Direct naar artikelinhoud

'Bleke Lena' wordt sterke vrouw van gefuseerde Vlaamse opera en ballet

Lena De Meerleer (62) gaat de fusie tussen de Vlaamse Opera en het Koninklijk Ballet van Vlaanderen begeleiden. De Meerleer, die Raymond van het Groenewoud ooit inspireerde tot zijn 'Bleke Lena', was als directeur productie een van de sterke vrouwen achter de schermen van de VRT.

"Ik ben er zelf van geschrokken dat ik ja heb gezegd." Lena De Meerleer (62) moest er nog even bekomen toen ze gisteren aan het VRT-management uitleg gaf over haar vertrek bij de openbare omroep. Na een carrière van meer dan 35 jaar bij de VRT ging iedereen ervan uit dat ze tot aan haar pensioen zou blijven. Maar de lokroep om nog iets anders te doen, bleek te groot. Toen ze de vraag kreeg of ze zich geen kandidaat wou stellen voor de job van algemeen directeur van de eengemaakte Vlaamse Opera en het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, besliste ze het er toch maar op te wagen. Met succes, want De Meerleer kwam als de meest geschikte kandidaat uit de bus. Vanaf 1 september moet ze de fusie van beide cultuurinstituten in goede banen leiden.

Met De Meerleer koos de eengemaakte instelling voor een bij het grote publiek onbekende naam. Al is ze bekender dan menigeen vermoedt: zij is immers ook de Lena uit 'Bleke Lena', de klassieker van Raymond van het Groenewoud uit 1973. "Raymond was wel verliefd op haar, denk ik, al weet ik niet zeker of ze ooit iets gehad hebben", haalt Johan Verminnen herinneringen op.

Verminnen was in dat wilde begin van de jaren zeventig cafébaas van Het Signaal in Wemmel, een café waar veel artiesten kind aan huis waren. Onder wie Van het Groenewoud, die toen met Verminnen in een groep speelde. En De Meerleer dus, de vriendin van Verminnens toenmalige lief én een begeerde prooi voor veel mannen. "Menig jongeman was door Leentje aangetrokken", weet Verminnen. "Zij was het ideale lief, die een geweldige indruk op ons allemaal maakte."

Niet alleen op de jongens maakte ze indruk, hetzelfde gebeurde toen ze in 1977 bij de VRT begon te werken als regie-assistente op de sportredactie. Ze klom al snel de ladder op bij de openbare omroep en bekleedde verschillende functies, om uiteindelijk te eindigen als directeur productie, door haar werkkracht en dossierkennis. "Lena was een heel intens iemand om mee samen te werken," zegt Dirk Abrams, die samen met De Meerleer in 2004 op enkele maanden tijd Sporza uit de grond stampte. "Ze werkt hard en legt de lat voor zichzelf erg hoog. De mensen die met haar werken zien dat ook, waardoor ze hen makkelijk in haar verhaal meekrijgt."

Hardere tante

Hoewel haar bureau steeds hoger in het VRT-gebouw kwam te staan, verloor ze ook nooit het contact met de vloer, weet Ivo Hendrix. Hij zat als vakbondsafgevaardigde van het ACV vele uren met haar rond de onderhandelingstafel en werkt nu voor de personeelsdirectie. "Ze kent iedereen en luistert naar iedereen bij de VRT. Niet alleen de leidinggevenden, maar ook de cameramannen en decormakers op de vloer. Ze was ook steeds aanspreekbaar, zeven dagen op zeven. Daardoor kon ze op veel aanzien en sympathie rekenen. Maar het heeft haar ook in staat gesteld om te voelen welke producties vlot liepen en waar er knelpunten waren."

Bij zulke moeilijkheden aarzelde ze ook niet om vervelende knopen door te hakken, zegt Dirk Abrams, die nu programmadirecteur is bij het productiehuis deMENSEN. "Ze is een hardere tante dan iedereen denkt. Ze lacht altijd en ze is heel vriendelijk, maar ze deinst er echt niet voor terug om harde beslissingen te nemen als dat moet."

Operaliefhebster

Een harde werker, een goede netwerker, erg loyaal maar hard als het moet,... Het zijn allemaal eigenschappen die goed van pas zullen komen bij de Vlaamse Opera en het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. Het water tussen beide instellingen is nog erg diep en bij veel personeelsleden overheerst het wantrouwen. Zelfs verhoogde subsidies kunnen dat niet verhelpen. "Maar ze komt van buiten, dat helpt altijd om orde op zaken te stellen", heeft Johan Verminnen vertrouwen in zijn jeugdvriendin. "Op haar eigen verfijnde manier zal ze dat heel goed doen."

De Meerleer wordt als algemeen directeur de primus inter pares van een driekoppig directiecomité, waarin ook de artistieke directeuren Assis Carreiro (ballet) en Aviel Cahn (opera) zetelen. Over het artistieke beleid moet ze geen beslissingen nemen, al blijkt althans de wereld van de opera voor haar geen vreemde te zijn. Als cultuurliefhebster was De Meerleer geregeld in de Vlaamse Opera te vinden, moest ook Dirk Abrams al ondervinden. "Ik had haar ooit dringend nodig om een beslissing te nemen. Ik had haar meermaals gebeld en vervloekt omdat ze niet opnam. Pas een paar uur later belde ze terug: ze zat in een matinee in de opera."