Pis, pensen en Hitler: dit is de nieuwe clip van Zwangere Guy

“Hier gaan we waarschijnlijk ambras mee krijgen op YouTube,” grijnst Van Oudheusden triomfantelijk, terwijl hij ons foto’s toont van de clipopnames. “Het zal waarschijnlijk op Pornhub of YouPorn moeten belanden. Ironisch genoeg zal de Amerikaanse censuurpolitie allicht minder problemen hebben met het geweld dan met de seks. Hoe de clip deze vorm heeft aangenomen? Tja, die gasten van Lionel Goldstein, die zijn geschift, hè.”

Lionel Goldstein, dat is de alias van het Belgische regieteam Koen Mortier en Joe Vanhoutteghem, oprichters van het productiehuis Czar. Een handvol Gouden Leeuwen in Cannes en een BAFTA voor Beste Regisseur staan op hun schoorsteenmantel. Wat een godswonder mag heten, want de leefwereld van Lionel is vaak absurdistisch, en net zo vaak hilarisch als schrijnend of choquant. Moraalridders kijken gemakkelijk toe vanop een steigerend paard.

Geen videoclip van Zwangere Guy die je kunt bekijken zonder te huiveren, natuurlijk. In Gorik, Pt.1 zag je al hoe de Brusselse rapper afrekent met zijn gewelddadige stiefvader, en met een wurgkoord aan het kortste eind trekt, terwijl je expliciet ziet hoe die klootzak Goriks moeder afranselt. De clip voor Wie is Guy? gaat evenwel nog verder.

“Zowat de hele clip is vanuit het selfiestandpunt gefilmd”, legt Van Oudheusden uit. “Dat idee van ‘kijk wat ik doe, zie eens hoe nice ik ben’ trekken we in het belachelijke. In de clip zie je hoe ik mijn eigen plaat opleg in een club, waarna ik het doodleuk aftrap. Ik sta in het publiek te kijken naar mijn dubbelganger – den dikke van School is Cool (ex-lid Andrew Van Ostade, GVA). Hitler staat in het publiek en krijst ‘zet die ploat af’. Een héél subtiele verwijzing naar je-weet-wel-wie. (lacht) Ik zak af naar de toog, wordt afgepoeierd door de cafébaas en pis dan maar in een bekertje dat ik aan een andere toeschouwer geef.” En daarna moet de échte dreun nog komen, en barst de anarchie los.

“Bij een clochard koop ik een joint, en die geeft mij er meteen een bijbel en een revolver bij. Zo high als een kanarie vlieg ik daarna over Brussel naar de hemel. God blijkt plots mijn bijbel te bezitten, en we raken in een discussie verwikkeld. Daarop schiet ik God dood en ik vreet zijn ingewanden op.” We kijken naar Brusselse pensen die in zijn mond verdwijnen. Gorik kijkt even op om onze reactie te polsen. De fotograaf ligt in een deuk, ik knik wezenloos in slow motion.

“Wacht, pouet”, grinnikt Van Oudheusden in onze richting “Het wordt nóg erger. Ik beland in een lift met mijn stiefvader en kots mijn ziel uit op hem. Daarna kom ik in de hel terecht – een parenclub in Brussel, waar mannen en vrouwen met elkaar neuken. Allemaal schrale figuren. Ik smak tegen de grond te midden van die orgie, en krijg een megakwak sperma op mijn gezicht – de ganse load! Daarop word ik zot en ik knal iedereen dood, waarna ik word afgevoerd door halfnaakte flikken. In de cel zie je me terug voorlezen uit mijn bijbel, om vervolgens geëlektrocuteerd te worden.”

Het klinkt alsof Fear and Loathing in Las Vegas in een darkroom belandde met ‘Smack My Bitch Up’ van The Prodigy. Of ze ooit het gevoel hadden te vér te gaan? “Integendeel”, lacht regisseur Koen Mortier. “Het gaat over méér dan absurdisme. Het gaat over het absurdisme van deze wereld. De selfiecultus, de overdaad aan geweld, de waanzin... De clip confronteert je ook met de hypocriete gedachte dat een beetje bloot méér aanstootgevend zou zijn dan gratuit geweld. Je had het net over al het naakt in de video. Dat vind ik bizar. Een tepel of een piemel is blijkbaar erger dan een kogel in je borst.”

In de clip van Gorik Pt. 1 sloop al een overduidelijke referentie aan A Clockwork Orange. Dit keer wordt vaag verwezen naar het sublieme The Bible and Gun Club (1996). Maar ook de ‘ouders’ van Gorik maken opnieuw hun opwachting in de clip. De stiefvader gaat naar de hel, zijn moeder draaft op als de maagd Maria. “Ik heb ook gelezen hoe ontgoocheld hij is in zijn moeder,” zegt Joe Vanhoutteghem. “Maar de liefde voor haar is er wel nog altijd, denk ik. Zijn stiefvader wordt ondergekotst en uitgekotst, maar zijn moeder belichaamt hoop.”