Tienermeisjes verliezen half jaar na mama ook papa: “We moeten hier samen door”
Nadat de ouders in amper enkele maanden tijd overleden, vangen grootouders J. en C. hun drie jonge kleindochters op in Mesen, de kleinste stad van het land. “Ze staan er niet alleen voor, want Mesen is één grote familie.”
Amper zeven maanden na het overlijden van echtgenote J.O. (34) stierf eind februari G.M. (36) aan een hartfalen. “Ongelooflijk, onze zoon was nochtans een kerngezonde chef-beenhouwer bij Buurtslagers in Wevelgem. Hij had nooit klachten”, vertellen zijn ouders J.M. (63) en C.D. (62), die momenteel instaan voor de opvang van hun drie jonge kleinkinderen M. (15), M. (13) en M. (11). “Onze zoon G. had een heel goeie band met zijn dochters en heeft hard zijn best gedaan tijdens de maanden waarin hij er alleen voor stond.”
Voldoende kamers
De meisjes woonden tot voor kort in de ouderlijke woning aan de Komenstraat, op de grens tussen Wijtschate en Mesen. Voorlopig zijn ze verhuisd naar de woning van hun grootouders aan de Armentiersstraat in Mesen. “We hebben voldoende kamers, dus dat vormt zeker geen probleem. Er is nog geen officiële beslissing over het lot van de kinderen, maar voorlopig kunnen ze wel hier terecht. Wat ons betreft mogen ze hier blijven. De andere grootouders wonen in Wervik, maar Mesen is de thuisstad van de kinderen. De jongste gaat hier nog naar de lokale basisschool. De plotse opvang in combinatie met het overlijden van onze zoon is niet evident, maar ze zijn hier wel altijd welkom geweest, want we zien hen graag.”
Steun van iedereen
De grootouders kunnen ook rekenen op de steun van familie, vrienden, buren en andere Mesenaars. “In de kleinste stad van het land kent iedereen iedereen”, aldus burgervader Sandy Evrard (MLM), die ook aangeslagen is door het tragische verhaal. “G. en ik waren goede vrienden. We waren jarenlang collega-slagers bij Covameat. De toekomst van deze drie meisjes is nu het belangrijkste. De grootouders staan er niet alleen voor, want Mesen is één grote familie. Onze deur staat open de komende jaren, voor zolang dat nodig blijkt. Ze kunnen altijd terecht bij de stad, werkgever, school en opvang voor steun en advies.”
De 13-jarige M. heeft extra zorg nodig, omdat ze lijdt aan het downsyndroom. “Ze verblijft elke week van maandag tot en met vrijdag op haar school in Rollegem, waar ze heel goed opgevangen wordt”, klinkt het bij de grootouders. “Het gaat nu redelijk goed met de kinderen, gezien de omstandigheden. Het zijn heel brave meisjes. We moeten hier samen door.”
