Oerconservatief en neoliberaal
Nu Elio Di Rupo, met het ene communautaire akkoord na het andere, het gras voor de voeten van de N-VA wegmaait, stelt die partij zich op alle andere domeinen met de dag harder op. Liberaler dan de liberalen, conservatiever dan de christendemocraten, rechtser dan de rest. Zoals Theodore Dalrymple en Paul Cliteur, de intellectuele idolen die deze week op bezoek kwamen.
"In Groot-Brittannië is het overheidsingrijpen op de economie vaak groter dan in de Sovjetunie. Groot-Brittannië is eigenlijk de Sovjetunie, maar dan met fastfood." De aula in de Antwerpse universiteit eet woensdagavond uit de hand van dokter Theodore Dalrymple. De Britse ex-gevangenisdokter - echte naam Anthony Daniels - maakte naam met zijn boeken over de onderkant van de samenleving. Volgens Dalrymple pamperen onze welvaartsstaten hun onderdanen veel te veel. N-VA-voorzitter Bart De Wever, een fan, is er deze keer niet bij, maar spreekt de volgende ochtend samen met Dalrymple wel een kransje Antwerpse ondernemers toe.
Een bescheiden steekproef leert dat drie kwart van de toehoorders in de universiteitsaula Dalrymple kent door De Wever. En daar zijn ze de N-VA-voorzitter bijzonder dankbaar voor. "Dalrymple durft de vinger op de wonde leggen", vindt een student van het KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudenten- verbond), dat de Britse dokter/schrijver naar Antwerpen haalde. "Hij durft te zeggen dat een veel te grote groep mensen misbruik maakt van het systeem, hij durft praten over moreel verval. Voor mij is hij een van de grootste rechtse denkers van deze tijd. (denkt na) Misschien wel de allergrootste."
Qua dwepen met Dalrymple is De Wever al overtroefd door zijn eigen achterban. "Ik dweep niet met Dalrymple, ik dweep met niemand", countert De Wever. "Je leest een paar boeken van iemand en plots is het jouw goeroe. Ik kan zelf denken, dank u. Ik lees boeken van veel mensen, sommige dingen neem ik mee in mijn politiek denken, andere dingen neem ik niet mee."
Criminaliteit
Meer gevangenissen en langere straffen, dat is kort samengevat het voorstel van Dalrymple om de criminaliteit te bestrijden. Hij wijst erop dat de three strikes and you're out - bij je derde misdrijf ga je onherroepelijk naar de gevangenis, ook als dat derde misdrijf het stelen van een appel is - heeft gewerkt. In Californië moeten ze voor het eerst sinds heel lang geen gevangenissen meer bijbouwen. Vlaams Belanger Hugo Coveliers zit vooraan instemmend te knikken. En als Dalrymple de tonnen vuil op de Engelse straten wijt aan het verdwijnen van de gezinsmaaltijd - mensen eten op straat in plaats van thuis aan tafel - knikken de jonge KVHV'ers even gretig mee.
"Ja, ik vind waarden en normen belangrijk", fluistert onze buurman in de aula. "Mag dat nog? Noem me gerust conservatief, noem me gerust rechts. Ik heb de indruk dat ik me daar niet meer voor hoef te schamen. De Wever en de N-VA hebben op dat vlak voor een mentaliteitswijziging gezorgd. (lacht) Als we niet oppassen, worden we nog hip."
Siegfried Bracke zei het vorige week nog in De Standaard: "Ik ben rechts nu." En dan, uitdagend: "So what?" Als Bracke zich nu ook al trots rechts noemt, wie is er bij de N-VA dan niet uitgesproken rechts? "Die etiketten, ik vind dat heel vermoeiend", aldus De Wever. "Links-rechts, daar worden dan meteen allerlei emoties bijgesleurd. Als er dan toch aan politieke marketing moet gedaan worden, durf ik mezelf te bestempelen als filosofisch conservatief en centrumrechts."
Rechts en liberaal. Dinsdagavond organiseerde de N-VA ter gelegenheid van zijn tienjarig bestaan een academische lezing van de Nederlandse professor Paul Cliteur: 'Identiteit in een multiculturele samenleving.' Niet toevallig een van de stokpaardjes van De Wever. Maar niet alleen van hem. Cliteur is ook een idool bij heel wat liberalen, en is kind aan huis bij denktanks als Liberales. "Hij is eigenlijk van ons", lacht Open Vld-kamerlid Matthias De Clercq, die de lezing bijwoont om nadien op de radio een paar bespiegelingen te geven.
Multiculturele samenleving
Cliteur praat over het verband tussen showbizzicoon Rudi Carrell - wereldberoemd in Duitsland - en de Deense cartoonist Kurt Westergaard: allebei geïntimideerd, de laatste al veel gewelddadiger dan de eerste, nadat ze de spot dreven met de islam. Hij praat over het verschil tussen de multiculturele samenleving - een realiteit - en multiculturalisme als ideologie.
Op het einde van de vragenronde wil N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts toch nog even benadrukken dat veel van de samenlevings- en migratieproblemen waar de vraagstellers zich zorgen over maken "zoals alles in dit land mee veroorzaakt worden door de communautaire tegenstellingen". Zo, dat moest eruit.
Met de communautaire akkoorden die Di Rupo de voorbije weken sloot, raakt hij aan de corebusiness van de N-VA. Communautaire vrede neemt de munitie van de Ben Weytsen van deze wereld weg. Weinig over om nog op te knallen. Maar het sociaal-economische moet nog komen, waar de N-VA zich steeds sterker profileert als de bewaker van de portemonnee van de doorsnee Vlaming. "Wie zal het anders doen?", vraagt militante Kathleen zich af. "De Open Vld is gezwicht voor Di Rupo en voor de macht. De PS dicteert de wet, de Vlaamse partijen volgen. Behalve wij."
Op de receptie na de lezing van Cliteur hangt een groot 'een tegen allen'-gevoel. Calimero toch weer, tegen wil en dank. "Het is de grote uitdaging voor ons hoe we daar nu mee omgaan", geeft De Wever toe. "Ze zullen ons de komende maanden afschilderen als oerconservatievelingen, als neoliberalen, als asocialen, als incapabel. Wie gelooft de Vlaming dan: dat wordt de grote vraag."