Wouter Beke dient Joël De Ceulaer van repliek: "Ooit wordt ‘redelijk’ het nieuwe sexy”

Beste Joël De Ceulaer,

Bedankt voor uw barmhartige advies in De Morgen van 23 maart.  Aan goede raad heeft een mens nooit te veel.

Over “de rare tanktweet” kan ik kort zijn. Een burgemeester die campagne gevoerd heeft met als slogan een ‘veilige thuis in een welvarend Antwerpen’ maar na 60 aanslagen in drie jaar moet toegeven de veiligheid niet onder controle te hebben, mag met een knipoogtweet al eens geprikkeld worden lijkt me. En het was meteen wat citymarketing voor mijn eigen gemeente: de Sherman-tank voor het station van Leopoldsburg staat er als een symbolisch aandenken aan de bevrijding van België en Nederland, 75 jaar geleden. Een gelegenheid die we dit jaar uitgebreid zullen herdenken!

Al vond ik het hele gebeuren eerder tragisch dan komiek. Mijn tweet werd door Villa Politica druk becommentarieerd, maar over de lancering van ons sociaal-economische plan, een dag eerder had mevrouw De Win geen enkele vraag. Meer dan een jaar hebben we daaraan gewerkt. Een plan om 240.000 mensen aan het werk te krijgen, van langdurig zieken tot jonge schoolverlaters. Dat bleek heel wat minder nieuwswaardig. Op 1 april brengen we ons masterplan rond mentale gezondheid. Met zoveel zelfdodingen, burn outs en depressies toch niet onbelangrijk, zou je denken. Maar ik kan u zo de weerslag in de media al voorspellen. Misschien moet ik Jo Vandeurzen en Bianca Debaets vragen uit een taart te springen, zodat ook dit wat aandacht krijgt.

Ik begrijp uw bezorgdheid volledig, meer nog, ik onderschrijf ze zelf ook. Het politieke debat wordt gekaapt door populisten, de Nederlandse verkiezingen bewijzen dat opnieuw. Het probleem is echter niet een gebrek aan fatsoenlijke ideeën. Eerder dat je er vaak niet verder mee komt dan ons ledenblaadje, de Ampersand. Al moet ik toegeven dat uzelf daaraan wel aandacht besteedt.

U vraagt mij om meer naar buiten te komen met onze ideologie, het personalisme. Dat doe ik voortdurend. Maar dan kaats ik wel de bal terug: geef ons dan ook het forum om dat te doen.

“Dat is toch geen nieuws”, zegt men dan. “Geef ons nu gewoon een goeie quote”.

Vandaag wordt een nieuwsartikel gemeten aan de ‘clicks’. In die businessmodellen liever polariserende titels die de verkoop doen stijgen dan genuanceerde artikelen die vertrekken vanuit fatsoen en respect. Die zullen wel ergens midden in de krant, weggezet tussen de reclame, een kantje van het blad krijgen.

Wat geldt voor politici, geldt ook voor andere mensen. Waarom krijgen alleen die roeptoeters van Schild en Vrienden, een documentaire en de voorpagina’s van zowat elke krant? Waarom geen forum geven aan de stille werkers, de mensen die symbool staan voor wat wél goed gaat? Ze zijn nochtans makkelijk te vinden. De probleemjongere die toch zijn school afmaakt dankzij die ene leerkracht. Iemand wiens leven gered werd omdat de ambulance perfect op tijd kwam. Het gezin dat zijn hond nog heeft omdat de brandweerman opnieuw naar binnen liep. En de volgende dag al een woning dankzij de burgemeester die dat ‘s nachts nog regelde. We zijn omringd door mooie voorbeelden van doodgewone dingen, maar geven alleen de extremen een forum. ‘In wat voor wereld leven wij eigenlijk’, hoor je de mensen dan vragen. Misschien wel in de beste die we ooit gekend hebben, denk ik dan. Voor wie de moed heeft het te willen zien.

Donderdag stel ik mijn nieuwe boek voor. Het heet ‘de Revolutie van de Redelijkheid’ en het gaat precies over wat ik hierboven vertel. Met een stevige personalistische saus erover. Ik waarschuw u nu al, u vindt er geen smeuïge quotes of beledigingen aan collega’s in terug. Alleen maar ‘saaie’ dingen, zoals een hoop toekomstplannen, uitgebreide analyses en diepe overtuigingen. Zal dat de de voorpagina van De Morgen halen? Allicht niet. Maar dat kan me ook niet schelen. Ik blijf optimistisch: vroeg of laat is redelijk opnieuw het nieuwe sexy. Vlamingen zijn nuchter genoeg om te beseffen wat echt is en wat niet. Om te zien wat ons als samenleving vooruit brengt en wat ons kapot maakt. En om te weten dat goed beleid zich niet in één catchphrase laat vatten.

U heeft 100% gelijk als u zegt dat de enige lijn die een christendemocraat moet volgen, deze van het simpele fatsoen is. Ook al lijkt het soms alsof niemand daar nog op zit te wachten. Ik zit nog liever alleen aan mijn Sherman-tank te mijmeren over de opkomst van populisme en extremisme, de gevolgen ervan en de inzet om die gevolgen te bekampen – want daar staat die tank symbool voor – dan ooit een andere weg te kiezen.