Nooit meer sterven
ROMAN. Wat als onsterfelijkheid binnen ieders bereik ligt? De Spaanse schrijver Manuel Moyano (°1963) nam het als uitgangspunt voor een intrigerend romandebuut.
Over een jaar of dertig is Mick Jagger nog springlevend en maken de Stones hun zoveelste wereldtournee. Dat is, in Manuel Moyano's roman Het rijk van Jegorov, te danken aan Yasutaka Mashimura, de Japanse arts die in 1967 een parasiet ontdekt die, in combinatie met het medicijn elatrina, het verouderingsproces stopt.
Hij besluit de ontdekking niet aan de grote klok te hangen, maar er op clandestiene wijze zelf zijn voordeel mee te doen. Hij verhuist naar Amerika, want daar vind je de meeste klandizie voor eeuwige schoonheid.
Popartiesten, filmsterren, politici: ze weten allemaal de weg te vinden naar de Japanse dokter, die er niet voor terugdeinst om iedereen die zijn handel in de weg zit uit de weg te ruimen. Dat gaat lange tijd goed. Tot de machtige Russische zakenman Jegorov de handel van de Japanner wil overnemen.
Mashimura vecht als een leeuw voor zijn toko, maar moet uiteindelijk toch het hoofd buigen voor Jegorov. Dat heeft niet alleen verstrekkende gevolgen voor hem, maar voor de hele wereld. Jegorov, een fervente Nietzsche-lezer, zorgt ervoor dat onsterfelijkheid binnen ieders bereik komt en heeft daarmee de hele wereld in zijn zak.
Hoe de totalitaire wereld van Jegorov er precies uitziet, vertelt Manuel Moyano maar heel summier in zijn debuutroman, mooi opgebouwd uit een collage van korte teksten (dagboeken, brieven, getuigenissen, nieuwsberichten, e-mails, blogreacties).
Het is vooral de voorgeschiedenis die de Spaanse schrijver voor het voetlicht brengt. Het thrillerachtige verhaal van dokter Mashimura dus, dat in 1967 in de binnenlanden van Nieuw-Guinea begint, en eindigt wanneer Jegorov zo'n 75 jaar later de wereld heeft veranderd. Maar het beknopte slot werpt een orwelliaanse schaduw over het hele verhaal, en dat is niet de enige verdienste van deze speelse, spannende en tegelijkertijd verontrustende roman.