Ouders Julen (2) getuigen over zenuwslopende reddingsactie: “Was ik maar mee in dat gat gevallen"

“Liefst van al was ik samen met hem in dat gat gevallen”, vertelt Victoria Garcia, de moeder van de 2-jarige peuter.

Op 13 januari viel de kleine Julen Rosello tijdens het spelen door een smal boorgat. De opening van de diepe schacht had een diameter van slechts 25 centimeter maar was wel 100 meter diep. Die combinatie maakte het de reddingswerkers bijzonder moeilijk. Het zou dan ook dertien dagen duren voordat de peuter dood werd teruggevonden.

Broertje voor Julen
José Rosello, de vader van Julen, bleef al die tijd hopen op een gelukkig einde. Maar Victoria’s hart brak al toen haar zoontje stopte met huilen: “Toen ben ik alle hoop verloren. Ik voelde dat mijn kind er niet meer was”. De jonge ouders vinden het nog steeds moeilijk om naar de toekomst te kijken. “Maar”, zeggen ze, “we proberen weer zwanger te worden”. José en Victoria beloofden Julen een broertje en dat willen ze hem ook geven. Julen had een ouder broertje, Oliver. Maar die stierf in 2017 aan hartfalen. 

De ouders vertellen nog dat ze niet alleen met het verlies van hun kind moeten afrekenen, het ongeluk zaaide ook heel wat verdeeldheid binnen de familie. Tenslotte is de grond waarop het boorgat zich bevindt, eigendom van een familielid.

David Serrano, de eigenaar van het stuk grond en echtgenoot van de nicht van José, schuift de schuld in de schoenen van de hulpdiensten. De ouders worstelen daarentegen met een dubbel gevoel. Enerzijds zijn ze boos op Serranno omdat hij zich er makkelijk vanaf maakt door de reddingswerkers alle schuld te geven. Anderzijds voelen ze zich ook bedrogen door diezelfde hulpdiensten: “Eerst beloofden ze dat het maar 24 uur zou duren, maximaal 48 uur. Het werden 13 dagen”.