Wat drijft een mens om op die leeftijd nog aan zijn penis te laten chipoteren?
Mark Coenen is columnist bij De Morgen.
Alle teksten van alle liedjes van Neil Young kan ik van voor naar achter meezingen. Onuitwisbaar. Ik weet daarentegen na drie seconden niet meer wat ik weer in de keuken ben komen zoeken. En ik moet op mijn stappen terugkeren om na een beschamend lange tijd mij te herinneren dat ik suiker zocht voor in de koffie.
Hoe het geheugen werkt: het blijft iets raars. Wat blijft, wat verdwijnt: ik heb niet lang genoeg doorgeleerd om daar een mening over – laat staan inzicht in – te hebben. Zo ook nu.
Er is één nieuwsbericht dat ik al een paar dagen niet meer uit mijn prefrontale hersenkwab krijg: het schielijke overlijden van die diamantair in de stoel van een Parijse plastische chirurg. Eenzamer kan een dood niet zijn.
Hij was, op zijn 64, binnengegaan voor een verlenging van zijn mansdeel en werd vervolgens niet meer wakker. Hart. Het bericht vervult mij met peilloze droefenis.
Frank Raes met pensioen, (rv) van Humo die op zijn lauweren gaat rusten, die fout van Courtois bij de vierde goal van Ajax: het zijn hiermee vergeleken onzichtbare vlekjes op een spierwit baldakijn.
Napoleoncomplex
Wat drijft een mens om op die leeftijd nog aan zijn penis te laten chipoteren is een eerste vraag, maar die kan ik niet beantwoorden. En hij die dat wel kon is dood. Mensen zijn raar.
De man had, volgens de persorganen die ik las, een napoleoncomplex. Hoe men dat weet is al een eerste, en of het waar is een tweede, maar het kan: de aflijvige was zo rijk als de zee diep is en kon, mocht hij daar zin in hebben, die hele Napoleon kopen met het eiland Elba erbij. Maar aan zijn onderkant kon men dat niet zien. Vond hij blijkbaar.
Het napoleoncomplex werd, zo leren wij, voor het eerst gebruikt door de psychoanalist Alfred Adler. Hij zag Bonaparte als voorbeeld van iemand die extreem ambitieus gedrag vertoonde om minderwaardigheidsgevoelens over zijn geringe lengte te compenseren.
Mij overvalt een grote treurnis bij het besef dat iemand zelfs op zijn 64ste het gedrag kan hebben van een door hormonale stormen geteisterde puber
In werkelijkheid was Napoleon 1 meter 68 en verwekte hij 8 kinderen bij evenzoveel verschillende vrouwen. Veel kwam die niet te kort, lijkt mij.
Hoe lang de diamantenman in kwestie was: de krant vermeldt het niet.
Naturist
Mij overvalt een grote treurnis bij het besef dat iemand zelfs op zijn 64ste het gedrag kan hebben van een door hormonale stormen geteisterde puber.
Wij willen allemaal de grootste hebben, maar de ironie van de zaak is dat dat bij een penisverlenging alleen maar opvalt bij de luttele getuigen die een mens in zijn ontklede staat zien. Of het moet zijn dat je een overtuigde naturist bent en een buitenverblijf in Cap d’Agde hebt. Of op snapchat zit.
Er zijn vele manieren om te sterven, maar in een ongemakkelijke stoel bij een poepchique chirurg in Parijs, voor een operatie die qua overbodigheid haar gelijke niet kent: hoe eenzaam moet dat zijn?
Het menselijk tekort, maar dan létterlijk.
Ik krijg het maar niet uit mijn hoofd.