Chinese staat had hand in kindersmokkel

Voor de 19-jarige Yuan Xinquan kwam het als een totale verrassing. Op een ochtend in december 2005 hield de kersverse vader zijn 52 dagen jonge dochter in de armen aan een bushalte, toen zes mannen prompt uit een witte overheidswagen sprongen en zijn huwelijksakte eisten. Hij had er geen. Zowel de moeder van zijn dochter als hij waren wettelijk te jong voor het huwelijk. Geld voor de boete van 6.000 renminbi (toen 530 euro) om het kind te houden, had hij evenmin. Hij bleef achter met een plastic zak vol babykleding en een groezelig formulier.

"Het zijn piraten", vertelde hij vorige maand in zijn woning tussen de rijstvelden. We schrijven bijna zes jaar later, maar nog steeds hoopt hij dat zijn boodschap zijn dochter bereikt: "Kom alsjeblieft zo snel mogelijk naar huis."

Yuans dochter was volgens de inwoners een van de 16 kinderen die ambtenaren tussen 1999 en 2006 in beslag namen in het arme boerendorp Longhui, in de zuidelijke provincie Hunan.

De ontvoering van kinderen is een structureel probleem in een land waar een voorkeur voor jongens en een strikte geboortecontrole de kinderhandel stimuleren. Vorige week nog kondigde de politie aan dat ze 89 baby's uit de handen van mensenhandelaars hadden gered, en veroordeelde de adjunct-directeur van het ministerie van Openbare Veiligheid wat hij "de praktijk van aan- en verkoop van kinderen" noemt.

Volgens de ouders in Longhui is het evenwel de lokale overheid zelf die hun kinderen als bron van inkomsten behandelt. Ambtenaren legden er stelselmatig boetes op van minstens 700 euro, of vijf keer het jaarlijkse inkomen van een hele familie. Als de ouders de boete niet betaalden, namen ze de baby weg voor adoptie door buitenlanders.

Prostituees in een bordeel

Aan die praktijk kwam in 2006 een einde, toen een acht maanden oude jongen over het balkon op de tweede verdieping van het lokale bureau voor gezinsplanning heen viel. Ambtenaren probeerden hem op dat moment tevergeefs uit de armen van de moeder weg te rukken.

Ondanks enkele berichten daarover negeerden de staatsgecontroleerde media in het diepe binnenland elk nieuws. Tot in mei, toen een tijdschrift dat bekendstaat om zijn vermetele onderzoeken de ontvoeringen bekendmaakte - en een officieel onderzoek eiste.

Zeng Dingbao, de leider van het Inspectiebureau in de stad Shaoyang, beloofde daarop een diepgravend onderzoek. Maar verschillende signalen wijzen richting vergoelijking. In een interview met The People's Daily Online vertelde Zeng in juni dat de situatie "echt niet is zoals de media het voorstellen, met zuigelingen die worden gekocht en verkocht".

Liever dan hulp bieden bij de opsporing van de kinderen straft de overheid zij die hun mond opendoen, aldus de betrokken families. Twee van de mondigste ouders werden 15 dagen vastgehouden omdat ze beschuldigd werden van het lastigvallen van prostituees in een bordeel. Na hun vrijlating vertelden Yang Libing en Zhou Yinghe dat ze in de val waren gelokt.

"Ik werd voortdurend achtervolgd door opzichters van de overheid", getuigde Yang. Volgens Zhou dreigde de partijsecretaris van het dorp met straffen indien hij niet zweeg over de ontvoering van zijn drie maanden oude dochter. "Ze handelen als georganiseerde criminelen", voegde hij eraan toe.

Het Chinese beleid voor geboorteregeling, een van de strengste in de wereld, verbiedt de confiscatie van kinderen bij ouders die de geboortequota overschrijden. Bovendien vallen misbruiken op de schaal van Shaoyang vandaag veel minder gebruikelijk dan wat ze ooit waren. Toch behouden lokale ambtenaren buitensporig veel macht inzake familieplanning en krijgt uitbuiting vrij spel.

Yang Libing, een van de twee vaders die zogezegd prostituees lastigvielen, werkte in mei 2005 als gastarbeider in de zuidelijke stad Shenzhen. Diezelfde maand werd zijn eerstgeborene, de negen maanden oude Yang Ling, uit het ouderlijke huis gestolen. Haar grootmoeder probeerde het kind nog te verbergen in de varkensstal, maar haar man, lid van de Communistische Partij en voormalig soldaat, beval zijn vrouw naar buiten te komen. "Ik ben niet ongehoorzaam", vertelde de grootvader. "Ik doe wat de ambtenaren vragen."

De ouders van Yang hadden hun huwelijk nog niet geregistreerd. Om de baby te kunnen houden, bevalen de ambtenaren, zou de oudere Yang bijna 700 euro moeten betalen, ter plaatse. Anders zou hij een valse verklaring moeten ondertekenen waarin staat dat hij niet de biologische grootvader was, en het meisje verliezen. Hij ondertekende het document.

Yang ontdekte het verlies van zijn dochter tijdens een telefoontje vanuit Shenzhen. "Gedraagt ze zich een beetje?", vroeg hij opgewekt. Het antwoord, vertelde hij, maakte hem ziek. Hij snelde halsoverkop naar huis en smeekte daar de ambtenaren om de boete te mogen betalen. Het was te laat. Toen hij protesteerde, vertelde hij, kreeg hij slaag van zeker tien mannen. Daarna bood de directeur van het kantoor hem een overeenkomst aan: hoewel zijn dochter voorgoed weg was, zouden de Yangs twee andere kinderen mogen verwekken. "Ik haat de ambtenaren uit de grond van mijn hart", vertelde Yang. "Ik vraag me af of ze zelf ouders zijn. Waarom behandelen ze ons niet als mensen?"

Baby valt

Xiong Chao (6) was volgens dorpelingen de laatste baby die ambtenaren probeerden te stelen en een van de weinigen die naar huis terugkeerden. Hij was acht maanden oud toen de lokale autoriteiten hem wegnamen omdat de familie de boete niet kon betalen. Zijn moeder Du Chunhua haastte zich naar het bureau om te protesteren. Daar viel de baby tijdens een gevecht met de ambtenaren tien meter naar beneden op de stoep.

Later, vertelde ze, naast het bedje waar de baby met een permanente hoofdmisvorming in een coma lag, boden de ambtenaren haar het volgende aan: ze zouden de boete vergeten als de familie de medische rekeningen voor Chao zelf zou betalen. De Xiongs mochten ook de baby houden.