Wereld naar de wuppe
Over zijn eigen wereldje kon hij niet langer blijven schrijven. Dus maakte Wannes Cappelle zijn eerste politieke plaat met Het Zesde Metaal.
"'t Is al naar de wuppe." Die woorden postte Het Zesde Metaal gisterochtend op zijn Facebook-pagina. Wie het West-Vlaams nooit voelde opborrelen in zijn taalbad: die zin laat zich vertalen als: "Het is allemaal naar de vaantjes." Met die verwijzing naar de Amerikaanse verkiezingsuitslag verleent de groep haar gelijknamige single meteen een grauwe schaduw, en doet ze de song daarmee een beetje onrecht aan. Want hoewel Cappelle onomwonden stelt dat de aarde opwarmt, terwijl de wereld verkilt, weet hij ook: "Er wordt nog altijd minder gescheiden, dan dat er wordt getrouwd." Of nog: "Er wordt nog altijd meer gelogen, dan dat er wordt geloofd."
Anderzijds: achter schijnbare schoonheid schuilt op zijn beurt iets schimmigs. "Geef me slijk en stenen, en ik bouw een paradijs", zingt Cappelle bijvoorbeeld lieflijk naïef in 'Paradis'. Wie de geliefde in kwestie is, wordt niet uitgesproken, maar net daardoor bekruipt je langzaam het akelige gevoel dat het hier weleens een Hogere Fabelmacht zou kunnen zijn, die de ijveraars van dood en verderf aanzet tot allerhande wereldbrandjes. "Ga je mee in mijn droom, of blijf je wakker", wordt aan het eind van de song gesuggereerd. Voor alle zekerheid slaap je best met beide ogen open, voor je met diezelfde ogen in extremistische ellende tuint. "De monsters zijn echt", bezweert Cappelle je bovendien in de daaropvolgende song, onder de begeleiding van een twangy gitaar en strijkers.
Elders op de plaat vallen de arrangementen meermaals op. De poëtische teksten van Cappelle worden vandaag al eens ingekleurd met blikkerige synths van Tom Pintens ('De Vrede'), nerveuze marsritmes ('Liefde') of een vlucht violen ('Onderbemand').
Hellegat
De plaat werd genoemd naar het hellegat waar vluchtelingen en mensensmokkelaars in eenzelfde jungle belandden, en opnieuw werden verdreven. Dat maakt van Calais geen vrolijke luistertrip. Maar was Nie voe kinders of Ploegsteert dat dan wel? Een kwade protestzanger is evenwel niet verloren gegaan aan Cappelle, maar dat hoeft gelukkig ook niet. Loodzware onderwerpen als het klimaat, vluchtelingenproblematiek, psychische sores en extremisme worden niet vanaf de kansel of de barricades bezongen, maar eerder door een romantische idealist die doorweekt en in stille wanhoop aan uw deur komt kloppen.
Er wordt nog steeds meer gelogen dan geloofd, maar vertrouw ons nu maar: sterke plaat. (Unday / N.E.W.S.)
Morgen speelt Wannes Cappelle op het Great War Remembered-concert in Ieper.