On the road

Zaterdag 29 juni. De eerste rit van de 100ste Tour, een feest- editie, werd een gigantische flop. Omdat de rit ontsierd werd door een grote valpartij, maar vooral omdat een rennersbus zich vastreed tegen de aankomstinstallatie. Vanuit mijn commentaarcabine hoorde ik een enorme slag. Omdat ik vooraf gelezen had over de geschiedenis van de afscheidingsbeweging op Corsica en over de invloed van de maffia, dacht ik in een eerste flits aan een aanslag.

Dankzij de Tour (en de VRT) ben ik voor het eerst in mijn leven op Corsica geweest. En de verhalen over dat mooie eiland klopten. Vooral de westelijke zijde beviel me. Calvi, aankomstplaats van de derde etappe, was het mooiste stadje. Helaas lag de streep tegenover een militair vliegveld, met prikkeldraad als uitzicht. Een contrast met de aankomsten in Bastia en Ajaccio, waar we telkens getrakteerd werden op een geweldig uitzicht. Zoals de Bloedeilanden voor de kust van Ajaccio (zie foto).

De aankomst van de eerste bergrit lag in het skidomein Ax-3 Domaines. De organisatie bood de mogelijkheid om met de kabelbaan naar boven te gaan, om zo gigantische files na de aankomst te vermijden. Dat hebben we dan ook gedaan. Ik kende deze beklimming al van enkele jaren eerder en hoefde daarom niet koste wat het kost te verkennen.

De publieke belangstelling is en blijft enorm, alle schandalen van het verleden ten spijt. Deze foto is genomen vanuit de auto, langs een haag van toeschouwers die elkaar verdringen om een petje of een pakje kauwgom uit de reclamekaravaan te kunnen bemachtigen.

Dit vind ik gewoon een leuke foto van supporters aan de aankomst. Zij stonden uren tevoren al aan de streep in Saint-Malo. Vier generaties wereldkampioenen, met een retrotrui van Peugeot. En let vooral ook op de man in het roze, midden in beeld.

De Mont Saint-Michel was een plaatje als aankomst van de eerste individuele tijdrit. De Tourorganisatie eert Frankrijk en zijn monumenten. Het is van begin (Corsica) tot einde een perfecte reclamecampagne.