May lijkt steun te krijgen van Noord-Ieren voor brexitdeal

De grote vraag is wat de Noord-Ieren in ruil krijgen voor hun steun. Zo zouden ze aan tafel willen zitten bij de onderhandelingen over een toekomstig handelsakkoord, om in de gaten te houden dat Noord-Ierland nooit anders zal worden behandeld dan de rest van het land. De betrokkenheid van de minister van Financiën duidt er op dat er ook extra geld zal gaan naar Noord-Ierland. Eerder had de DUP al een miljard pond losgepeuterd voor steun aan Mays minderheidsregering.

De steun van de elf DUP-kamerleden vormt geen garantie voor succes. May heeft ook de stemmen nodig van een groot deel van de European Research Group. Deze ultra-brexiteers zijn verdeeld: een derde zal met de neus dicht overstag gaan, een derde twijfelt en een derde lijkt vastbesloten om wederom tegen te stemmen. Bij sommige brexiteers, zoals de volgelingen van Jacob Rees-Mogg, leeft de indruk dat het brexitakkoord slechter is dan het huidige lidmaatschap.

Dreiging van langdurig uitstel

Steun vanaf de Labour-bankjes is onwaarschijnlijk, ondanks het geld dat May geboden heeft voor kiesdistricten met eurosceptische Labour-afgevaardigden.

Haar troef bij het overtuigen van de brexiteers is de dreiging van een langdurig uitstel van de brexit, iets dat het parlement afgelopen week mogelijk heeft gemaakt. Brexitminister Stephen Barclay heeft al gesuggereerd te zullen aftreden bij dat scenario, waarna May toe is aan haar vierde bewindsman op deze post. Barclay had tegen uitstel gestemd, een uur nadat hij er in het parlement als verantwoordelijke minister voor had moeten pleiten.

Lang uitstel kan leiden tot een zachtere brexit of een nieuw referendum. Voor dat eerste pleit de invloedrijke Conservatieve afgevaardigde Nick Boles al tijden bij wijze van compromis, dit tot woede van de partijafdeling in Grantham, de geboorteplaats van Margaret Thatcher die deze eurogezinde politicus in het Lagerhuis vertegenwoordigt. Nadat hij door plaatselijke partijleden is uitgemaakt voor een ‘verrader’, besloot Boles dit weekeinde zijn lidmaatschap van de partij op te zeggen.

Achter Mays rug zoeken belangrijke Conservatieven al druk naar een goed plekje voor de onvermijdelijke strijd om het leiderschap. Voormalig minister van Werk en Pensioenen Esther McVey, in een eerder leven televisiepresentatrice, liet weten dat de premier het zichzelf heel moeilijk heeft gemaakt en dat er van discipline binnen het kabinet geen sprake meer is. Binnen de regering, en meer in het algemeen binnen het Lagerhuis, woedt een soort ‘oorlog van allen tegen allen’.

Een van de aanstichters van deze Hobbesiaanse toestand, Nigel Farage, begon zaterdag zijn twee weken durende protestmars van Sunderland naar Westminster. Van een massale toeloop was geen sprake. Nog geen zeventig discipelen van de voormalige UKIP-leider trotseerden wind en regen bij de eerste etappe. De actiegroep Led by Donkeys achtervolgde de groep met rijdende billboards waarop citaten van Farage stonden, bijvoorbeeld dat Brexit ‘een groot succes’ zou worden.

Dure grap

De grootste winnaar van brexit is vooralsnog Noord-Ierland, zeker als de DUP nog meer miljarden weet te incasseren. Wanneer er inderdaad meer geld naar dit deel van het Verenigd Koninkrijk gaat, zal dat tot scheve ogen leiden bij de deelregeringen in Wales en Schotland. Woordvoerder Financiën van Labour John McDonnell beschuldigde May van ‘corrupte politiek’.

De brexit begint sowieso een dure grap te worden voor Londen. De voorbereidingen voor de inmiddels afgelaste No Deal hebben al miljarden gekost. Britse media wisten te melden dat de ferrymaatschappijen die door de minister van Transport, Chris Grayling, waren ingehuurd voor noodtransporten in het geval van een No Deal op 29 maart, een schadevergoeding van tientallen miljoenen gaan eisen wegens het uitstel van brexit.