“Door een medisch probleem heb ik maar één dochter. Vanaf haar zesde - ze is nu tien - doet ze niets anders dan vragen om een broer en een zus... soms tot huilens toe. Ik ga kapot van onmacht.”

“Ik vind het spijtig dat er hier geen tweede kan komen maar ik hoop dat mijn zoontje later begrijpt wat de redenen zijn….”

“Ik vind het wel jammer dat mijn dochter alleen is. Vooral op uitstapjes begint ze nu wel iets te missen. Mama alleen is niet genoeg meer.”

Heel jaloers

“Ik heb er één van bijna 7. Ik had graag een tweede gehad maar mijn partner wilt niet. Rondom mij heb ik op een jaar tijd veel kindjes zien geboren worden en ik ben wel jaloers daarop. Ik schaam mij daar soms wel voor. Wanneer ik het weer eens ter sprake breng, krijg ik de reactie “ben je daar weer”... Ik voel mij niet goed .”

“Hier helaas ook maar 1 kindje, na ivf . Mijn partner is 13 jaar ouder dan ik en voelt zich te oud om een tweede maal papa te worden. Ik vind het wel erg, had er graag twee.”

“Wou er altijd graag twee hebben maar heb dit nooit echt uitgesproken met mijn man. Toen ons eerste kind er was, vond mijn man dat genoeg. Ik moest kort daarna beslissen over een bekkenoperatie waarna ik geen kinderen meer zou kunnen krijgen. Ik heb gekozen voor die operatie. Ik heb daar nu heel veel spijt van. Voor kinderen zorgen is mijn leven.”

Te weinig geld

“Door gezondheidsproblemen hebben wij één dochter. Als mijn gezondheid beter en onze financiële toestand beter was (ik zit thuis aan de ziekenkas) dan had ik wel voor twee kindjes gekozen.”

“Ik zei altijd één is geen. Tot ik mijn zoon kreeg. Hij huilde heel veel en sliep heel weinig tot zijn 4de jaar. Mijn man zit veel in het buitenland. Dus is het bij één gebleven.”

Gelukkig alleen

“Hier ook maar één en dat is een keuze van ons beide. Ben wel die vragen van ‘Wanneer komt de tweede’ of ‘Komt er geen tweede’ wel wat beu ondertussen. Moet me precies ook altijd verantwoorden want iedereen vindt het precies erg dat mijn dochter maar alleen is.”

“Mijn ouders zijn enig kind en ik ben enig kind. Ondertussen ben ik 27 weken zwanger van mijn eerste. Een meisje. Gisteren nog met mijn ouders gesproken over het missen van een broer of zus, en geen van ons drie heeft dat ooit gemist.”

“Bewust 1 kindje, het is zo makkelijk eentje. Ben nu ook alleen, maar een man die nog kindjes wil, sorry!”

“Al 10 jaar mama van mijn enige kind....ondertussen nieuwe relatie en het kriebelt wel voor een kindje van ons samen...maar misschien is mijn tijd wel gepasseerd. Mijn huidige partner is 14 jaar ouder…..Toch is er dagelijkse twijfel om een tweede kindje, aangezien ik nu wel een mooie en eerlijke partner heb.”

Wat later?

“Ik ben er nu 50 en heb één dochter. Ik heb altijd twee kinderen gewild. Mijn ex niet. Ik heb het altijd erg gevonden (...) Nu is mijn dochter het huis uit en ben ik hulpbehoevend. Zij is de enige die me kan helpen. Ik vind dat erg voor haar.”

“Hier ook één zoontje van 10 jaar. Soms denk: wat later ? Stel dat ons iets overkomt, dan staat hij er alleen voor.”

“Ik ben zelf enig kind en hier zal het ook bij eentje blijven. Ik heb niet het gevoel dat ik iets gemist heb, ik weet ook niet beter. Enkel toen mijn papa enkele jaren geleden gestorven is, en de lijdensweg die daaraan vooraf ging, heb ik wel even zoiets gehad van, pfff, stond ik er nu maar niet alleen voor...”

Vier kinderen

“Ik ben zelf een enig kind en heb dat altijd heel erg gevonden. Nu nog steeds mis ik een broer of een zus. Daarom ook mijn keuze voor een groot gezin. We hebben nu drie kindjes en plannen nog een vierde.”