Een vakantiehuis met een haperende wifiverbinding en zonder digibox zorgde voor een ouderwetse kijkervaring

Doorspoelen, pauzeren, programma’s opnemen en opvragen. Televisiekijken gebeurt bij ons thuis zoals in de meerderheid der Vlaamse digitale gezinnen: helemaal in het tempo van het gezinslid dat op dat moment het televisiebakske in zijn of haar handen heeft. Enkel voetbalmatchen, de occasionele wielerwedstrijd of een programma zoals De mol, waarvan de clou op sociale media dreigt uit te lekken nog voor het uitgesteld bekeken raakt, komen nog live op de buis. Voor de televisie zitten wachten tot een programma begint is voor de jongste leden van het gezin iets uit de tijd dat de dieren nog konden praten. 

Vorige week, tijdens een paar dagen uitwaaien aan de Nederlandse kust, veranderde dat. Niet dat onze hond plots in volzinnen sprak. Gelukkig maar, wie weet wat dat beest allemaal zou uitkramen. Maar een vakantiehuis met een haperende wifiverbinding en zonder digibox of variant daarop zorgde voor een ouderwetse kijkervaring. Het nieuws? Dat begon plots weer stipt om zeven uur. Even op de pauzeknop drukken om snel iets te drinken te halen? Helaas. En ook een minuutje terugspoelen omdat het gebliep van je smartphone voor afleiding zorgde kon in Zeeland niet. 

Tot overmaat van ramp bleken ook de keuzemogelijkheden een stuk beperkter. Een film bestellen, een programma dat we eerder op de week gemist hadden opvragen of een Netflix-reeksje meepikken? Dat was vorige week even geen optie. 

Maar het rampscenario waar bij aankomst voor werd gevreesd – vooral door het jongere deel van het gezin – bleef uit. Meer nog, het gebrek aan moderne televisietechnologie bleek ook voordelen te hebben. Datzelfde jongere deel van het gezin kwam zowaar tot de ontdekking dat je ’s avonds ook andere dingen kunt doen dan tv-kijken. Waar thuis met een paar drukken op de knop een quasi onuitputtelijke stroom aan programma’s, reeksen en films tevoorschijn komt, waren we op ons vakantieadres veroordeeld tot de ouderwetse tv-gids. En zoals Springsteen al veel langer wist, ook al heb je 57 channels, soms is er gewoon nothing on. 

In de zoektocht naar alternatieven voor het televisiescherm doken plots boeken op – u weet wel, die ouderwetse papieren dingen. En zelfs de door het oudere deel van het gezin in een vlaag van overmoed meegebrachte gezelschapsspelletjes ontpopten zich tot een min of meer aantrekkelijk alternatief. Betekent dat nu dat er voortaan ook thuis op een technologie-arme manier naar tv gekeken wordt? Navraag bij het jongere deel van gezin leert dat dat voorlopig nog een brug te ver is. Blijkbaar staan er eerst nog een paar seizoenen van Friends op de bingewatchlijst.