Op 5 september 2005 om 5 u ’s ochtends werd een vrouw na een nachtje stappen verkracht in het centrum van Antwerpen. Peter Simons vertelt dat hij de vrouw meer dan een uur later bewusteloos aantrof en haar handtas meenam. “Ik dealde in die periode morfine en speed en was vaak nog op onmogelijke uren op toer. Toen ik even later bij een vriend aankwam, opende ik de handtas. Er zat een gsm, een portefeuille, een rijbewijs en een identiteitskaart in. Ik stak mijn sim-kaart in de gsm en belde ermee. Een grote stommiteit waardoor de politie me op het spoor kwam. Ik werd vervolgens gearresteerd door vijf agenten en opgesloten.”

Peter werd ondervraagd en ontkende de feiten, maar werd uiteindelijk toch veroordeeld tot vijf jaar gevangenis. De speurders vonden het verdacht dat hij na de feiten zijn haar had afgeschoren en met de gsm van de vrouw had gebeld. “DNA-onderzoek van het spermastaal dat onmiddellijk na de verkrachting bij de vrouw werd afgenomen, had nochtans ontegensprekelijk aangetoond dat het sperma niet van mij was en ook niet van de vaste vriend van het slachtoffer. Het was dus van een onbekende. Dat staat zwart op wit in mijn strafdossier.”

Uitwerpselen

De Alkenaar bracht de volgende jaren door in de gevangenissen van Antwerpen, Hasselt en Tilburg. “Toen mijn celgenoten te weten kwamen dat ik binnen zat voor verkrachting, kreeg ik klappen en werd ik onophoudelijk gepest en bedreigd. Op een dag lagen er uitwerpselen in mijn eten.” Vervroegd vrijkomen zat er niet in voor Peter want dat betekende toegeven dat hij de verkrachter was die het gerecht zocht.

In februari 2015 mocht Peter de gevangenis verlaten. Zijn vrouw had hem intussen verlaten en zijn zoon mag hij niet meer zien. Bovendien vindt hij nergens werk. “Ik zou graag hebben dat het gerecht een nieuw proces voert en mij alsnog onschuldig verklaart. Dan maak ik misschien nog een kans in de maatschappij”, zucht de Limburger.