De Ketnetserie ’#LikeMe’ is meer dan pure feelgood voor kinderen: “We willen moeilijke thema’s bespreekbaar maken”

Het was even afwachten of een Ketnetserie waarin gezongen en gedanst wordt op nummers van decennia geleden wel zou aanslaan bij het jonge doelpubliek. Maar kijk: ‘#LikeMe’, over een groep tieners in een middelbare school, is een schot in de roos. Pommelien Thijs (Caro), Maksim Stojanac (Vince) en Francisco Schuster (Yemi) worden overstelpt met positieve reacties, zeker na de recente sterfscène van Caro’s mama, een rol van Ann Van den Broeck. “Na die aflevering heb ik verschillende mooie berichten gekregen van kinderen die ook een ouder verloren zijn”, zegt Pommelien. “Het deed hen deugd om er nog eens over te praten. Je moet moeilijke onderwerpen niet verdoezelen voor jonge mensen. Natuurlijk is zo’n scène heftig, maar persoonlijk vind ik dat de begeleidende muziek dan verzachtend werkt. Ik vond die opnames trouwens heel fijn, net omdat het zo intens was. We mochten van de regisseur wel zelf beslissen wanneer we er klaar voor waren. Normaal telt hij af en móet je spelen.”

Maksim: “We willen onze kijkers vooral een goed gevoel bezorgen, maar een deel van het opzet is toch ook het bespreekbaar maken van moeilijkere thema’s. Mijn personage heeft bijvoorbeeld twee papa’s (Vince wordt opgevoed door een homokoppel, gespeeld door Gunther Levi en Sven De Ridder, red.). Bij het productiehuis Fabric Magic kregen ze een mailtje van twee papa’s: ‘Onze zoon vindt het geweldig dat de coolste gast van de school in ‘#LikeMe’ net als hij twee vaders heeft’, schreven ze. Ja, dat is fijn om te horen, hé.”
Pommelien: “Ik heb al gelezen dat gepeste kinderen zich beter voelen als ze zien dat Caro hetzelfde moet doorstaan.”

Pommelien: “Gepest niet, dat geluk hebben we alledrie wel gehad.”
Maksim: “Ik ben een pestkop, op de set (lacht).”
Pommelien: “Ik ben altijd een braaf kind geweest. En ik had zoveel hobby’s dat er geen tijd overbleef om het rotkind uit te hangen.”
Maksim: “Thuis was ik braaf, op school iets minder. Als ik ‘s middags iets niet wilde opeten, verstopte ik het onder de verwarming.”
Francisco: “Als kind was ik vooral heel verlegen. Pas later ben ik opengebloeid, dankzij mensen die me vertrouwen gaven. Dat deed ontzettend veel deugd.”

_{(Lees verder onder de video)}

Francisco: “Klopt, maar toen ik acht maanden oud was, ben ik geadopteerd. Mijn biologische ouders konden niet meer voor mij zorgen.” 

Francisco: “Nee, ik ken ze niet. Mijn adoptieouders zijn voor mij mijn echte ouders. Ik ben hen heel dankbaar voor het mooie leven dat ze mij en mijn broer hebben gegeven. Hij komt trouwens uit Ethiopië. Ik ben wel van plan om ooit eens naar mijn geboorteland te gaan om er de cultuur op te snuiven.”

Maksim: “Thuis spreken we een mix van al die talen, plus Nederlands. Maar voor alle duidelijkheid: ik ben gewoon geboren in België.”

Maksim: “Omdat het daar economisch moeilijke tijden zijn. Het is wel even aanpassen om je grootmoeder in huis te hebben, hoor. Normaal ga je haar bezoeken, nu is ze altijd bij ons. Ze is dus eerder een soort van tweede mama voor mij.”

Pommelien: “Ik weet nog dat oma op bezoek was toen ik thuiskwam van een draaidag. Ik was Ik ben blij dat ik je niet vergeten ben van Joost Nuissl aan het zingen. ‘Vanwaar ken jij dat liedje? Dat is uit mijn tijd’, zei ze. Blijkbaar had ze er met opa nog op gedanst.”
Francisco: “We horen dat veel ouders en grootouders samen met hun kinderen en kleinkinderen zitten te zingen voor de tv.”

Maksim: “Dat we soms wat meer moeten buitenkomen in plaats van voortdurend op het scherm van onze smartphone te zitten turen. En dat we elkaar liefdesbrieven moeten sturen in plaats van sms’jes.”
Pommelien: “Elke tijd heeft zijn charmes, maar ik leef toch graag in het nu.”
Maksim: “Jongeren krijgen nu dan ook meer kansen dan vroeger. We kunnen bijvoorbeeld allemaal gaan studeren.” 

_{(Lees verder onder de foto)}

Pommelien: “Niet persoonlijk, maar Wim Soutaer heeft op zijn Facebook-pagina wel geschreven dat hij het een heel leuke versie van ‘Allemaal’ vond.”
Maksim: “En Hugo en Nicole vonden onze cover van hun ‘Baby Baby’ heel mooi. Al hadden ze het eerst niet herkend (lacht).”
Pommelien: “Hugo speelt trouwens mee in de reeks, net als Janine Bischops. Dat zijn echte schatjes. Bij onze eerste ontmoeting kregen we al meteen een dikke knuffel. Een barrière is er nooit geweest.”
Francisco: “Het was vooral een grote eer om met hen op de set te staan.”
Pommelien: “Janine speelt mijn oma en lijkt keihard op mijn echte grootmoeder. Ze zijn allebei even zot.”

Maksim: “Ik heb vier jaar muziekschool gevolgd, maar dat stelde niet veel voor.”
Pommelien: “Voor de start van de opnames hebben we wel een intensieve musicalopleiding gekregen van Fabric Magic. En we mochten de liedjes naar onze hand zetten.”
Francisco: “We kijken er nu al naar uit om in april onze liedjes te brengen in de Lotto Arena. Het wordt één groot feest en spektakel.”

Pommelien: “Francisco is de beste danser.”
Francisco: “Ik dans al heel mijn leven. Ballet, modern, jazz, latin, hiphop... Die ervaring komt nu goed van pas.”
Maksim: “Pommelien en ik zijn geen dansers, maar we doen ons best. Het moeilijkste vind ik om de twee te combineren.”

Maksim: “Ja, maar zingen en acteren zijn altijd mijn grote passie geweest. Voetbal kwam op de tweede plek. En nadat ik een zangvideo van mezelf op sociale media had gepost, is de bal aan het rollen gegaan. Ik mocht auditie doen voor ‘#LikeMe’ en kreeg de rol. Toen heb ik beslist om te stoppen met voetbal.”

Maksim: “Nee,  want ik zag meer toekomst als musicalacteur dan als profvoetballer. Ook mijn ouders waren snel overtuigd van die switch. Mijn mama is zelf actief in een Russisch amateurgezelschap in Antwerpen. Alleen voor de reactie van mijn ploegmaten had ik schrik, maar ze begrepen het en gunnen het mij volledig. Nu speel ik nog altijd voetbal, alleen op een lager niveau. En iedereen noemt me daar Vince, naar mijn personage uit de reeks (lacht).”

_{(Lees verder onder de foto)}

Maksim: “Dat liedje duurt maar 3 minuten en 40 seconden, maar het voelt alsof we twintig jaar hebben getraind voor die scène. Wat een choreografie!”
Pommelien: “En dan nog liep het een paar keer verkeerd. Ik ben eens op Maksim gevallen, en ik heb met mijn vinger in zijn oog gezeten (lacht).”
Maksim: “Op sociale media proberen ze ons tegenwoordig te koppelen.” 
Pommelien: “Maar we moeten de fans teleurstellen: we hebben geen relatie.” 

Maksim: “Ik lees dikwijls dat ze me superknap vinden of dat ik mooie spieren heb. Maar ik heb liever dat ze mij een goed acteur noemen dan een hottie. Vince mag dan een playboy zijn, ik ben dat zeker niet.”
Pommelien: “Bij mij valt dat heel goed mee. Caro is dan ook niet de vamp van de reeks. Sommigen noemen haar een seut door haar brilletje en dotje, maar dat vind ik dan ook weer overdreven.”

Francisco: “Ik in het vijfde jaar woord-muziek. Op school zing en acteer ik dus ook veel, maar niet zo extreem als in ‘#LikeMe’. Al ga ik wel graag naar school.”
Pommelien: “Ik zit in het laatste jaar wiskunde-wetenschappen. Bij ons op school wordt er helaas niet gezongen.”
Maksim: “En ik studeer KMO-management aan de Karel de Grote Hogeschool. Business ligt me wel en de economische wereld biedt veel mogelijkheden. Maar wat ik juist wil aanvangen met mijn diploma weet ik nog niet. Eerst zien dat ik het haal, want ik ben niet de beste student (lachje).”

Maksim: “Dat zou heel fijn zijn, maar het is een klein wereldje en we komen nog maar net piepen.”
Pommelien: “We laten het gewoon allemaal op ons afkomen en zien wel wat de toekomst brengt.”
Francisco: “Voorlopig hebben we onze handen meer dan vol met onze studies en de voorbereidingen van de opnames van het tweede seizoen van ‘#LikeMe’, deze zomer. De weinige vrije tijd die ons nog rest willen we vooral rusten (lacht).”