actieplan om de Europese Unie diepgaand te hervormen. Vrijheid, bescherming en vooruitgang moeten het leidmotief zijn. Tegen eind 2019 wil hij een “Europese Conferentie” in het leven roepen om concrete voorstellen uit te werken, die een antwoord bieden op “de valstrikken van het nationalisme” en die andere dreiging, “de status quo”.

Macron ambieert onder meer verstrekkende voorstellen op het vlak van defensie en economisch beleid. Zo slaat hij de bladzijde van de door Brussel geblokkeerde fusie tussen Alstom en Siemens om met een pleidooi voor een hervorming van de Europese concurrentieregels. Zo wil hij Europese bedrijven een voorkeur geven bij openbare aanbestedingen.

Bedrijven die de Europese strategische belangen of fundamentele waarden met voeten treden, moeten volgens de Franse president bestraft worden, of helemaal geweerd uit Europa. Hij citeert onder meer respect voor milieunormen, gegevensbescherming en een billijke belastingsbijdrage als criteria.

Ondanks de brexit blijft Macron ook oog houden voor Groot-Brittannië. Het staatshoofd wil de Britten associëren bij een “Europese veiligheidsraad” om “collectieve beslissingen” van de Europese Unie op vlak van defensie voor te bereiden. Daarnaast breekt hij een lans voor een verhoging van de defensieuitgaven en een wederzijdse bijstandsclausule die in de praktijk aangewend kan worden.

Ook de Schengenzone zonder binnengrenzen passeert de revue. Macron ambieert op dat vlak onder meer “een gemeenschappelijke grenspolitie”, “een Europees asielbureau” en “een Europese solidariteit waaraan elk land bijdraagt”.

Macron werd in 2017 verkozen als president van Frankrijk met een sterke pro-Europese agenda. In september van dat jaar zette hij zijn ideeën uiteen in een veelbesproken toespraak aan de Sorbonne-universiteit. In eigen land heeft zijn populariteit echter een flinke duik genomen. Dat culmineerde onder meer in het aanhoudende protest van de gele hesjes.