Emilia Clarke bezweek bijna aan hersenaneurysma: “Ik ben nog nooit zo bang geweest als toen”

“Het was het begin van 2011", schrijft de Britse actrice. “Ik had net de opnames van het eerste seizoen van ‘Game of Thrones’ afgerond. Hoewel ik bijna geen professionele ervaring had, kreeg ik de rol van Daenerys Targaryen. Ik was bang. Bang van de aandacht, bang van een industrie die ik bijna niet begreep, bang omdat ik het vertrouwen dat de makers van ‘Thrones’ me hadden gegeven, niet wilde schaden.” Om de stress te verminderen, begon de actrice te sporten. Op 11 februari 2011 liep het tijdens zo’n sportsessie mis. “Toen mijn trainer me vroeg om in plank-positie te gaan staan, voelde het meteen alsof een elastieken band mijn brein bij elkaar drukte. Ik probeerde de pijn te negeren en door te gaan, maar dat ging niet. Ik moest een pauze nemen. Op een of andere manier, bijna kruipend, slaagde ik erin om de kleedkamers te bereiken. Ik kwam aan het toilet, viel op mijn knieën en gaf over. Ondertussen werd de pijn - stekend, verstikkend - alleen maar erger. Op een bepaald niveau wist ik wat er gebeurde: mijn brein was beschadigd. Ik zei tegen mezelf: ‘Ik zal niet verlamd raken’. En dus bewoog ik met mijn vingers en tenen om ervoor te zorgen dat dat niet gebeurde. Om mijn geheugen te laten werken, probeerde ik me enkele teksten van ‘Game of Thrones’ te herinneren.”

Clarke werd vervolgens naar het ziekenhuis gebracht, waar ze een MRI-scan kreeg. “De diagnose was snel en onheilspellend”, schrijft ze. “Een subarachnoïdale bloeding (SAH), een levensbedreigende beroerte, veroorzaakt door bloedingen in de ruimte rond de hersenen. Ik hoorde later dat een op de drie patiënten onmiddellijk sterft of kort daarna. De patiënten die overleven moeten met spoed onder het mes omdat er een zeer hoog risico is op een tweede, vaak fatale bloeding.”

Drie uur later werd de actrice wakker. “De pijn was onverdraaglijk. Ik had geen idee waar ik was. Mijn zicht was beperkt. Er zat een tube in mijn keel en ik was uitgedroogd en misselijk. Na vier dagen mocht ik de Intensive Care verlaten, en vertelden ze me hoe belangrijk het was om de twee weken te halen. Als ik die haalde zonder al te veel complicaties, had ik veel kans op een goed herstel.” Maar die twee weken liepen niet van een leien dakje. Zo had Clarke geheugen- en spraakproblemen en dat maakte haar goed bang. “Ik ben nog nooit zo bang geweest als toen. Ik kon zien hoe mijn leven in de toekomst er zou uitzien, en dat was het niet waard om voor te leven. Ik ben een acteur, ik moet me mijn tekst kunnen herinneren. En nu kon ik me niet eens mijn naam herinneren.”

Een maand na haar aanval kon Clarke het ziekenhuis verlaten, maar de angst op een tweede aanval bleef. Met moeite sloeg ze zich door de opnames van het tweede seizoen van ‘Game of Thrones’. “Ik had geen idee wat Daenerys aan het doen was. Als ik eerlijk ben, dacht ik elke dag en elke minuut alleen maar dat ik dood zou gaan."

In 2013 moest Emilia opnieuw naar het ziekenhuis. Dokters ontdekten dat er zich een nieuw aneurysma gevormd had in haar hersenen. “Toen ik wakker werd na de operatie, krijste ik van de pijn. De procedure was mislukt. Ik had een reusachtige bloeding, en de dokters waren heel duidelijk dat mijn kansen op overleving erg klein waren als ze niet opnieuw konden opereren. Dit keer moesten ze op de klassieke manier in mijn hersenen geraken: door mijn schedel. En het moest meteen gebeuren." Naast de visuele gevolgen van de operatie - een litteken op haar schedel naast haar oor - ondervond Clarke ook op mentaal vlak problemen. “Ik maakte me constant zorgen over  cognitieve of zintuiglijke verliezen. Nu vertel ik mensen dat ik mijn goede smaak in mannen verloren ben. Maar toen was het verre van grappig. Op een gegeven moment had ik echt alle hoop verloren. Ik was vreselijk bang en had paniekaanvallen. Ik was ervan overtuigd dat ik het niet zou overleven", schrijft de actrice. Volgens haar was het vooral zwaar om alles een tweede keer te beleven. 

Inmiddels gaat het beter met Emilia. Haar angstaanvallen zijn minder en ze zet zich in voor SameYou, een organisatie die mensen met hersenletsel bijstaat.