Direct naar artikelinhoud

'Ach, op tv gaat dat weer zo tegenvallen'

In een ideale wereld had ú een opname kunnen bijwonen van De ideale wereld. Die wereld bestaat nog niet, dus kropen wij een dag achter de schermen van Vlaanderens beste informatieprogramma. 'Als je met humor tegen de schenen kunt schoppen, is dat mooi meegenomen.'

Lange dagen beginnen vroeg. Half België staat nog aan te schuiven in de pladijsfile wanneer Otto-Jan Ham de poort van Woestijnvis komt opendoen. Zijn blik verlangt naar een hoofdkussen, maar hij moet zich tevreden stellen met gazetten. Samen met zes andere redactieleden zit de presentator al sinds 7.30 uur onderwerpen te filteren uit de stapel dagbladen. "Ik ben hier altijd om halfacht en ik blijf tot de laatste. Daar word ik verschrikkelijk slecht voor betaald", neuzelt sterreporter Luc Haekens met de droogte die hem kenmerkt.

In Vlaanderen is de aanpak van De ideale wereld uniek. Het is een show over de actualiteit, maar met een attitude die de actualiteit liever belachelijk dan aanschouwelijk maakt. Satire, heet dat dan.

Vorige zaterdag, op de Nacht van de Vlaamse Televisiesterren, vielen de werkelijkheid en de satire heel even samen. Tot ieders verbazing werd De ideale wereld verkozen tot beste informatieprogramma. De vreemde eend gaf kleppers als Het journaal, VTM Nieuws en Reyers laat het nakijken. "Dit is een grote schande, maar wel een grappige schande", oordeelde Jelle De Beule toen. "We hebben welgeteld tien seconden informatie in ons programma."

De bekroning kon op geen slechter moment komen, want ze werd gevierd vlak vóór een extra zware week. Weg recuperatie. Het is vandaag alweer woensdag en na de reguliere uitzending moeten Otto-Jan, Jelle en Jonas Geirnaert zich nog eens opladen voor de opname van compilaties. Lastig.

De bekroning kon ook op geen beter moment komen, want wanneer volgende week die compilaties uitgezonden worden, zullen bouwvakkers het decor hertimmeren opdat er plaats is voor een publiek. Vanaf 31 maart verhuist het programma naar de late avond en zo zet het team weer een gigantische stap naar een ideale wereld.

Yoghurt

De kranten zijn gelezen, de vroege vogels verhuizen naar een vergaderzaaltje om alle voorstellen op te lijsten. Bart Van Peer stelt voor om iets te doen over de quota voor Nederlandstalige muziek. "Bijvoorbeeld een machine die Engelstalige hits omzet in Nederlandstalige liedjes. The Flemitizer", laat hij zijn fantasie gaan.

Er lijkt potentieel te zitten in een onderwerp over Vlaamse wijn, maar eindredacteur Steve Verhaeghe grijpt in. "Een zattemanssketch kunnen we wel doen, maar dat is niet echt satire op de actualiteit", zegt hij streng.

Terwijl de redacteurs enthousiast ideeën opwerpen en afschieten, staart Otto-Jan fronsend naar zijn scherm. Hij maakt een onderuitgezakte indruk, maar wipt af en toe recht om een oneliner te lanceren. Zijn ochtendhumeur is er tenminste één van vrolijk allooi.

Oudgediende Woestijnvisser Jan Eelen - die enkel opwipt als je 'Jakke' roept - ziet een mail binnenkomen die om aandacht vraagt: "Ah, we zitten aan 175.000 kijkers!" Een flinke verbetering tegenover vorige week, toen het programma gemiddeld 137.124 kijkers haalde. "Waarom tellen we de herhalingen er eigenlijk niet bij?", pruilt duivelin-doet-al Julie Mahieu.

Naast het vergaderlokaal is de redactie intussen volgelopen - het is 9.30 uur. "Hey, mannekes, goeie cijfers, hé. En een mooi marktaandeel!", juicht producer Anneleen Gybels. Heeft de Televisiester een boost gegeven? "Misschien een beetje, maar eigenlijk zijn we niet zo bezig met kijkcijfers. Wat ons vooral deugd doet, is dat het programma leeft en dat erover gesproken wordt. En sommige filmpjes halen op YouTube enkele honderdduizenden kijkers, dat is ook belangrijk.

"We hebben die Televisiester nooit zien aankomen, maar vóór de show kwamen veel mensen wel zeggen dat ze op ons hadden gestemd. De tv-sector heeft zelf beslist dat dit programma goed is."

Van euforie is nu geen sprake. De redactie, in totaal zo'n twintig man sterk, splitst zich om ideeën verder uit te werken. Dit is een zeer tweeledig programma: een nieuwsmagazine en sketchenshow in één. Producer Anneleen houdt de boel samen. "Dat is soms een heel gedoe, maar dat zijn we gewoon", zegt ze. "Eén kant bereidt met Otto-Jan de studiogesprekken voor en zorgt ervoor dat het programma op het einde van de dag in de ether gaat, de andere kant maakt mopjes en zet sketches op poten."

"Satire blijft het uitgangspunt", vult Steve aan. "Humor is het strafst als ze geënt is op de actualiteit, wanneer je lachend de waarheid zegt en de gevestigde ordes ondergraaft. Dat lukt niet altijd, soms zijn de moppen onnozel, maar als je met humor tegen de schenen kunt schoppen, is dat mooi meegenomen."

Iets na 10 uur arriveren Jonas en Jelle. Jonas is de vriendelijke reus die bijna onderdanig een handje komt geven, Jelle de man die zijn mond niet kan openen zonder dat er een halve of een hele sketch uitrolt. Ideeën stuiteren heen en weer, Jakke stuurt bij. Wat twee uur geleden nog vergezocht leek, wordt almaar concreter.

Al vóór de middag beginnen de opnames van een eerste filmpje. Vandaag op het programma: wetenschappelijk verantwoorde explosies. Die vinden gewoon plaats op het grasveld naast het hoofdkwartier van Woestijnvis.

De eerste bommetjes weigeren te ontploffen, maar zodra special-effectsman Andy helpt met de lont, moeten twee sinaasappels, één tomaat, één meloen, één speelgoedbusje, één stuk taart, één knuffelbeer en één potje yoghurt eraan geloven. Bart, Jelle en Jonas hoeven hun enthousiasme nauwelijks te acteren. "Ik denk dat we de komende weken zo nog wel een paar dingen aanschouwelijk gaan maken", glimlacht Jonas met gemoedelijke vernielzucht. In een ideale wereld mag het knallen.

"Jullie hebben een goede dag uitgekozen, soms gebeurt er niet zo heel veel", knipoogt Anneleen. "Het is een gemoedelijke, optimistische dag. Niet dat er veel negatieve dagen zijn, maar als een van de cruciale figuren slecht gezind is, heeft dat invloed op de rest. We zijn meer dan een familie, wat ook normaal is als je iedere dag van halfacht tot halfacht samenwerkt. Dat is moeilijk voor onze gezinnen, maar ik zal het wellicht nooit meer meemaken om met zoveel genieën en talenten samen te werken aan één programma."

Op de redactie van De ideale wereld vonden heel wat medewerkers van wijlen Man bijt hond een nieuw onderkomen. Ook het team van Is 't nog ver werd opgeslorpt en aangevuld met twee Neveneffecten. "Het goeie is dat je hier van alle strekkingen wat hebt. In het begin was dat wel wat worstelen, maar nu is dit het kloppende hart van Woestijnvis", zegt Anneleen.

Omstreeks 14 uur is het wel zeer kalm op de redactie. Her en der zitten mensen te schrijven. In een vergaderzaal overlopen Otto-Jan en Kristof Pitteurs de items van de show. "Ik ben een beetje bang dat er te weinig nieuws is. Ik zou toch zeker iets over het bezoek van Barack Obama willen", zucht Otto-Jan.

Olijke Otto

Als Guga Baúl, de gast van vanavond, straks arriveert, zal hij zich niet in de gastenloge kunnen zetten, want daar staat Jelle De Beule The Flemitizer te bedienen. Het is ondertussen 15.30 uur. Volgens de ideale dagplanning die uithangt, moet de repetitie over een halfuur beginnen en twee sketches zijn nog niet eens opgenomen.

"Hoe? Dat is hier zo zonder stress en al?", zegt Guga verrast wanneer hij de redactie binnenstapt.

"Dat heb je, hè, als je voortdurend bezig bent met grapjes en humor. Dat zorgt voor een ontspannen sfeer", verklaart Anneleen.

Pas om 16.40 uur is ook de sketch van Jonas en Bart ingeblikt. Jonas kleedt zich snel weer om tot zichzelf en haast zich naar de studio, een verdieping lager. Daar zit Otto-Jan te blinken met camera's en spots op hem gericht. Weg is de norse frons, hier komt hij tot leven. Guga en Jonas repeteren met succes een ruzie, Otto-Jan is zo gul met oneliners dat regisseur Jakke hem moet intomen.

"Dit wordt mijn programma, hier word ik ontdekt!", gekscheert Otto-Jan, om meteen weer de schouders te laten zakken: "Ach, maar op tv gaat dat weer zo tegenvallen, hè."

Even is er ophef wanneer Jakke haast brand veroorzaakt met een rondslingerende lont, maar wanneer de rook opgetrokken is, kan de opname beginnen. De klok zegt 17.39 uur, amper negen minuten later dan de ideale dagplanning voorschrijft.

Was Otto-Jan bij de repetitie ontspannen, nu sprankelt hij. Dit is theater met een vinnige hoofdrolspeler. De vele ideeën die het uiteindelijk gehaald hebben, schuiven mooi in elkaar. De interactie met Guga en sidekicks Jonas en Jelle werkt. "Hele goeie!", roept Jakke na het eerste deel.

Bij de opname van deel twee is Otto-Jan niet meer te houden. "Zou het kunnen dat we iets over tijd aan het gaan zijn?", vraagt hij opeens. Zo is dat. Jakke stelt voor om een item korter te maken en dat even te repeteren, maar Otto-Jan denkt er niet aan. "Laat maar gebeuren, de magie komt vanzelf wel", zegt hij vol zelfvertrouwen.

Toch gaat hij niet veel later de mist in als hij niet op de bijnaam van Bjorn 'El Toro' Ruytinx kan komen. Jakke laat zuchtend zijn hoofd in zijn handen vallen. "Nog eens opnieuw, want ik heb iets te veel fouten gemaakt", zegt de regisseur subtiel.

"Als hij dát zegt, weet ik dat hij 't niet goed vond", legt Otto-Jan uit aan Guga.

Wanneer deel twee ingeblikt is, oordeelt de regisseur: "Goeie show!" De andere redactieleden knikken. "Heel goed."

"Otto-Jan was goed gezind", zegt Jelle na afloop bij een sigaret. Nochtans oogde hij het grootste deel van de dag wat bokkig. "Dat is de fysieke vermoeidheid", weet Jakke. Jelle knikt. "Maar in de loop van de dag komen we erdoor, zeker wanneer enkele filmpjes goed uitdraaien."

Slopende hobby

Ze kijken er allebei naar uit om over een week het publiek in de studio te ontvangen. "Dat zal goed zijn voor het ritme van de show", zegt Jelle. "Nu volgt alles zeer strak op elkaar, met een publiek krijg je iets meer ademruimte."

Terwijl Jakke en Jelle tot rust komen met nicotine, is er een verdieping hoger echte stress te voelen. In de montagecellen wordt nog volop geknipt en geplakt. "Dit is het grootste stressmoment van de dag", zegt Anneleen. "We beginnen altijd heel enthousiast, maar alles valt pas 's avonds in zijn plooien. En zo is dat sinds september al iedere dag."

De seconden tikken snel weg. Het is stilaan kwart na zeven, en om 19.35 uur moet de uitzending beginnen op VIER. Regelmatig trekt Anneleen een deur open om de monteurs tot haast aan te sporen.

Ramp o ramp: met 33 minuten is het programma niet lang genoeg. "Oei, dan moeten we later op antenne!", beseft Anneleen, die meteen naar VIER belt. "Wij hebben een enorm kort programma, ge gaat promo's moeten steken. Sorry, sorry, sorry!" Aan de andere kant van de lijn wordt begrijpend geknikt. "Gelukkig hebben de vrienden van SBS Belgium ons heel graag", blaast Anneleen.

Om 19.19 uur zit het monteerwerk er eindelijk op en wordt de hele zooi doorgestuurd naar het hoofdkwartier van VIER. Het resultaat is een werkstuk waar dagen voorbereiding aan vooraf gegaan lijken te zijn, maar dat in één dag in elkaar gestoken werd. Wonderbaarlijk is dat. "Ik vond dat er veel lol in zat, maar wat te weinig inhoud", merkt Steve op. "Ik heb graag een mooie mix, maar je weet op voorhand nooit hoe het uitdraait."

"Het was een productieve dag, de filmpjes zijn goed gelukt", analyseert Jonas. "Soms zitten we 's middags nog te sakkeren: wat gaan we doen?"

Tevreden begint iedereen het pand te verlaten. In het toilet fluit een redacteur de opbeurende tune van De ideale wereld. Enkel Otto-Jan kruipt weer achter zijn computer. Nog wat werken? "Euh, neen, mails beantwoorden." Zo laat nog? En hij was hier al zo vroeg. "Zoals iedereen, hè. Het is een hobby." Dan toch een slopende. "Ja, dat wel", knikt de rijzende ster van 2013.

De ideale wereld, Van maandag tot donderdag om 19u35 op VIER.

Otto-Jan Ham is er zeker van: 'Hier word ik ontdekt'

Vandaag op het programma: wetenschappelijk verantwoorde explosies

Brainstormen en repeteren: gezellige boel